Κάποιοι τιμούν την πένα τους,υψώνοντας φωνή στην εκκωφαντική σιωπή..

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/03/2010(εφημ."ΑΥΓΗ")
Από τον συγγραφέα Μήτσο Κασόλα


«Στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα», είπατε, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής μας Δημοκρατίας, που ο Θεός να την κάνει Ελληνική και Δημοκρατία.
Ναι, έτσι είπατε, τιμώντας τους φρουρούς του Άγνωστου Στρατιώτη, όταν τη νύχτα της 9ης Ιανουαρίου 2010, έσκασε μια βόμβα από ανεγκέφαλους κοντά τους, κι αυτοί από δική τους προγονική βούληση, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τη θέση τους! Που έτσι όμως και σκοτώνονταν, η αμαρτωλή μας Πολιτεία με πομπώδη λόγια θα τους έθαβε ως...ήρωες (σε χαλεπούς καιρούς οι ήρωες- ερήμην τους- τρέφουν και κραταιώνουν τις εξουσίες) και πομπωδέστερα θα τους ξεχνούσαν οι... « πατριώτες»!
Αυτών που ο «πατριωτισμός» τους ήταν και είναι πάντα το καταφύγιο για όλες τις απατεωνιές τους. Γιατί μόνο οι άγριες κονομισιές οι άγριες ληστείες του Δημοσίου χρήματος και ο χορός των σκανδάλων τους νοιάζει να κρατάνε γερά και πάντα χωρίς καμιά τιμωρία από την «Ανεξάρτητη Ελληνική μας Δικαιοσύνη» που ο θεός και πάλι να την κάνει Ελληνική και Ανεξάρτητη. Πώς όμως Ελληνική και πώς Ανεξάρτητη, όταν κανέναν κραταιό παρανομούντα δεν συλλαμβάνει; Πώς Ελληνική και πως Ανεξάρτητη όταν σε χαλεπούς καιρούς με τις αποφάσεις της πέρασε κάτω από το χώμα της Πατρίδας τον Αντιστασιακό της ανθό και φυλάκισε και εξόρισε χιλιάδες Έλληνες (και τους πνευματικούς της ανθρώπους) για να κραταιωθούν ποιοί κύριε Πρόεδρε; Οι προδότες εν πολλοίς του τόπου μας; Οι βιδωμένοι σε όλους τους αρμούς της πατρίδας από όλες τις κυβερνήσεις μας δηλητηριάζοντας χρόνια και χρόνια την ψυχή της. Πώς Ελληνική λοιπόν και ανεξάρτητη, όταν το ΠΑΣΟΚ είναι στην Αντιπολίτευση την κατηγορεί ως μη Ανεξάρτητη. Και όταν η Ν.Δ. είναι στην Αντιπολίτευση κάνει το ίδιο; Πώς Ελληνική και πώς Ανεξάρτητη όταν κανένας απ’ τους καταχραστές του Δημοσίου Χρήματος και της Δημόσιας Περιουσίας δεν μπαίνει ισόβια στη φυλακή, αλλά ως «ευυπόληπτοι πολίτες» συνωστίζονται κι αυτοί στο Προεδρικό Μέγαρο κάθε χρόνο για να... γιορτάσουν κι αυτοί την... αποκατάσταση της Δημοκρατίας μας μετά την Χούντα. που κι αυτήν την Χούντα η Ελληνική μας Δικαιοσύνη και την υπηρέτησε και την κραταίωσε για εφτά ολόκληρα χρόνια με τις ευλογίες και της Εκκλησίας μας φυσικά. Είναι αλήθεια ή ψέματα αυτά κύριε Πρόεδρε, που και σεις λάβατε μέρος στην Εθνική μας Αντίσταση; Σ’ αυτήν την νεότερη αλλά ατίμητη ουσιαστικά δόξα του τόπου μας και όχι μόνο του τόπου μας; Μα θα μου πείτε: Δεν είναι όλη η Ελληνική μας Δικαιοσύνη μη ανεξάρτητη. Όχι, δεν είναι. Όμως πού είναι οι ανεξάρτητοι λειτουργοί της να συνταχθούν εναντίον των επίορκων λειτουργών της για να είναι η Δικαιοσύνη μας στήριγμα των Ελλήνων, η ελπίδα τους και όχι η απελπισία τους;
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα» Ποιών όμως Ελλήνων; Όλων των Ελλήνων, κύριε Πρόεδρε; Που συμβολικά (μόνο;) είστε ο Πρώτος Πολίτης της Χώρας μας; Και ως Πρώτος της Πολίτης ( συμβολικά μόνο και γιατί όχι και ουσιαστικά;) δεν θα έπρεπε συνταγματικά να είστε η ψυχή της πατρίδας; Η πυξίδα της; Η συνείδησή της; Η συνείδηση όλων εκείνων των Ελλήνων που δεν ληστεύουν τον πλούτο της χώρας τους, που δεν την ευτελίζουν και δεν την ταπεινώνουν με άδηλη σήμερα ακόμα και την εδαφική της ακεραιότητα; Ποιών Ελλήνων; Κι αυτών που δεν παύουν ούτε μια στιγμή, να μην μιλάνε για τις... «θυσίες» τους, για το ... «Χρέος» τους για την... πατρίδα, για το «Καθήκον» τους απέναντι στο... δημόσιο συμφέρον κ.λπ., καλώντας εμάς συνεχώς να κάνουμε θυσίες κι αυτοί να τρώνε το καταπέτασμα της χώρας μας; Με τις προμήθειές τους. Τους γάμους τους. Τα σκάφη τους. Τις of shore Εταιρείες τους. Και με το «κάτι τι» τους(εκατομμύρια) για τις... οικογένειές τους, τα... γεράματά τους. Με τις παράνομες καταθέσεις τους πολλοί, πάρα πολλοί, στην Ελβετία κι αλλού, παρακαλώντας τους μετά, οι κυβερνήσεις μας, να τις φέρουν πίσω στην Ελλάδα, ξεπλένοντας έτσι, με το αζημίωτο, το μαύρο τους χρήμα; Τι ωραίοι Έλληνες! Τι ωραίοι πατριώτες! Τι ωραίοι νόμοι! Αυτοί οι... «πατριώτες» είναι που αδειάζουν κάθε φορά τα ταμεία του Δημοσίου, καταχρεώνοντας εμάς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας. Αυτής της χώρας, δυστυχώς είστε ο Πρόεδρος κύριε Πρόεδρε. Αυτής που ρύθμισαν τα δυο μεγάλα μας κόμματα να είστε Πρόεδρός της. Αυτά, που δίνουν το ένα στο άλλο τη σκυτάλη διακυβέρνησης της χώρας, ρυθμίζοντας να είστε ακινδύνως γι αυτούς ο Πρόεδρός της. Κάνοντας όλο και πιο πολύ μπάχαλο τη χώρα μας: Με την σχιζοφρενική τους παιδεία. Την ασύλληπτη υποκουλτούρα τους. Την άθλια δημόσια Υγεία. Την καλπάζουσα ανεργία. Την απύθμενη γραφειοκρατία. Τις πυρκαγιές ! και τα ατέλειωτα δάνεια, ατελευτήτως παραμένοντες «Σωτήρες» μας! «Σωτήρες» ενός λαού «Πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου». Που δεν αρνήθηκε όμως ποτέ, αυτός ο προδομένος λαός, να μην είναι παρών με τη ζωή του και με το θάνατό του σ’ όλους τους κινδύνους της πατρίδας. Ενώ οι περισσότεροι των κρατούντων μας (ως «ατσίδες», ως «νταβατζήδες» ως «μάγκες») συμπεριφέρονται αλαζονικά απέναντι σε όλους εμάς τα «κορόιδα», που δεν θέλουμε να βλάψουμε τον τόπο μας. Αυτοί, κύριε Πρόεδρε- οι περισσότεροι- έχουν το ασύλληπτο θράσος («ανυποψίαστα πλάσματα μηδενικά και γι' αυτό προνομιούχα», να μιλάνε, να μιλάνε. Ενώ θα έπρεπε, επιτέλους, να βγάλουν τον σκασμό. Και όχι να ρίχνουν το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο, τις ευθύνες για την οικονομική και ηθική κρίση την ημερών μας. Και φυσικά όχι μόνο των ημερών μας. Χωρίς να μπορεί κανείς, δυστυχώς, να αφήσει έξω από τις επιμέρους ευθύνες της και την Αριστερά του τόπου μας, είτε δογματική είτε όχι, Που εν τω κατεστημένω Ναώ εργάζεται και πολιτεύεται κι αυτή. Και εν τω κατεστημένω Ναώ (με ανύπαρκτη πολιτιστική πολιτική που θα την έλαμπε και θα την ξεχώριζε) τροφίζεται. Χωρίς όμως αυτός ο αμαρτωλός ναός δυστυχώς να κινδυνεύει απ’ αυτήν. Τι θλίψη όμως! Τι συντριπτική θλίψη για τον τόπο μας, να μην είναι αυτή η πολλά παθούσα Αριστερά, πεπαιδευμένη πια και πεφωτισμένη πια να την εμπιστεύεται ο Έλληνας ατελευτήτως εμπαιζόμενος, ατελευτήτως καταληστευόμενος. Όλοι αυτοί οι κρατούντες, κύριε Πρόεδρε, δεν κουράζονται να μη σας θαυμάζουν, να μην σας επαινούν. Σκεφθείτε όμως, τι αναθεματισμούς και τι λοιδορίες θα ακούγατε αν εσείς τους λέγατε έξω από τα δόντια: «Σωπάστε επιτέλους. Ας ζητήσουμε επιτέλους όλοι συγνώμη απ’ τον Ελληνικό λαό, που τού φτάσαμε τη χώρα του στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στην περιστολή κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Αναλάβατε επιτέλους τις ευθύνες σας και δουλέψτε. Σταματήστε ακιζόμενοι να αλληλοκατηγορείστε. Έχει αηδιάσει ο κόσμος. Το ίδιο (ποιο λιγότερο, ποιο περισσότερο) δεν βλάψατε και τα δυο κόμματα την Ελλάδα; Και πάψτε επιτέλους να είστε υπηρέτες των μεγάλων συμφερόντων. Και νομοθετήστε επιτέλους να μπαίνει φυλακή ισόβια όποιος κλέβει το Δημόσιο Χρήμα και να δημεύεται η 'περιουσία' του. Και νομοθετήστε επιτέλους υπέρ των εργαζόμενων Ελλήνων, για να μην, ολοσχερώς, καταστραφεί ο πανάρχαιος τόπος μας και ο πολιτισμός μας. Όχι μόνο για μας, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.»
Αυτούς, κύριε Πρόεδρε, αν μπορούσε κανείς να τους στύψει, ούτε μια σταγόνα ΄πολιτισμού δε θα έβγαζε. Αν τολμήσετε, κύριε Πρόεδρε, εσείς ως ο Πρώτος Πολίτης και τους πείτε δημόσια όλα αυτά, θά 'χετε βέβαια την καταλαλιά τους, αλλά και θα βλέπατε όμως και τι λόγια ηχηρά και κούφια είναι οι έπαινοί τους και όλοι αυτοί οι πανηγυρισμοί τους για τη νέα θητεία σας. Μιλήστε κύριε Πρόεδρε. Προτιμήστε τον «έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τα ανεκτίμητα εύγε». Δεν είναι όλοι οι Έλληνες χαλασμένοι, άσκεφτοι, διεφθαρμένοι. Και τότε θα έχετε την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων και εντός και εκτός Ελλάδας. Τολμήστε, κύριε Πρόεδρε και ας σας κατηγορήσουν για «Επίορκο και για «Υπέρβαση», τάχα, των συνταγματικών σας καθηκόντων.! Ο Ελληνικός λαός (όσος δεν έχει διαφθαρεί από το να είναι μόνο ψηφοφόρος), σύσωμος θα συνταχθεί μαζί σας και θα σας νομιμοποιήσει
Τολμήστε, κύριε Πρόεδρε. Θα σας απολύσουν; Ε, και;
Στην Ελλάδα, και ασφαλώς το γνωρίζετε, υπάρχουν χιλιάδες Έλληνες που είναι πάμπλουτοι! Χιλιάδες που είναι πλούσιοι! Χιλιάδες που είναι εύποροι. Αυτοί πότε επιτέλους θα πληρώσουν;
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του ‘Έλληνα». Και φυσικά έχετε δίκιο να λέτε πως ενώπιον του κινδύνου να καταρρεύσει η χώρα μας πρέπει όλοι να ανασκουμπωθούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας συνεισφέροντας ανάλογα ο καθένας με τις δυνατότητές του. Και τι θα λέγατε, κύριε Πρόεδρε, αν για κάμποσες μέρες, υπό την Αιγίδα σας και με Διάγγελμά σας, όλα τα κανάλια μας κρατικά και ιδιωτικά, με όλα τα ραδιόφωνα και με όλες τις εφημερίδες, οργάνωναν μια μεγάλη και καλά οργανωμένη σε βάθος προσπάθεια με τίτλο: «Στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα», προκειμένου να συγκεντρωθούνε χρήματα, αντιστεκόμενοι έτσι οι Έλληνες στην ταπείνωσή της από τους τοκογλύφους; Απευθύνοντας εσείς προσωπική έκκληση, ως Πρόεδρος της Ελληνικής μας Δημοκρατίας προς όλους τους Έλληνες: Να συνεισφέρουν, κυρίως να συνεισφέρουν γενναιόδωρα οι έχοντες και κατέχοντες : Οι Τράπεζές μας. Οι βιομηχανίες μας, οι Επιχειρήσεις μας εντός και εκτός της Ελλάδας. Οι εφοπλιστές μας. Οι εργολάβοι μας. Οι μεγαλέμποροί μας. Τα μεγάλα ξενοδοχειακά και εκδοτικά μας συγκροτήματα κ.λπ, κ.λπ. Θυμίζοντάς τους πως στον τόπο αυτόν, κατά καιρούς, υπήρξαν μεγάλοι άντρες, μεγάλοι πατριώτες, μεγάλοι ευεργέτες που τους θυμάται ο τόπος. Σε μια τέτοια προσπάθεια σωτηρίας της Ελλάδας, κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι θα ανταποκριθούν τα εκατομμύρια των Ελλήνων εντός και εκτός της χώρας μας. Και θα σημειωθεί από όλες τις Χώρες και από όλους τους λαούς του κόσμου, η Βούληση των Ελλήνων να αναγεννιούνται σε δύσκολους καιρούς. Όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για όλον τον κόσμο.
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα» Και είμαι βέβαιος ότι όλοι οι Έλληνες θα κάνουν την υπέρβαση που πρέπει, δείχνοντας την άλλη όψη της ψυχής τους. Την Ιερή. Αυτήν που πάνω της ακουμπάει από πάντα το χρέος, η τιμή της πατρίδας η Ελευθερία της. Το Γένος μας, κύριε Πρόεδρε, από πάντα ήταν και ιερό και βέβηλο. Και όσες φορές λειτουργούσε στο ιερό έκανε εφόδους στους ουρανούς. Και όσες φορές λειτουργούσε το βέβηλο, γκρεμιζόταν. Τώρα είναι καιρός, για όλους μας να λειτουργήσει αυτή η άλλη μας όψη η Ιερή. Η περήφανη της ψυχής μας.
Αθήνα 21 Φεβρουαρίου 2010