Friday, August 22, 2008

Από 1 έως 4 Σεπτεμβρίου Τιμώμενη χώρα η Ελλάδα στη 15η Διεθνή Εκθεση Βιβλίου στο Πεκίνο


Η Κίνα αγοράζει 10.000 τίτλους βιβλίων ετησίως
Αθήνα
Μια από τις εκδηλώσεις του «πολιτιστικού έτους της Ελλάδας στην Κίνα» είναι η τιμητική θέση της χώρας μας στη 15η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Πεκίνου 2008, που πραγματοποιείται από 1 έως 4 Σεπτεμβρίου, κατ' εξαίρεση στο λιμάνι Τιανζίν, σε μικρή απόσταση από το Πεκίνο, αφού η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων έχει απομακρύνει κάθε άλλη δραστηριότητα από την κινεζική πρωτεύουσα.

Ο θεσμός της τιμώμενης χώρας σε αυτή την έκθεση καθιερώθηκε το 2005, με πρώτη τη Γαλλία, ενώ ακολούθησαν Ρωσία (2006) και η Γερμανία (2007).

Σε μια χώρα όπως η Κίνα, που αγοράζει 10.000 τίτλους βιβλίων ετησίως, η προτεραιότητα που δίνεται στην Ελλάδα είναι πράγματι τιμητική, δήλωσαν ο Πέτρος Μάρκαρης και η Κατρίν Βελισάρη, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα που έχει στήσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στη Διεθνή Έκθεση και το οποίο απευθύνεται σε επαγγελματίες του χώρου, συγκεντρώνοντας κάθε χρόνο 860 Κινέζους και 900 ξένους εκθέτες από 56 χώρες.

Την οργάνωση του ελληνικού περιπτέρου ανέθεσε στο ΕΚΕΒΙ η Γενική Γραμματεία Ολυμπιακής Αξιοποίησης του υπουργείου Πολιτισμού και συνεργάστηκε για την υλοποίηση του με την πρεσβεία της Ελλάδας στην Κίνα.

Το εθνικό περίπτερο καταλαμβάνει 700 τ.μ. όπου θα εκτεθούν συνολικά 1000 βιβλία της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής των τελευταίων τριών ετών.

Η διαμόρφωση του περιπτέρου έγινε σε τρεις άξονες. Ο πρώτος περιλαμβάνει 11 ενότητες βιβλίων, τα οποία επιλέχθηκαν με βασικό κριτήριο τι θέλουμε να προβάλουμε εμείς στην Κίνα και τι προτιμούν οι Κινέζοι. Οι ενότητες αυτές αφορούν στην αρχαία Ελλάδα και
στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το παιδικό βιβλίο, το μυθιστόρημα και το διηγήματα, το δοκίμιο, την ποίηση, το σύγχρονο θέατρο, λευκώματα τέχνης κ.ο.κ.

Στο κάλεσμα του ΕΚΕΒΙ για την Κίνα ανταποκρίθηκαν 11 Έλληνες εκδότες, βιβλία των οποίων θα εκτεθούν στον δεύτερο άξονα του περιπτέρου, την «επαγγελματική γωνιά», χώρο ειδικά διαμορφωμένο για συναντήσεις, συζητήσεις, ανταλλαγές απόψεων με Κινέζους εκδότες.

Ο τρίτος άξονας δραστηριοτήτων περιλαμβάνει 30 εκδηλώσεις, γύρω από θέματα που καλύπτουν τις προτιμήσεις των Κινέζων για την αγάπη τους για την αρχαία Ελλάδα, τη γνωριμία τους με τη σύγχρονη Ελλάδα, με ομιλητές τους Γιώργη Γιατρομανωλάκη, Αλέξη Ζήρα, Θανάση Βαλτινό, Πέτρο Μάρκαρη, Σωτηρη Χαλικιά κ.ά.

Εν όψει της έκθεσης, μεταφράστηκαν στα κινεζικά ακόμα δύο βιβλία του αγαπημένου συγγραφέα στην Κίνα Νίκου Καζαντζάκη, Ο Καπετάν Μιχάλης και Ταξιδεύοντας στην Κίνα.

Προς έκδοση ετοιμάζονται επίσης στα κινεζικά, τα δύο ελληνικά Νόμπελ. Το Αξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη και μια συγκεντρωτική μετάφραση του έργου του Γιώργου Σεφέρη.

Επίσης, στην έκθεση του Πεκίνου θα παρουσιάσουν τα βιβλία τους τρεις Έλληνες συγγραφείς που έχουν πρόσφατα μεταφραστεί στα κινεζικά: οι Νίκος Παναγιωτόπουλος με Το γονίδιο της αμφιβολίας, Ευγένιος Τριβιζάς με Τα τρία μικρά λυκάκια και Σοφία Ζαραμπούκα με την Οδύσσεια.

Μουσικά δρώμενα που συνδυάζουν την αρχαία τραγωδία με παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια, μια εικονική περιήγηση στην αρχαία Ολυμπία από το πρόγραμμα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, μια έκθεση με θέμα τη ζωή και το έργο του Ν.Καζαντζάκη και ακόμα 20 πίνακες του Έλληνα εικονογράφου βιβλίων και υποψήφιου για το βραβείο Αντερσεν, Βασίλη Παπατσαρούχα, ολοκληρώνουν το πρόγραμμα του ΕΚΕΒΙ.

Στην προώθηση του ελληνικού βιβλίου στα κινεζικά θα συμβάλει καθοριστικά και η ενεργοποίηση του προγράμματος επιχορήγησης μεταφράσεων ελληνικών βιβλία στα κινεζικά, που ανακοίνωσε πρόσφατα ο υπουργός Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης, το οποίο χειρίζεται αυτό το πρόγραμμα και καλύπτει όλο το κόστος της μετάφρασης.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Υ.Γ:Μάθαμε ότι ζητήθηκαν από τη σύντροφο του Ανέστη Ευαγγέλου,τη Ντίνα,να στείλει βιβλία του στο ΕΚΕΒΙ για να "ταξιδέψουν" στο Πεκίνο.Αν είναι αλήθεια,τότε πρόκειται για μια θαυμάσια ευκαιρία να γίνει ευρύτερα γνωστό το έργο ανθρώπων που τίμησαν με την πένα τους τα ελληνικά γράμματα,μακρυά από κυκλώματα και τυχοδιωκτική δημοσιότητα .

«Εφυγε» και ο ποιητής Πάνος Θασίτης



Ο ΝΕΚΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

Δεν είμ' εδώ που ψάχνεις.

Τι γυρεύω εγώ μες στα λουλούδια
στ' αβάσταχτο φως του φεγγαριού.

Στις αίθουσες που οι ρήτορες
εκπολιτίζουν το κοινό
με τα φαντάσματά μας.

Τι γυρεύω.
Π.Θασίτης
**********************
Δεισιδαίμων δεν υπήρξα ποτέ.Αν όμως κάποιος,τούτη τη χρονιά,με ρώταγε ποιά λέξη κουράστηκε να ψιθυρίζει η ψυχή μου,είναι "απώλεια".Για εκείνους που έφυγαν "φυσιολογικά" στη ροή του χρόνου.Για όσους νευρωτικά απομάκρυνα πριν με εγκαταλείψουν.Κυρίως γι'αυτά τα οποία πανικόβλητη συνειδητοποίησα-εκ των υστέρων-πως χάθηκαν.Κι άξιζε-που να πάρει και να σηκώσει-να'ναι αλλιώτικη η διαδρομή τους.Δεισιδαίμων δεν υπήρξα ποτέ.Θυμωμένη ήμουν σχεδόν από πάντα.Και κάθε μέρα αυτού του ατέλειωτου δίσεχτου η οργή μου μεγαλώνει.Επειδή όμως ότι κι αν χάσεις,
"η ποίηση είναι ο καλύτερος τοίχος για να κρύψεις το πρόσωπό σου"
(από ενοχή,τρυφεράδα ή απελπισία),προχθές-συμπτωματικά-διάβαζα το ποίημα του Π.Θασίτη "Χωρισμός".Το παραθέτω "εις μνήμην":

Ήρθες και τίποτα δεν άντεξε πλάι σου
Έφυγες και τίποτα δε χάθηκε μαζί σου
Στα χέρια μου κρατώ και την ελπίδα και τη μνήμη σου
Το αίμα μου περνάει μέσ' από σένα
Μοίρασα τον ίσκιο μου με σένα
Τίποτα δε μου λείπει∙ γιατί τίποτα δε χάθηκε μαζί σου

***********************
Ο Πάνος Θασίτης ήταν ένας από τους εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς αλλά και της λεγόμενης λογοτεχνικής «Γενιάς της Ηττας».
Ακόμα φτωχότερος έγινε από την Πέμπτη, ο πνευματικός κόσμος της Θεσσαλονίκης με το θάνατο του ποιητή και δοκιμιογράφου Πάνου Θασίτη.

Γεννημένος το 1923 στο Μόλυβο της Λέσβου, ο Πάνος Θασίτης - ένας από τους εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς αλλά και της λεγόμενης λογοτεχνικής «Γενιάς της Ηττας», ζούσε στη Θεσσαλονίκη από το 1930.

Σπούδασε στη Νομική σχολή του ΑΠΘ και εργάστηκε ως δικηγόρος.

Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1951 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής «Δίχως Κιβωτό», ενώ το 1957 ακολούθησε η συλλογή «Πράγματα». Ακολούθησαν οι εκδόσεις του «Πράγματα 2- Αριθμοί» το 1962, «Εκατόνησος» το 1971, «Ελεεινόν θέατρον» το 1980 και «Σχιστολιθικά» το 1983.

Δοκίμια και κριτικά σχόλια έγραψε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Νέα Πορεία» (με το ψευδώνυμο Βασίλης Νησιώτης) καθώς και στο περιοδικό «Κριτική» (του φίλου και συνοδοιπόρου του στην ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη) από το 1959 ως το 1961.

Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή, στις τέσσερις το απόγευμα από το μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στη Θεσσαλονίκη.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Wednesday, August 20, 2008

"Κοίτα με! Θα κλείσω τα μάτια, θα πω τσισκλιντάν και...στη μαγική μου κρυψώνα γίνομαι ό,τι θέλω!"


Έπειτα από μακροχρόνια μάχη με την επάρατο νόσο έφυγε προχθές η σημαντική Θεσσαλονικιά συγγραφέας Στέλλα Βογιατζόγλου, η οποία ασχολήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία με ποικίλα είδη του λόγου: διήγημα, μυθιστόρημα, θεατρικό, παιδική λογοτεχνία, ακόμη και με το σενάριο.
Η Στέλλα Βογιατζόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1950 και σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε σε διάφορες υπηρεσίες, ενώ ασχολήθηκε με ραδιοφωνικές εκπομπές λόγου. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Πολλά από τα βιβλία της γνώρισαν επιτυχία και επανεκδόθηκαν, ενώ κείμενά της δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Το θεατρικό έργο της “Τσικλιντάν”, που έγραψε με την κόρη της Χριστίνα Χατζηβασιλείου, παίχτηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Βιβλία της Στέλλας Bογιατζόγλου είναι τα εξής: “Tο μαγγανοπήγαδο”, “Σκόνη κόλλησε στ’ αυτιά μας”, “H συγκάτοικος”, “Kαι ο Φαίδων ήμουν εγώ”, “Ύστερα, έφυγες στ’ αλήθεια”, “Περνώντας βιαστικά ανάμεσά τους”, “Καμία ιστορία δεν τελειώνει;”. Παιδικά: “Kαβάλα σε δυο φεγγάρια”, “Oδύσσεια” (διασκευή), “Oι περιπέτειες του Mπιρμπιρή στη μυθική χώρα”, “H πέτρα της υπομονής”, “H Mυρωδίτσα”.

Η κηδεία της θα γίνει σήμερα,στις 12 μ., από το Κοιμητήριο Αναστάσεως του Κυρίου.
(Από τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ)

Monday, August 18, 2008

Blog για την αστυνομική λογοτεχνία



"Motive and Oppοrtunity-Κίνητρο και Ευκαιρία"
Άν σας αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία το blog σας δίνει την ευκαιρία
να διαβάσετε κριτικές και σχόλια ...

http://motive-and-opportunity.blogspot.com

Αποδελτιωμένο για το Δημήτρη
Υ.Γ1 και λίγο για μένα
ΥΓ2 sorry Ανθή

Νέο βραβείο για το "Η τρυφερότητα των λύκων"



Η τρυφερότητα των λύκων της Stef Penney,κέρδισε μια ακόμα σημαντική διάκριση, το Theakston’s Crime Award, το πιο έγκριτο βραβείο στον χώρο της λογοτεχνίας μυστηρίου.

Η τρυφερότητα των λύκων είχε κάνει τη μεγάλη έκπληξη κερδίζοντας και τα δύο βραβεία του περίφημου Costa 2006 (πρώην Whitbread), καλύτερου μυθιστορήματος, καθώς και καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα.

ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ



ΕRΤ.GR
Πέμπτη 14/08/2008,14:29

Το Λονδίνο είναι ο πρώτος προορισμός, σε παγκόσμιο επίπεδο, για τους λάτρεις της λογοτεχνίας, αφήνοντας πίσω το Παρίσι, την Ρώμη και την Νέα Υόρκη, σύμφωνα με έρευνα ταξιδιωτικής ιστοσελίδας. Το Λονδίνο, γενέτειρα συγγραφέων όπως ο Ντίκενς και ο Κιτς αλλά και φόντο αμέτρητων μυθιστορημάτων περιγράφεται ως "το κέντρο της λογοτεχνίας που τόσο αγάπησε ο κόσμος". Στη δεύτερη θέση του καταλόγου βρίσκεται το Στράτφορντ-απόν-Εϊβον, το γραφικό χωριό στο Γουοργουικ όπου γεννήθηκε ο Σέξπιρ. Το Εδιμβούργο είναι στην τρίτη θέση για τους συγγραφείς του, όπως ο σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ "πατέρας" του Σέρλοκ Χολμς, ο Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον συγγραφέας του μυθιστορήματος "Το Νησί των Θησαυρών" και ο σερ Ουόλτερ Σκοτ συγγραφέας του "Ιβανόη". Η ίδια πόλη είναι το "σπίτι" του Ιαν Ράνκιν, του Αλεξάντερ Μακόλ Σμιθ και της Τζ.Κ. Ρόουλινγκ. "Οι λάτρεις της λογοτεχνίας πραγματικά θα ενθουσιαστούν στους προορισμούς αυτούς", επισημαίνεται στην ιστοσελίδα του TripAdvisor (www.tripadvisor.co.uk).

ΑΠΕ

Wednesday, August 13, 2008

ΠΑΡΑ ΘΙΝ'ΑΛΟΣ


Τα διάβασα, μου άρεσαν,τα συνιστώ γι'αυτό το καλοκαίρι.Kυρίως σε όσους θεωρούν πως διαβάζω δεν σημαίνει απαραιτήτως "ξεχνιέμαι",αλλά και "ψυχαγωγούμαι","ανησυχώ","υποψιάζομαι","σκέπτομαι". Πρόκειται για ελαφριά βιβλία.Σε καθαρό βάρος (gr)εννοώ,αυτό που έχει να κάνει με τον αριθμό των σελίδων..

-Andre Gorz:Γράμμα στη Ντ.(ΠΟΤΑΜΟΣ)
*(εξαιρετική η μετάφραση από τα γαλλικά της Σάντρας Βρέττα)

-Marina Tsvetaeva:Γράμματα στον Ελικώνα(ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ)
-Jean-Luc Hennig:Ο ερωτισμός του κρασιού(ΚΑΣΤΑΛΙΑ)
-Minette Walters:Η κατάρα της αλεπούς(ΠΟΛΙΣ)και
Διαταραγμένες ψυχές (ΠΟΛΙΣ)

-Ian Rankin:Μνήμη νεκρών(ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)
-Hans Fallada:Μόνος στο Βερολίνο(ΠΟΛΙΣ)
-Gunnar Staalesen:Στο σκοτάδι όλοι οι λύκοι είναι γκρι(ΠΟΛΙΣ)
-Sven Regener:Το μπλουζ του Βερολίνου(ΑΓΡΑ)
-Doctorow,E.L:Το βιβλίο του Ντάνιελ(ΠΟΛΙΣ)
-Serge Victor:Υπόθεση Τουλάγεφ(SCRIPTA)
-Πέτρος Μάρκαρης:Παλιά,πολύ παλιά(ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ)
-Ελληνικά Εγκλήματα 1,2(ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
-Gillian Flynn:Αιχμηρά αντικείμενα(ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)

-Pierre Assouline:Ξενοδοχείο Lutetia (ΠΟΛΙΣ)
*(Ντίνα,αληθινά μου άρεσε πολύ,κράτα το στις προτάσεις)

-Penney Stef:Η τρυφερότητα των λύκων(ΠΑΠΥΡΟΣ)
-Diane Wei Liang:Το κινέζικο πετράδι(ΠΑΤΑΚΗΣ)
-Μαρίνα Καραγάτση:Το ευχαριστημένο ή οι δικοί μου άνθρωποι(ΑΓΡΑ)

Tuesday, August 12, 2008

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ,ΜΑΧΜΟΥΝΤ ΝΤΑΡΟΥΙΣ


Σάββατο, 09.08.08
Ο Μαχμούντ Νταρουίς, μεγάλος ποιητής των Παλαιστινίων, πέθανε το Σάββατο σε νοσοκομείο του Χιούστον μετά από εγχείρηση καρδιάς.
Ο Μαχμούντ Νταρουίς, που θεωρείται ως ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων, πέθανεστο Τέξας μετά από εγχείρηση καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε, δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο «αλ Αραμπίγια», ένας γιατρός του Ιατρικού Κέντρου Μεμόριαλ Χέρμαν-Τέξας στο Χιούστον, όπου νοσηλευόταν ο Νταρουίς.
«Ο Μαχμούντ Νταρουίς, πέθανε στις 21.35 (ώρα Ελλάδας)», δήλωσε χωρίς άλλες διευκρινήσεις η εκπρόσωπος του ιατρικού κέντρου, Αν Μπρίμπερι.

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΕ - ΜΠΕ)
*****
Οταν τον γνώρισα είχε περίπου τα χρόνια του Χριστού και την ομορφιά σταρ του κινηματογράφου. Χίλια εννιακόσια ογδόντα δύο, οι Παλαιστίνιοι είχαν ηττηθεί στον Λίβανο, εγκατέλειψαν τη Βυρηττό παραδίδοντας τα όπλα τους- πικρό καλοκαίρι, όπως κάθε καλοκαίρι του πολέμου. Αλλά εδώ, τους έδιωχναν. Και στις ψυχές μας είχαν ξυπνήσει οι εφιάλτες του δικού μας εμφύλιου, της μικρασιατικής καταστροφής, του χθες με τις νωπές ακόμα πληγές που μάς τυραννούσαν.
Ο Μαχμούντ Νταρουίς μπήκε στο θέατρο με το καλοραμμένο γαλλικό του κοστούμι (θαρρώ έμενε τότε στο Παρίσι, ίσως και όχι, η μνήμη βλέπετε...) και είδα με τα μάτια μου Παλαιστίνιους να κλαίνε και μόνο στη θέα του. Μαζί του ο Γιάννης Ρίτσος. Είχαν έρθει να διαβάσουν ποιήματά τους. Ενα γλυκό φθινοπωρινό βράδυ στην Αθήνα, που έκανε ακόμα πιο αβάσταχτη την εξορία, το κυνηγητό.
Ξεκίνησε ο Ελληνας ποιητής, σε μια επίδειξης αβροφροσύνης. Διάβασε, αν θυμάμαι καλά, τις «Πέντε στιγμές του Λιβάνου» γραμμένες εν θερμώ κατά τα γεγονότα και δεν ξέρω τι άλλο. Θύελλα χειροκροτημάτων και αγάπης. Τους επιβεβαίωνε την πίστη τους. Τους βοηθούσε να σταθούν ορθοί. Ορθιοι κι εκείνοι τον ευχαρίστησαν.
Κι έπειτα, ανέβηκε ο Νταρουίς. Εβλεπα γυναίκες να σκουπίζουν ασταμάτητα τα μάτια τους. Ανδρες με επιδέσμους να σηκώνονται και να σφίγγουν τις γροθιές τους. Παιδιά να παρακολουθούν προσηλωμένα. Ακουγα να φωνάζουν τους στίχους του. Εκεί έμαθα την αραβική λέξη «όχι», από τα πλήθη που κραύγαζαν «λα» και πάλι «λα» όταν τους ρωτούσε αν θα υποταχθούν, αν τα σταματήσουν να αγωνίζονται για ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, αν θα ξεχάσουν.
Το κοινό είχε πυρποληθεί από τα λόγια του, από τα ποιήματά του. Ποτέ κανείς από τους ποιητές που έχω παρακολουθήσει να διαβάζουν ζωντανά, δεν είχε από κάτω πιο ενθουσιώδες, πιο επαναστημένο, πιο παλλόμενο ακροατήριο. Ετσι έμεινε στη μνήμη μου. Και στην καρδιά μου.
Ο Νταρουίς, η ποιητική φωνή των Παλαιστινίων, δεν ζει πια. Εφυγε στο Χιούστον, κατά την διάρκεια επέμβασης ανοιχτής καρδιάς, στην οποία σημειώθηκαν επιπλοκές. Ηταν 67 ετών και θεωρούνταν κορυφαίος Αραβας ποιητής, μαζί με τον Αδωνη. Η Παλαιστίνη κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος και αποφάσισε να τον θάψει στη Γαλιλαία, στα παλαιστινιακά εδάφη, όπως ζήτησε και η μάνα του.
Ο Νταρουίς, βραβείο Λένιν για την ειρήνη (1983) αλλά και βραβείο Καβάφη (1993) είχε γεννηθεί το 1942 σε ένα παλαιστινιακό χωριό κοντά στη Χάιφα, που σήμερα ανήκει στα ισραηλινά εδάφη. Στα 18 του εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Πουλί χωρίς φτερά», στην οποία περιλαμβανόταν και το περίφημο ποίημα «Στοιχεία ταυτότητας»:

«Τώρα μόνο μπορώ να μιλήσω
Και δηλώνω...
Γράψε
Είμαι Αραβας
Αριθμός ταυτότητας
50.000
Εχω οκτώ παιδιά και το έννατο έρχεται το καλοκαίρι.
Θύμωσες;
Εργάζομαι με συντρόφους σε λατομείο
Από τις πέτρες βγάζω
Τα ρούχα τους
Το ψωμί τους
Λαο τα Γράμματά τους
Δεν εκπλιπαρώ ούτε εσένα ούτε τα παλάτια
Των υπρετών σου.
Ο παππούς μου
Μου έμαθε την αξιοπρέπεια
Πριν μου μάθει Γράμματα.
Είμαι Αραβας.
Θύμωσες;»

Εξέδωσε ακόμη 21 ποιητικές συλλογές εκ των οποίων η τελευταία, «Οι εντυπώσεις της πεταλούδας» κυκλοφόρησε το 1982. Πολλά ποιήματά του, όπως η «Ρίτα» έχουν γίνει τραγούδια και μεγάλωσαν δύο γενιές Αράβων ενώ ήταν ο συγγραφέας της Διακήρυξης για τη δημιουργία του Παλαιστινιακού κράτους που διάβασε το 1988 ο Γιασέρ Αραφάτ. Διωκόμενος πολλές φορές, έζησε χρόνια σε αυτοεξορία από τη Μόσχα μέχρι την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Ήταν εκλεγμένο μέλος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) από το 1987 αλλά παραιτήθηκε από την οργάνωση το 1993 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υπογραφή των συνθηκών του Όσλο. Το 1996 εγκαταστάθηκε στη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη, στα ελεύθερα παλαιστινιακά εδάφη.
Τον Απρίλιο του 2002 σε μια όξυνση του παλαιστινιακού, στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν στο πολιτιστικό κέντρο Ζαλίλ Σακατίνι, στα περίχωρα της Ραμάλα, που διηύθυνε ο ίδιος ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων. Αφού λεηλάτησαν το κτίριο και άρπαξαν αρχεία, έγγραφα και έργα τέχνης, έβαλαν δυναμίτιδα και το ανατίναξαν, μετατρέποντάς το σ' ένα άμορφο σωρό από χαλάσματα.
Η δυνατή ποιητική φωνή του, συντρόφεψε τους συμπατριώτες του σε όλες τις δύσκολες και οδυνηρές στιγμές τους:

«Σφίξτε μου τα σχοινιά/ απαγορέψτε μου και τα τετράδια και τα τσιγάρα,/ κλείστε το στόμα μου με χώμα. Το τραγούδι/ είναι το αίμα της καρδιάς/ τ' αλάτι του ψωμιού/ το νερό του ματιού/ γράφεται με τα νύχια, το λαρύγγι και τα μάτια.../ θα το λέω/ στο κρατητήριο/ στην τουαλέτα/ και στο στάβλο/ με χειροπέδες, κάτω από το βούρδουλα/ κάτω από τα δεσμά των αλυσίδων./ Πουλιά μυριάδες πάνω στης καρδιάς μου τα κλαδιά/ πλάθουνε το μαχόμενο τραγούδι».

Ο Νταρουίς, αν και ήταν υπέρ της συνύπαρξςη ισραηλινών και παλαιστινίων, κατηγορήθηκε ωστόσο από ένα ποίημά του ότι προέτρεπε τους ισραηλινούς να φύγουν. Το ποίημα διαβάστηκε στην Κνεσέτ (βουλή) το 1988 από τον πρωθυπουργό Γιτζάκ Σαμίρ και ερμηνεύτηκε κατά γράμμα, όχι σαν ένα (σπουδαίο) έργο τέχνης, όπως και είναι:

«Ω εσείς οι περαστικοί στις λέξεις, τις στιγμιαίες
Μαζέψτε τις αυταπάτες σας
Σ’ ένα παρατημένο χαντάκι
Και φύγετε
Γυρίστε το δείκτη του χρόνου
Στους καιρούς του «Χρυσού Μόσχου»
Και φύγετε
Εχουμε εδώ για σας
Ο,τι δεν επιθυμήσατε
Και ό,τι δεν είχατε
Εναν λαό που ματώνει για πατρίδα
Και μια πατρίδα που ματώνει για τον λαό της
(...)
Φύγετε από το σιτάρι μας
Από τη θάλασσά μας
Από τον αέρα μας
Από τη γη μας
Από το αλάτι μας
Από την πληγή μας»

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG «ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ»)

Monday, August 11, 2008

ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ




Πέθανε χθες στη Μόσχα ο Αλέξανδρος Σολζενίτσιν, συγγραφέας, νομπελίστας και διάσημος επικριτής του σοβιετικού καθεστώτος.
Ο Αλέξανδρος Σολζενίτσιν
Ο 89χρονος διανοούμενος, πασίγνωστος από τα έργα του «Μία ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς» και «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ», υπέφερε τα τελευταία χρόνια από αρτηριακή πίεση και ζούσε μακριά από τη δημοσιότητα. Σύμφωνα με ρωσικές πηγές που επικαλούνται δηλώσεις του γιου του Στεπάν, ο Σολζενίτσιν πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια ενώ άλλες -λογοτεχνικές- πηγές διέδιδαν ότι έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο. Οπως και να 'χει, το μοιραίο τον βρήκε στο σπίτι του στη ρωσική πρωτεύουσα όπου διέμενε με τη γυναίκα του Νατάλια.
Αξιωματικός πυροβολικού στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σολζενίτσιν είχε παρασημοφορηθεί για ανδρεία, αλλά από το 1945 ξεκίνησαν οι διώξεις εναντίον του, ύστερα από έντονη κριτική που είχε ασκήσει κατά του Ιωσήφ Στάλιν. Πρώτα φυλακίστηκε για οκτώ χρόνια, εμπειρία που του χρησίμευσε ως τροφή για το «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ», και κατόπιν εξορίστηκε στο Καζακστάν.
Τη σύντομη νουβέλα του «Μία ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς» συνέγραψε το 1962, ενώ κέρδισε την παγκόσμια φήμη μερικά χρόνια αργότερα με την τριλογία του «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ», όπου επιτίθεται σφόδρα στο σταλινικό καθεστώς, την πολιτική καταπίεση και το «σωφρονιστικό» σύστημα αναμόρφωσης.
Το 1970 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ και 4 χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη χώρα ζώντας εξόριστος ώς το 1994 που ξαναγύρισε στην πατρίδα του.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/08/2008

Ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν ενταφιάστηκε σήμερα σε ένα μοναστήρι της Μόσχας του 16ου αιώνα.
Ο επί σοβιετικής εποχής διαφωνών, Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, ενταφιάστηκε σήμερα, Τετάρτη, σε ένα μοναστήρι της Μόσχας του 16-ου αιώνα κατά την διάρκεια τελετής, στην οποία παρέστη ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Εκατοντάδες ηλικιωμένοι Ρώσοι ήλθαν για τον ύστατο αποχαιρετισμό προς τον τιμημένο με βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας Σολζενίτσιν η σορός του οποίου είχε εκτεθεί για αρκετές ώρες σε λαϊκό προσκύνημα. Η τελετή μεταδόθηκε απευθείας από την ρωσική τηλεόραση.
Ο Ρώσος πρόεδρος διέκοψε τις διακοπές στον Βόλγα για έλθει στον ναό του μοναστηριού κρατώντας μία ανθοδέσμη μα κόκκινα τριαντάφυλλα. Επίσης, υπέγραψε διάταγμα με το οποίο ζητά από τις αρχές της ρωσικής πρωτεύουσας να μετονομάσουν ένα από τους κεντρικούς δρόμους της Μόσχας σε οδό Σολζενίτσιν.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ