Tου Γιάννη Ξανθούλη
Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ...
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .
Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...
ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.
ΠΗΓΗ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/
Εγώ απλώς να προσθέσω ότι λείπει πολύ από τις μέρες μας αυτή η ματιά, αυτή η πνοή του συγγραφέα απευθείας στην κοινωνία.
7 comments:
Η ουγγρική οικονομία έφτασε μια ανάσα πριν από τη χρεοκοπία το 2008.
Τότε επενέβησαν το ΔΝΤ και η ΕΕ, δανείζοντας 20 δισ. ευρώ. Σε αντάλλαγμα
η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση κλήθηκε να εφαρμόσει ένα δρακόντειο
πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο επέβαλλε εξοντωτικές περικοπές στη δημόσια
υγεία, «έφαγε» το 13ο μισθό, αύξησε τον ΦΠΑ κατά 5%, ανέβασε την ηλικία
συνταξιοδότησης κατά 3 χρόνια κ.λπ. Οι «εθνικοί στόχοι» (που παρόμοιους
έχει θέσει το ΠΑΣΟΚ) επιτεύχθηκαν: Το έλλειμμα έπεσε από το 9% στο 4%
και οι «αγορές» ηρέμησαν.
Αυτή η «επιτυχία» ρήμαξε τις ζωές εκατομμυρίων Ούγγρων και δημιούργησε
τις συνθήκες για τα αποτελέσματα-σεισμός στις 11 Απρίλη.
Οι σοσιαλδημοκράτες καταποντίστηκαν στο 19%. Η λαϊκή οργή, που βύθισε
την κυβέρνηση, δεν είχε αριστερή διέξοδο να εκφραστεί. Ο δυσμενής
κοινωνικός συσχετισμός και το κλίμα ήττας, που δημιούργησαν τα μέτρα,
επέτρεψαν στη Δεξιά να πάρει το 53% και στο δεύτερο γύρο να επιδιώκει
πλειοψηφία 2/3. Ακόμα χειρότερα, το νεοφασιστικό Γιόμπικ, με
παραστρατιωτική πτέρυγα την «Ουγγρική Φρουρά» που διεξάγει δολοφονικά
πογκρόμ στις συνοικίες των Ρομά και των Εβραίων, μπήκε στη βουλή με 17%Ο απερχόμενος Ούγγρος πρωθυπουργός δήλωσε:
«Ερχόμαστε από εκεί όπου κατευθύνεται τώρα η Ελλάδα"
Αυτά εκτός κειμένου.Και υπενθυμίζω:
"Πρέπει να ξαναγίνουμε φτωχοί"
Απόστολος Λυκεσάς,"Στυμφαλίδες όρνιθες",2003!!!
Αλλά,με την προυπόθεση πως..
"Αμετανόητοι εμείς.Θα περάσουμε και φέτος απέναντι όπου μοσχοβολούν φούλια αράπικα κι ας αστράφτουν απειλητικά γιορντάνια από μασέλες ανθρωποφάγων"
Ου γαρ έρχεται μόνον…
Θα με συγχωρήσετε μα θα διαφωνήσω!
Δεν έχουμε όλοι πρότυπα Μπραντ Πιτ και Ατζελίνας Τζολί ούτε και τρώμε σούσι. Προσωπικά, δεν ξέρω καν τι γεύση έχει. Ούτε καν αυτοκίνητο δεν έχουμε όλοι ή και οποιαδήποτε ιδιοκτησία. Αλλά δεν δέχομαι ότι για να ξαναβρώ την επαφή μου με τη φύση πρέπει να πήξω στο πληγούρι και να χρησιμοποιώ τον βούρδουλα για να συνετήσω τα παιδιά μου. Όλη αυτή η σαθρότητα κι η αλλοτρίωση την οποία περιγράφει, εύστοχα μεν, ο κ. Ξανθούλης είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης, μεθοδικής και στοχευμένης ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Παγκοσμίως, όχι μόνο εδώ. Με τίποτα δεν θα δεχτώ να γυρίσω την πλάτη μου στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας και να θεοποιήσω τη φτώχεια και τη μιζέρια, όταν την ίδια στιγμή, αυτοί που με οδηγούν εκεί φροντίζουν τα στομάχια και τις τσέπες τους να είναι ξέχειλα και τα δικά τους παιδιά να έχουν την καλύτερη δυνατή μόρφωση. Λατρεύω τη Φύση και σήμερα ακόμη το πρωί χαμογέλασα στη θέα της αχλαδιάς έξω απ’ το σπίτι μου που γυάλιζαν πάνω στα φύλλα της ακόμη οι στάλες απ’ τη νυχτερινή βροχή. Ποτέ δεν εμπόδισε ο «υπολογιστής» μου την καρδιά μου να σκιρτήσει μπροστά στην ομορφιά της γης, του ουρανού ή του συντροφικού αγγίγματος! Το να ζω αξιοπρεπώς, λίγο άνετα (καθόλου πλούσια) και σύμφωνα με τις κατακτήσεις τις εποχής μου είναι δικαίωμά μου και θα το διεκδικήσω όσο μπορέσω απ’ αυτούς που θέλουνε να με κρατήσουν στη μιζέρια!
Πραγματικά, λυπάμαι που διάβασα αυτό το κείμενο. Ούτε καν ρομαντικό δεν το βρίσκω. Μόνο οπισθοδρομικό.
Για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρεις Φε και-υποθέτω για άλλους τόσους-ο Α.Λ.έγραφε έτσι το 2003..όχι το 2010.Τότε,μας τάζανε λαγούς,πετραχήλια και γιορντάνια.Τώρα μας δείχνουν από τί υλικό ήταν φτιαγμένα..Ο νοών νοείτω.Κι εγώ δηλαδή που επέλεξα να ζήσω τη ζωή μου ΕΛΕΥΘΕΡΗ κι έξω από κάθε συμβιβασμό,χωρίς να δανειστώ και χωρίς να φοροκλέψω με γνώμονα την αξιοπρέπεια,τί θα κάνω τις Κυριακές που όλοι οι νεόφτωχοι τρισευτυχισμένοι θα τρώνε ψητό κοτόπουλο με πατάτες?
Επανέρχομαι γιατί θέλω να συμπληρώσω...ή μάλλον, να διορθώσω:
Τέτοιου είδους κείμενα δεν τα θεωρώ μόνο οπισθοδρομικά. Τα θεωρώ εξοργιστικά και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ!
Είναι αυτά που οδηγούν τον κόσμο στη μοιρολατρεία και σε μια παθητική -για να μην πω απαθή- στάση και συμπεριφορά. Να παρηγοριέται με τέτοια μπουρδολογία και να μην κουνάει το χεράκι του να πάρει ό,τι του ανήκει. Να μην σηκώνει το κεφαλάκι του ενάντια σ' αυτούς που τον πατάν στο σβέρκο.
ΑΙΣΧΟΣ!
Να ευχαριστήσουμε λοιπόν τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς, τους ευρωπαίους επιτρόπους, τις τράπεζες, τα οικονομικά συμφέροντα, τους γιάπηδες κερδοσκόπους που μας δίνουν την ευκαιρία να ξαναχαρούμε την ευτυχία της φτώχειας!
Είναι το λιγότερο πραγματική ΝΤΡΟΠΗ, ΞΕΦΤΙΛΑ και ΟΝΕΙΔΟΣ την στιγμή που κατακλέβονται όλα τα εργασιακά -και όχι μόνο- δικαιώματα, οι "πνευματικοί άνθρωποι" αυτού του τόπου αντί να αποτελούν τον φάρο ελπίδας και την φωνή ορθολογιστικού λόγου που κρατά τα μπόσικα, αυτοί να γράφουν τέτοια κατάπτυστα κείμενα που μόνο την παθητικότητα και την μοιρολατρεία των ανθρώπων προάγουν.
Να σου λένε, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή μάλιστα, ότι πρέπει να βάλουμε σε ενέργεια τον ..."Δίκαιο θυμό" όταν συμπέσουμε με ληστές τραπεζών και σούπερ μάρκετ και όχι εναντίον των τραπεζών-ληστών. (Φαντάζομαι ότι το επόμενο παράδειγμα θα ήταν ο μετανάστης που κλέβει για να φάει αλλά σε μια τελευταία εγκράτειας θα πάτησε το delete...)
ΝΤΡΟΠΗ! Σε τέτοια επικίνδυνα πράγματα μεσοβέζικες αντιλήψεις δεν γίνεται και δεν πρέπει να χωρούν. Η τεχνολογία, το κινητό τηλέφωνο, οι υπολογιστές, το φαγητό (που δεν είναι πια σεμνό...) φταίνε για την μη σωστή χρήση αυτών και όχι η λάθος παιδεία που πρέπει διαρκώς να διεκδικείται από του ανθρώπους του πνεύματος -και όχι μόνο-. Αν η διεκδίκηση αυτή γίνεται μέσω τις επιστροφής στην φτώχεια ε, τότε τι άλλο να περιμένεις; Καλά κάνουμε και παθαίνουμε ότι παθαίνουμε, είσαστε άξιοι της μοίρας σας (σκόπιμα η αλλαγή προσώπου).
Πολύ πρόσφατα, για μια άλλη περίπτωση, ένας πολύ καλός φίλος μου είπε πως "όταν γερνάει ο άνθρωπος πρέπει να δείχνουμε κατανόηση". Τι να πω, ίσως... Αφήστε τις ψευτοξανθιές κύριε Ξανθούλη και προσέξτε εσείς μην γίνεται ένας ...ψευτοΞανθούλης. Ναι, χαμηλού επιπέδου λογοπαίγνιο, ταιριάζει όμως με το επίπεδο διορατικότητας και ορθής σκέψης του κειμένού σας. Λυπάμαι.
Να ξαναγίνουμε ο Άνθρωπος του Νεάταρνταλ, όπως ήμασταν πάντα...
Έτσι Νάσο! Στα σπήλαια!
Ή τουλάχιστον, να ξαναγυρίσουμε στα χρόνια εκείνα κατά τα οποία οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν αγράμματοι. Έτσι δεν θα μπορούσαν να διαβάσουν και τέτοια αισχρά (για την εποχή μας) κείμενα.
Εγώ πάντως, δεν ζηλεύω καμιά φτώχεια.
Αντίθετα, νοσταλγώ κάτι μαζικές πορείες ειρήνης, όταν ήμουνα παιδάκι, που ξεκινούσαμε πάνω απ’ τον Χορτιάτη και φωνάζαμε συνθήματα με δυνατές φωνές, περπατούσαμε μέχρι το άγαλμα του Λαμπράκη κι εκεί αφήναμε λευκά περιστέρια λεύτερα στον ουρανό. Αυτό δεν ήταν συμβιβασμός στη φτώχεια. Ήταν αγώνας ενάντια σ’ αυτήν!
Και εκεί θα ήθελα να γυρίσουμε ξανά! Όχι στη φτώχεια!
Ούτε και θα ήθελα να περιμένουν τα παιδιά μου τον πατέρα τους να γυρίσει απ’ τη δουλειά για να κάτσουνε να φαν μαζί μας, κοιτάζοντας στη γωνία την βέργα που τα απειλεί.
Θα ‘μουν πολύ περήφανη και χαρούμενη αν θέλανε από μόνα τους να φαν μαζί μας επειδή μας εκτιμούν και μας θεωρούνε ανθρώπους αξιόλογους.
Και σίγουρα, ΣΙΓΟΥΡΑ, δεν θα θελα να περιμένω, ή να εφεύρω, την παλιά νοσοκόμα που θα κάνει στο παιδί μου την ένεση της πενικιλίνης –ΑΝ προλάβει να φτάσει εγκαίρως απ’ το προηγούμενο σπίτι, ίσως κι απ’ τον στάβλο οπού θα ξεγεννούσε μάλλον καμιά γελάδα, μια και, φαντάζομαι, ούτε και κτηνίατρος θα χρειάζεται! Σαν τις ελληνικές ταινίες! Τι ομορφιά!
Αλίμονο! Τι είναι αυτά που λέτε; Για ποιον σκοταδισμό, για ποιον Μεσαίωνα μας δείχνετε τον δρόμο;
Ντροπή να λέγονται/γράφονται τέτοια πράγματα από γεροντότερους και μάλιστα, «ανθρώπους του πνεύματος»! Τι διδάσκετε στα σημερινά παιδιά; Τη μιζέρια και την υποταγή;
Ντροπή!
Δυστυχώς εδώ και χρόνια υπάρχει η-σχεδόν-απόλυτη και συντονισμένη χειραγώγηση των συνειδήσεων από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.Κάποιος παλιός Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης είχε πει στα τέλη της δεκαετίας του 1970 πως σε δέκα χρόνια δεν θα χρειάζονται πουθενά στρατιωτικές δικτατορίες,το ρόλο τους "βελούδινα" θα παίζει η τηλεόραση.Στην πατρίδα μας με εξαιρετική επιτυχία. Ομως κάποιοι ακόμη επιμένουν να σκέπτονται.Να διαβάζουν..Ετσι το σύστημα των εκδοτικών οίκων επινόησε τα "ευπώλητα" βιβλία.Τους συγγραφείς που απευθύνονται επιτυχώς στις μάζες.Ενα ξεκούραστο βιβλίο..για να ξεχνιέσαι"Δεν κατατάσσω τον Ξανθούλη σε αυτούς τους συγγραφείς.Αντιθέτως υπήρξα μανιώδης αναγνώστριά του πάνω από 15 έτη..Διότι θεωρούσα την πένα του αιχμηρή και σαρδόνια.Την τελευταία εικοσαετία όμως,η εμπειρία μου στις βιβλιοθήκες καταγράφει στοιχεία που σοκάρουν.Εύληπτα,ανώδυνα και γλυκερά βιβλιαράκια υποκαθιστούν τη λογοτεχνία.Η παραλογοτεχνία χτυπάει κόκκινο.Κάποιοι πιστεύουν πως γράφουν.Κάποιοι πιστεύουν ότι διαβάζουν..Το αναγνωστικό κοινό ομογενοποιείται με διαδικασίες συνοπτικές.Στρόφιγγες με μη πιστοποιημένα δηλητήρια ανοίγουν επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων.Ποιός γράφει τί?Με ποιά ευθύνη?Φοβάμαι την επίδραση αυτού του κειμένου,ακόμη κι αν γράφτηκε με άλλη πρόθεση.Δεν είναι σουρρεάλ ο λόγος μου.Η καθημερινότητά μας είναι..Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται κι η διέξοδος.Αργεί να την διακρίνουμε με τόλμη..Σήμερα πιο ξεκάθαρα παρά ποτέ πρέπει να πάρουμε θέση.Επωνύμως.
Post a Comment