"Είμαι αγύριστο κεφάλι",Σοφία Νικολαίδου

Αντί οποιουδήποτε βιογραφικού σημειώματος,αναδημοσιεύω μία παλαιότερη συνέντευξη της Σοφίας Νικολαίδου(14/07/2007)στα ΝΕΑ,στη στήλη ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ.Τα υπόλοιπα,ελπίζω ότι θα μας τα πει από κοντά τη Δευτέρα 22/09/2008,στη βιβλιοθήκη.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΣΕ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΙΖΑ. ΚΟΦΤΕΡΗ,
ΜΠΙΤΑΤΗ, ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ
ΙΔΙΟΛΕΚΤΟ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΛΟΓΙΟ ΜΠΑΓΚΡΑΟΥΝΤ,
ΠΛΟΥΣΙΑ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ, ΜΕ ΡΥΘΜΟ
ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ. ΕΞΥΠΝΗ. Μ΄ ΑΥΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΣΕ
Η ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ
«ΑΝΤΡΙΚΑ» ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΞΑΝΘΙΑΣ ΠΑΤΗΜΕΝΗΣ»
(ΚΕΔΡΟΣ, 1997). ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ,
«ΠΑΙΔΙ» ΤΟΥ Δ. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΑΝΗΣΥΧΗ, ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΠΕΡΣΙ ΤΟΝ «ΜΩΒ
ΜΑΕΣΤΡΟ», ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ
ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΜΕ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΥΣ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

*Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Δεν υπάρχει. Η άλλη, η «απλή» ευτυχία κρύβεται σε πολύ μικρά, καθημερινά πράγματα. Διαρκεί λίγο και δεν είναι υποχρεωτική για όλους.
*Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Ο γιος μου. Ξυπνάει αξημέρωτα, έρχεται τρέχοντας, χώνει το πρόσωπό του στα σεντόνια μου, ανακοινώνει καταχαρούμενος, «ξύπνα, μαμά, ήρθα».
*Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πρόσφατα. Ήμασταν κατάπτυστη κοριτσοπαρέα, λέγαμε ακατονόμαστα.
*Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Ασταθής ισορροπία ανάμεσα σε τερατώδη ψυχραιμία και παρορμητισμό.
*Το βασικό ελάττωμά σας;
Το ίδιο.
*Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε αυτά που κάνουν οι άλλοι.
*Η τελευταία φορά που κλάψατε;
Με λυγμούς, για κάτι σχετικά ασήμαντο. Στα πολύ δύσκολα μένω ενοχλητικά σιωπηλή.
*Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμία.
*Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Καθημερινοί άνθρωποι, που τα βγάζουν πέρα στη ζωή τους με αξιοπρέπεια και μουγκή γενναιότητα.
*Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Στο ελατόδασος του Χολομώντα. Φθινόπωρο, με βροχή.
*Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Καβάφης (ως μίνιμαλ μυθιστοριογράφος), η Βιρτζίνια Γουλφ (για το λεπίδι στο μάτι), Βαμβακάρης και Άκης Πάνου (για την απογείωση στον στίχο).
*Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να κάνει αυτά που λέει.
*...Και σε μια γυναίκα;
Να είναι φίλη στα δύσκολα.
*Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Είμαι εμμονοληπτική με τη μουσική. Ακούω για μήνες τα ίδια κομμάτια, ξανά και ξανά. Όμως προτιμώ τους φυσικούς ήχους (φύλλα που πέφτουν, κύματα που παφλάζουν, νερά που τρέχουν)- και πιο πολύ απ΄ όλα: την απόλυτη σιωπή. Την απολαμβάνω σαν μουσική.
*Ποια ταινία σας σημάδεψε;
Ο «Ιβάν ο Τρομερός» του Αϊζενστάιν. Δεν πίστευα ότι υπήρχε τέτοιο σινεμά
*Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
«Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω». Δεν το σφυρίζω, το τραγουδώ, μνημειωδώς παράφωνα.
*Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Δεν ήταν βιβλίο, ήταν η παραλογή «Μάνα με τους εννιά σου γιους». Η διαστροφική μάνα μου μού το είχε μάθει και το έλεγα ασταμάτητα, από τα τρία ώς τα πέντε μου χρόνια. Αυτό και τα περίφημα «Επτά κατσικάκια».
*Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ρέμπραντ: Κατάφερε να ζωγραφίσει το φως. Βίκτορ Κοέν: σπανίως έχω γελάσει, τρομάξει, ξεσηκωθεί τόσο με εικόνα.
*Το αγαπημένο σας χρώμα;
Αναβράζον πορτοκαλί
*Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ότι καταφέρνω πια, τις περισσότερες φορές, να είμαι ασορτί με τον εαυτό μου.
*Το αγαπημένο σας ποτό;
Ρακόμελο.
*Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για κανένα. Μάλλον είμαι αγύριστο κεφάλι. Προτιμώ να μαθαίνω απ΄ τα λάθη μου.
*Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ΄ όλα;
Να κάνω πράγματα που δεν θέλω.
*Όταν δεν γράφετε,ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να κυλιέμαι στο πάτωμα με τον γιο μου, να χορεύω, να διαβάζω.
*Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να πεθάνω επώδυνα.
*Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν κρίνω πως η αλήθεια είναι, δίχως όφελος, στενόχωρη.
*Ποιο είναι το μότο σας;
Δεν είναι σταθερό. Αλλάζει κάθε δίλεπτο.
*Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Όρθια. Χορτάτη από ζωή.
*Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό,τι θα θέλατε να σας πει;
Τίποτε.
*Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Άγχος που δαγκώνει.