ΕΝΟΧΗ

Από την Ιδρυτική Διακήρυξη Αρχών και Στόχων του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος,
3 Σεπτεμβρίου 1974:
«Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού»

Τις δύσκολες μέρες που ζούμε,διαβάζω καθημερινά το γερμανικό και γαλλικό τύπο.
Κανένα κανάλι δεν αναπαράγει τις φωνές συμπαράστασης από τα σοσιαλδημοκρατικά και λοιπά αριστερά κόμματα της Ευρώπης στον ελληνικό λαό.Αντιθέτως,καλλιεργείται με επιμονή και υπό τη λογική της γενίκευσης η ιδέα της συλλογικής ευθύνης.Ετσι λοιπόν, οφείλω να νιώθω ως πολίτης ένοχη διότι
-υπηρετώ την ιδέα του πολιτισμού με την δωρεάν διάθεση της γνώσης στις δημοτικές βιβλιοθήκες,
-δεν έκλεψα ποτέ το ελληνικό δημόσιο εφ'όσον δεν απέκρυψα ποτέ τα φορολογικά μου δεδομένα
-δεν υπήρξα δανειζόμενη τραπεζών ή κάτοχος πιστωτικής κάρτας..

Παράλληλα διαβάζω από τους λόγους του Maximilien Francois Marie Isidore de Robespierre(l'incorruptible):
"Οι δολοφόνοι που διαλύουν την χώρα μας, οι συνομωσίες που εξαγοράζουν συνειδήσεις για να ακυρώσουν τις λαϊκές επιταγές, οι προδότες που τις πουλάνε, οι μισθοφόροι συντάκτες προκηρύξεων που στοχεύουν στο να εξευτελίσουν την λαϊκή υπόθεση, να σκοτώσουν την δημόσια αρετή, να υποδαυλίσουν την πυρά της ανταρσίας και να προετοιμάσουν την πολιτική αντεπανάσταση μέσα από την ηθική αντεπανάσταση, είναι άραγε λιγότερο ένοχοι ή λιγότερο επικίνδυνοι από τους τυράννους τους οποίους υπηρετούν;».
Κι έτσι,σε συνθήκες απίστευτης προσωπικής και πολιτικής μοναξιάς,ακόμη
"..μέσα στη νύχτα,για να μη τελείως χαθώ,κρατάω στα χέρια μου,ένα μικρό βιβλίο με ποιήματα.."
Κι επαναλαμβάνω:

"Το ζητούσαν, λοιπόν,
σε τι είχα φταίξει,
έμενα το μόνο μου έγκλημα ήταν ότι δεν μπόρεσα να μεγαλώσω,
κυνηγημένος πάντα,
πού να βρεις καιρό,
έτσι έμεινα εύπιστος
κι αγκάλιαζα το κρύο σίδερο της γέφυρας.
……Ενώ απ’ το βάθος,
μακριά,
με κοίταζε σαν ξένο η πιο δική μου ζωή"
(Τάσος Λειβαδίτης, "Ενοχή", από τη συλλογή Νυχτερινός επισκέπτης (1972)

Ενοχη νιώθω για ένα μόνο.Την αίτηση εγγραφής μου στο ΠΑΣΟΚ,τότε,
την εποχή "μιας εφηβείας που -επώδυνα-γίνεται σαράντα"

Φινάλε με αγωνία για το μέλλον και αιχμές

Οι δραματικές εξελίξεις της οικονομικής κρίσης «πάγωσαν» και τη φετινή Διεθνή Εκθεση Βιβλίου, που έκλεισε χτες το βράδυ τις πύλες της στο συνεδριακό κέντρο της ΔΕΘ, ενώ πολλοί είναι αυτοί που εκφράζουν την αγωνία τους για το μέλλον της Εκθεσης, με πρώτους τον πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), συγγραφέα Τάκη Θεοδωρόπουλο, και τη διευθύντριά του, Κατρίν Βελισσάρη.
Φέτος, ο προϋπολογισμός της Εκθεσης μειώθηκε από 1.000.000 ευρώ σε 700.000, ενώ εκφράζονται ερωτηματικά αν το ποσό αυτό θα διατεθεί και του χρόνου για μία 8η Εκθεση. Αυτό που λεγόταν παρασκηνιακά ήταν ότι η φετινή Εκθεση έγινε μόνο και μόνο γιατί τιμώμενη χώρα ήταν μία χώρα-κολοσσός, όπως η Κίνα, και είχαν αναληφθεί υποχρεώσεις.
Ερωτηματικά υπάρχουν και για τη διατήρηση του διεθνούς χαρακτήρα της Εκθεσης, αφού, όπως είπε η κ. Βελισσάρη, απαιτεί έναν προϋπολογισμό προβολής που δεν θα υπάρχει πια.
Ομως, ο σπουδαίος αυτός θεσμός δείχνει να μη στηρίζεται στον βαθμό που απαιτείται και από τους Θεσσαλονικείς.
Παρά το γεγονός ότι το τριήμερο υπήρξαν δεκάδες εκδηλώσεις με τη συμμετοχή πολλών γνωστών ονομάτων, η προσέλευση του κόσμου την Παρασκευή και το Σάββατο ήταν μάλλον απογοητευτική, ενώ μόνο χτες πλημμύρισε τους χώρους της.
Δεν έλειψαν και οι αιχμές για τη συντηρητική εικόνα που έχει διαμορφωθεί στη Θεσσαλονίκη με ευθύνη και των τοπικών της αρχόντων. Στην εκδήλωση-αφιέρωμα για τον Γιώργο Ιωάννου, ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης αναφέρθηκε ονομαστικά στους Β. Παπαγεωργόπουλο, Π. Ψωμιάδη και μητροπολίτη Ανθιμο, λέγοντας ότι αυτό το συντηρητικό κλίμα ήταν που έδιωξε τον Γιώργο Ιωάννου από την πόλη, αλλά και άλλους, ενώ έκανε έκκληση για κινητοποίηση και του πνευματικού κόσμου προκειμένου να αλλάξει η κατάσταση.
Ο Απόστολος Λυκεσάς επίσης είπε ότι το «σώπα, άκου, μη μιλάς» επικρατεί συχνά στη Θεσσαλονίκη και αυτό αφορά και τους διανοούμενους στην πόλη.
Πάντως το περίπτερο της τιμώμενης χώρας, της Κίνας, παρά την άφιξη μιας αποστολής από εκατοντάδες άτομα, δεν προκάλεσε και το ανάλογο ενδιαφέρον. Η γλώσσα αλλά και ζητήματα που έχουν να κάνουν με θέματα ελευθεριών και δικαιωμάτων στην Κίνα έκαναν πολλούς συγγραφείς και συμμετέχοντες να είναι αρκετά επιφυλακτικοί μέχρι αμήχανοι...
Πηγή: "ΕΘΝΟΣ-on line",26/4

"Tous grecs !"

Peuples de tous les pays européens unissons-nous !
Par Patrick Le Hyaric
Dans chaque tragédie, il y a un prologue. On peut craindre que la grave situation que connaît la Grèce ne soit l’inquiétant prologue d’une tragédie pour toute l’Union européenne. Celle-ci est organisée depuis le jour où ceux qui se sont érigés comme les seuls détenteurs de l’idée européenne ont forcé la Grèce à adopter l’euro en lui permettant de camoufler l’ampleur de sa dette publique. Et aujourd’hui, des agences de notation privées, liées aux requins de la finance, émettent sur la Grèce des notes d’insolvabilité pour faire monter les enchères des taux d’intérêt des emprunts que ce pays est désormais contraint de contracter. Ces derniers ont dépassé les 8 %, quand l’Allemagne en dispose à 2,5 %. Qui profite de ce climat alarmiste ? Seules les grandes banques et compagnies d’assurances privées. Elles accumulent chaque jour avec de tels taux des profits colossaux qu’elles font payer au peuple grec en abaissement de salaires, en réduction de dépenses publiques utiles, en augmentation de différents impôts, en recul de l’âge de la retraite, en privatisations. Mais aucune décision n’est prise pour abolir les cadeaux fiscaux et sociaux aux grandes entreprises et aux classes les plus fortunées ; pour imposer les revenus du capital et de la rente ou encore pour réduire les dépenses d’armement.
La Banque centrale européenne qui a massivement prêté de l’argent aux banques privées n’est pas autorisée, en vertu de l’article 123 du traité de Lisbonne, à en faire autant pour les pays. C’est le comble ! C’est exactement le contraire des possibilités offertes à la Réserve fédérale américaine. Les mêmes banques, y compris grecques, qui ont reçu des milliards d’euros de fonds publics au titre de leur plan de sauvetage, spéculent aujourd’hui avec gourmandise sur la dette publique en toute impunité. Et pendant ce temps, MM Barroso ou Van Rompuy, Mme Merkel ou M. Sarkozy amusent la galerie, palabrent sans fin, laissant la Grèce et demain l’Espagne, le Portugal, l’Italie, l’Irlande et toute l’Europe, dériver dans le marasme et la faillite pour leurs populations.
Tout être sensé ne peut être que révolté par cette situation. Le débat qui a eu lieu au moment du référendum sur le traité de Maastricht puis sur le projet de constitution européenne, trouve ici une résonance particulière. En effet, quelques mois seulement après la mise en place du traité de Lisbonne, on voit les méfaits d’une stratégie qui a conduit à créer, à marche forcée, une monnaie unique et une Banque centrale européenne indépendante des États, mais très dépendante des marchés financiers. L’accélération du climat de panique créé depuis hier matin ne vise qu’à camoufler cet échec lamentable ; à laisser les mains libres aux spéculateurs et surtout à préparer des mesures de super-austérité, de casse des systèmes sociaux et de retraite dans tous les pays de l’Union européenne. Maintenant ça suffit ! Avant qu’il ne soit trop tard, il faut que des voix s’élèvent contre cette Europe capitaliste et ses dirigeants qui nous mènent dans le mur.
Peuples européens, donnons-nous la main pour que la Communauté européenne porte vraiment et d’urgence secours à la Grèce. Rassemblons-nous pour changer les traités, exiger une autre répartition des richesses, l’augmentation des salaires, un autre crédit public, la sécurisation du travail, de la sécurité sociale et des retraites, pour réduire les dépenses d’armement.
Peuples d’Europe, unissons-nous pour renverser les tables de la loi de l’argent roi et pour construire l’Europe sociale, solidaire et écologique. C’est le sens de l’initiative que prend l’Humanité d’une grande campagne de solidarité avec le peuple grec et pour transformer l’Europe.
*********************************************************************************
Στη στήλη "L'Edito" το Σαββατοκύριακο, η γαλλική αριστερή εφημερίδα "L'Humanite" στην ουσία κάνει δημόσια έκκληση για τη σωτηρία του ελληνικού λαού.Επισημαίνει πως οι πολίτες που δεν είναι υπεύθυνοι για την πτώχευση του κράτους, είναι αυτοί που δέχονται την επίθεση των χρηματοπιστωτικών αγορών και των διεθνών οργανισμών.Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα χορήγησε υπέρογκα δάνεια στις τράπεζες με επιτόκιο 1%, και τώρα οι τράπεζες ζητούν από τα κράτη επιτόκια μεταξύ 4% και 8% έγραφε η εφημερίδα για να καταλήξει: «Τα επιτόκια για την Ελλάδα, όπως επισημαίνεται, δεν θα πρέπει να ξεπερνούν το 1%, χωρίς άλλες προϋποθέσεις, εκτός της δέσμευσης της διατήρησης των κοινωνικών δικαιωμάτων, της απασχόλησης και των δημόσιων υπηρεσιών».
Το κύριο άρθρο της εφημερίδας με τίτλο «Tous grecs !»(Όλοι Έλληνες!)προειδοποιεί ότι αυτό που υφίσταται σήμερα η Ελλάδα θα υποστούν στο μέλλον και άλλες χώρες της Ευρώπης,με ανάλογες οφειλές και προβλήματα.Αναφέρεται εκτενώς στη γνωστή πλέον σε όλους συνταγή-μνημόνιο δανεισμού της τρόικας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ,επικρίνοντας την αδράνεια των Ευρωπαίων-έναντι της κερδοσκοπίας που ασκούν οι χρηματοπιστωτικές αγορές σε βάρος των κρατών και των πολιτών τους-αναδεικνύοντας το πολιτικό πρόβλημα της Ευρωπαικής συνοχής.Σημειώνει στην ουσία το έλλειμμα ηγετικών προσωπικοτήτων και την ολιγωρία στη λήψη κοινωνικοοικονομικών μέτρων αρωγής.Σε αυτό το πλαίσιο η εφημερίδα εγκαινιάζει μία καμπάνια αλληλεγγύης προς τον Ελληνικό λαό καλώντας τους Ευρωπαίους να συμβάλλουν στην οικοδόμηση μιας διαφορετικής Ευρωπαικής Ενωσης που θα προάγει τις ανθρώπινες αξίες,την οικολογία και την κοινωνία των πολιτών.

Μόνο για βιβλιοθηκονόμους..

ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
Περιφερειακό Τμήμα Βορείου Ελλάδος
Συνέλευση
Εκλογοαπολογιστική συνέλευση – εκλογή εφορευτικής επιτροπής
Πέμπτη 29/4/2010, 2.30 μ.μ.
Αίθουσα εκδηλώσεων Κεντρικής Δημοτικής Βιβλιοθήκης
2ος όροφος

Υπάρχουν και φιλέλληνες… Γερμανοί

www. zougla.gr Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 27 Απριλίου 2010, 14:51

Ονομάζεται Λεονόρα Ζέελινγκ είναι Γερμανίδα ιστορικός και συγγραφέας και σε αντίθεση με την πλειονότητα των συμπατριωτών της εξεγέρθηκε με τα επιτιμητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου για την Ελλάδα.

Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε, η κ. Ζέελινγκ ζήτησε να επιβληθεί ένας έκτακτος, πολιτιστικός φόρος για τη δημοσιονομική διάσωση της Ελλάδας.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η κ. Ζέελινγκ δεν είναι κάποια από τους γνωστούς χειριστές ελληνικών θεμάτων στη Γερμανία.

Έχει διδάξει, όμως, σε γερμανικά και γαλλικά πανεπιστήμια ιστορία των μαθηματικών και της φυσικής, έχει εκδώσει λογοτεχνία, είναι γνώστης της Ελλάδας και τώρα «ξεσπάθωσε», εκδίδοντας ένα βιβλίο.

Το πόνημά της, που εκδόθηκε από το μικρό εκδοτικό οίκο της Στουτγάρδης «Αρύκανδα» (όπως ονομαζόταν η αρχαία πόλη της Λυκίας), είναι γραμμένο σε μορφή αγόρευσης προς τους πολίτες και φέρει τον τίτλο: «5 σεντ, ώστε να σώσουμε την Ελλάδα».

Πρόκειται, δε, - σύμφωνα με το δημοσίευμα - «για μια άνευ όρων θερμή συνηγορία υπέρ της Ελλάδος από γερμανική γραφίδα».

ΟΙ ΛΕΣΧΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ 7η ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Την Παρασκευή 23/4,από τις 4 ως τις 5.30 το απόγευμα, στο περίπτερο 15 της HELEXPO, στο Φιλολογικό Καφενείο της 7ης Διεθνούς Εκθέσεως Βιβλίου Θεσσαλονίκης, συζητήσαμε για το παρόν και το μέλλον των Λεσχών Ανάγνωσης στη Βόρεια Ελλάδα
Παρόντες ήταν όσοι συμμετέχουμε ήδη σε Λέσχες Ανάγνωσης –συντονιστές και μέλη-μα και όσοι απλώς θέλανε να μάθουν περισσότερα για το θεσμό. Από την πλευρά του ΕΚΕΒΙ τη συζήτηση συντόνισαν ο αντιπρόεδρος του Κέντρου, λογοτέχνης Πέτρος Τατσόπουλος καθώς και ο υπεύθυνος από το Κέντρο για τις Λέσχες σε όλη την Ελλάδα ,Βασίλης Ρούβαλης.
Η κουβέντα έγινε σε κλίμα φιλικό. Τέθηκαν ζητήματα όπως :
-ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων και πώς τελικά οι λέσχες ανάγνωσης δεν θα εκφυλιστούν σε club συνταξιούχων.
-ο ρόλος του ΕΚΕΒΙ και η αρωγή του τρία χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος.
- τα βιβλία που «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να διαβάζονται στο πλαίσιο μίας λέσχης ανάγνωσης.Ορια,προτάσεις,απαγορεύσεις.
Στην τοποθέτησή μου ως συντονίστρια της Λέσχης ανάγνωσης Ανω Τούμπας διευκρίνισα πως έχουμε το προνόμιο ενός χαμηλού ηλικιακού μέσου όρου των μελών μας (γύρω στα 30 χρ.), γεγονός που συντελεί στην επιτυχημένη πορεία της συγκεκριμένης λέσχης εδώ και μία τριετία. Το ΕΚΕΒΙ στήριξε εξαρχής την προσπάθεια με την καμπάνια του (διαφήμιση στα ΜΜΕ, έντυπο υλικό, αφίσα) αλλά από κει και μετά το προφίλ της λέσχης το διαμόρφωσαν τα μέλη της με την αναγνωστική παιδεία και τις προσωπικές προσλαμβάνουσες τους .Οι όροι λειτουργίας δεν διαφέρουν από εκείνους μίας καλής παρέας. Οι συνιστώσες της προσωπικής απόλαυσης της ανάγνωσης ,του προβληματισμού που δημιουργεί και της συζήτησης που προκύπτει οδηγούν σε αυτό που μας κάνει να «Μιλάμε για βιβλία» και αυτό να μας ψυχαγωγεί.. Είναι αντιδεοντολογικό η ανάγνωση να οριοθετείται από «πρέπει»,ωστόσο στη δική μας συντροφιά -ίσως επειδή ο σκληρός πυρήνας της προέρχεται από συνειδητοποιημένους αναγνώστες βιβλίων και βιβλιοθηκών -το ποιοτικό κριτήριο είναι υψηλό.
Μία σημαντική ερώτηση έκανε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ3 και μέλος της λέσχης μας
Δημήτρης Κουγιουμτζόπουλος στον Π.Τατσόπουλο κι αφορούσε στην φυσική παρουσία του συγγραφέα τη μέρα που συζητάμε για το βιβλίο του, με δεδομένο πως με ευγένεια στη λέσχη Α.Τούμπας ασκούμε κριτική και δεν στεκόμαστε απλώς στα θετικά σημεία. Σε αυτό βοηθά ιδιαίτερα το μορφωτικό επίπεδο των μελών αλλά και η πολυεπίπεδη ανάγνωση του βιβλίου, την οποία επιδιώκουμε. Εκείνος βρήκε την ερώτηση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κι απάντησε πως αυτό είναι ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την υπέρβαση ενός ταμπού ,το οποίο έχουν τόσο οι συγγραφείς όσο και οι αναγνώστες.
Δήλωσε με το χαρακτηριστικό του τρόπο πως προτιμά «την κριτική κι όχι τον εκθειασμό διότι όταν συμβαίνει μόνο το δεύτερο, τέτοιες συναντήσεις θυμίζουν παρουσίαση βιβλίου: θα σε γλείψουν, θα νυστάξουν»

"για πάντα"

Δυο λέξεις
φίδια
μεταξωτά
τυλίγονται
γύρω απ΄τον λαιμό μου.

Για πάντα θα μου λείπεις.

Χλόη Κουτσουμπέλη

δημοσιευμένο στο περιοδικό Πάροδος,
τεύχ. 9, Ιούνιος 2006
Αναρτήθηκε από Poet
στο ιστολόγιο "Ενα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται"

«Τι χρειάζονται οι ποιητές σε καιρούς μικρόψυχους;»

"25 Μαίου"
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.
Κ.Γώγου

7η Διεθνής Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

"Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.."

Ένα αποκαλυπτικό άρθρο για την τακτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τις σχέσεις με τα ΜΜ”Ε” και την εποπτεία των ΗΠΑ. Με απλά λόγια, δείτε την ιστορία να επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα σε ένα άρθρο γραμμένο από τον Δόκτωρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής.

"- Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δε γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία “αδέσποτη” αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή (!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας για το σπίτι του."
"-Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν… Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Ο Θεός να σας βοηθήσει, να μην πέσετε στα νύχια τους.Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias… Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη και άλλα drugs, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι… δεν είδα μάνες να πουλάνε τα παιδιά τους όπως γίνεται στο LA. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν. Όσα δεν πήραν οι τράπεζες, τα πήραν οι έμποροι… Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους…"
"-Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί. Όλα τα ΜΜΕ” διατυμπάνιζαν την ανάγκη της “βοήθειας”. Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!"
"-Eίχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά.
Eίχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες… Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε.
Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες… Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν “θέλουμε τη χώρα μας πίσω”! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις όπως μου έλεγαν, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες… δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε,την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν ούτε looters (πλιατσικολόγοι). Ακόμα και μεσήλικες σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες… μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.
Ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα “τρομοκράτες”. Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε…
Αυτές οι γυναίκες όμως… Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα… Οι γυναίκες με τα παιδιά στα χέρια…
Ο ρόλος που έπαιξαν όμως αυτές οι γυναίκες… Ποιός να το περίμενε. Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους. Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινε επανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες."
Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων. Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν ήθελε να ταχθεί κάτω από καμια κομματική σημαία ή συνδικάτο (θυμηθείτε την σημερινή απεργία. 2 εκ απεργοί, μόνο 20,000 διαδηλωτές σε διασπασμένες εκδηλώσεις με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των προβοκατόρων σε δράση. Τα ΜΜΕ” βεβαίως …απεργούσαν!).
Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της “ικανότατης και λαοπρόβλητης” κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν. Τα ΜΜΕ” απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την “πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων”.
Συντάξεις χάθηκαν. Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρυσμα (για τους ντόπιους βέβαια). Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν.
Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με “υποχρεωτικές αργίες” είτε με μακροχρόνιες απεργίες.
Η εξουσία είχε υποτιμήσει την αγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεντινής. Πίστευε ότι με όλες τις πιέσεις, την προπαγάνδα, τις ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ότι θα μπορούσε να ελέγξει και αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μπροστά στην “ληστεία του αιώνα” όπως χαρακτηρίστηκε από ανεξάρτητους διεθνείς αναλυτές.
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Ο λαός άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους. Σε κάθε γειτονιά, κάθε πόλη ή χωριό ανέμιζαν οι Αργεντίνικες σημαίες ενώ οι κομματικές εξαφανίζονταν. Κάθε μέρα, για πολλές ώρες, ο λαός ήταν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης και τον διωγμό των ξένων επιτηρητών του ΔΝΤ.
Η αστυνομία πλέον ήταν αδύνατον να ελέγξει τις αντιδράσεις. Οι ανταποκρίσεις των διεθνών ΜΜΕ διακόπηκαν αφού πλέον δεν υπήρχαν κομματικά σημαιάκια για να δείξουν ενώ κάθε επιχείρηση Αμερικανικών συμφερόντων έμπαινε στο στόχαστρο των διαδηλωτών. Εκεί μπήκαν στο παιχνίδι οι παρακρατικοί “Κόνδορες”. Οι Κόνδορες ήταν το δίκτυο της CIA σε όλη την Λατινική Αμερική που είχε στηθεί με το πρόσχημα του “Κομμουνιστικού κινδύνου” στον ψυχρό πόλεμο. Παραγουανοί κυρίως παρακρατικοί συντάχθηκαν με τον μηχανισμό της ΚΥΠ ώστε να αρχίσουν τα χειρουργικά χτυπήματα για να κάμψουν το φρόνημα των διαδηλωτών.
Ακολούθησαν χτυπήματα σε ανοιχτές συγκεντρώσεις ώστε να τρομοκρατήσουν τον λαό για να μην ενισχύει τις κινητοποιήσεις. Δεκάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες.
Τα χτυπήματα αυτά αντί να κάμψουν, ενίσχυσαν το φρόνημα των εξεγερμένων αφού μπορεί ο αγώνας για “θεσμικά και οικονομικά αιτήματα” με ιδεοληπτικούς μανδύες να μην αξίζει ανθρώπινες θυσίες, όμως η κινητοποίηση ήδη είχε λάβει διαστάσεις Εθνεγερσίας. Ο λαός πλέον κατέβαινε στους δρόμους για Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο.
Η Γυναίκα της Αργεντινής στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντίστασης. Από τις μαχητικές πορείες, την επιβίωση των παιδιών, τη στήριξη των συζύγων. Πραγματικές ηρωΐδες που όμως έμελλε να καταλύσουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης με αυτοοργανωμένα συστήματα, μακρυά από την τραπεζική – χρηματοπιστωτική υποτέλεια.
Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.
Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Με ένα αρχέγονο ένστικτο, επέβαλλαν παύση πώλησης της παραγωγής στους μεσάζοντες και άρχισαν να ιδρύουν καταστήματα αντιπραγμάτευσης. Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών.Ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα.Επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης. Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των “πόλεων της μιζέριας” που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση. Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της.
Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
Η ισοτιμία Πέσο – Δολαρίου “ξεκλειδώθηκε” και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%
Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης.
πηγή: newworldorder-wakeup.blogspot.com αναδημοσίευση από antipliroforisi.blogspot.com
http://olympia.gr/2010/02/19/imf-greece/
">

Κάποιοι τιμούν την πένα τους,υψώνοντας φωνή στην εκκωφαντική σιωπή..

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/03/2010(εφημ."ΑΥΓΗ")
Από τον συγγραφέα Μήτσο Κασόλα


«Στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα», είπατε, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής μας Δημοκρατίας, που ο Θεός να την κάνει Ελληνική και Δημοκρατία.
Ναι, έτσι είπατε, τιμώντας τους φρουρούς του Άγνωστου Στρατιώτη, όταν τη νύχτα της 9ης Ιανουαρίου 2010, έσκασε μια βόμβα από ανεγκέφαλους κοντά τους, κι αυτοί από δική τους προγονική βούληση, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τη θέση τους! Που έτσι όμως και σκοτώνονταν, η αμαρτωλή μας Πολιτεία με πομπώδη λόγια θα τους έθαβε ως...ήρωες (σε χαλεπούς καιρούς οι ήρωες- ερήμην τους- τρέφουν και κραταιώνουν τις εξουσίες) και πομπωδέστερα θα τους ξεχνούσαν οι... « πατριώτες»!
Αυτών που ο «πατριωτισμός» τους ήταν και είναι πάντα το καταφύγιο για όλες τις απατεωνιές τους. Γιατί μόνο οι άγριες κονομισιές οι άγριες ληστείες του Δημοσίου χρήματος και ο χορός των σκανδάλων τους νοιάζει να κρατάνε γερά και πάντα χωρίς καμιά τιμωρία από την «Ανεξάρτητη Ελληνική μας Δικαιοσύνη» που ο θεός και πάλι να την κάνει Ελληνική και Ανεξάρτητη. Πώς όμως Ελληνική και πώς Ανεξάρτητη, όταν κανέναν κραταιό παρανομούντα δεν συλλαμβάνει; Πώς Ελληνική και πως Ανεξάρτητη όταν σε χαλεπούς καιρούς με τις αποφάσεις της πέρασε κάτω από το χώμα της Πατρίδας τον Αντιστασιακό της ανθό και φυλάκισε και εξόρισε χιλιάδες Έλληνες (και τους πνευματικούς της ανθρώπους) για να κραταιωθούν ποιοί κύριε Πρόεδρε; Οι προδότες εν πολλοίς του τόπου μας; Οι βιδωμένοι σε όλους τους αρμούς της πατρίδας από όλες τις κυβερνήσεις μας δηλητηριάζοντας χρόνια και χρόνια την ψυχή της. Πώς Ελληνική λοιπόν και ανεξάρτητη, όταν το ΠΑΣΟΚ είναι στην Αντιπολίτευση την κατηγορεί ως μη Ανεξάρτητη. Και όταν η Ν.Δ. είναι στην Αντιπολίτευση κάνει το ίδιο; Πώς Ελληνική και πώς Ανεξάρτητη όταν κανένας απ’ τους καταχραστές του Δημοσίου Χρήματος και της Δημόσιας Περιουσίας δεν μπαίνει ισόβια στη φυλακή, αλλά ως «ευυπόληπτοι πολίτες» συνωστίζονται κι αυτοί στο Προεδρικό Μέγαρο κάθε χρόνο για να... γιορτάσουν κι αυτοί την... αποκατάσταση της Δημοκρατίας μας μετά την Χούντα. που κι αυτήν την Χούντα η Ελληνική μας Δικαιοσύνη και την υπηρέτησε και την κραταίωσε για εφτά ολόκληρα χρόνια με τις ευλογίες και της Εκκλησίας μας φυσικά. Είναι αλήθεια ή ψέματα αυτά κύριε Πρόεδρε, που και σεις λάβατε μέρος στην Εθνική μας Αντίσταση; Σ’ αυτήν την νεότερη αλλά ατίμητη ουσιαστικά δόξα του τόπου μας και όχι μόνο του τόπου μας; Μα θα μου πείτε: Δεν είναι όλη η Ελληνική μας Δικαιοσύνη μη ανεξάρτητη. Όχι, δεν είναι. Όμως πού είναι οι ανεξάρτητοι λειτουργοί της να συνταχθούν εναντίον των επίορκων λειτουργών της για να είναι η Δικαιοσύνη μας στήριγμα των Ελλήνων, η ελπίδα τους και όχι η απελπισία τους;
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα» Ποιών όμως Ελλήνων; Όλων των Ελλήνων, κύριε Πρόεδρε; Που συμβολικά (μόνο;) είστε ο Πρώτος Πολίτης της Χώρας μας; Και ως Πρώτος της Πολίτης ( συμβολικά μόνο και γιατί όχι και ουσιαστικά;) δεν θα έπρεπε συνταγματικά να είστε η ψυχή της πατρίδας; Η πυξίδα της; Η συνείδησή της; Η συνείδηση όλων εκείνων των Ελλήνων που δεν ληστεύουν τον πλούτο της χώρας τους, που δεν την ευτελίζουν και δεν την ταπεινώνουν με άδηλη σήμερα ακόμα και την εδαφική της ακεραιότητα; Ποιών Ελλήνων; Κι αυτών που δεν παύουν ούτε μια στιγμή, να μην μιλάνε για τις... «θυσίες» τους, για το ... «Χρέος» τους για την... πατρίδα, για το «Καθήκον» τους απέναντι στο... δημόσιο συμφέρον κ.λπ., καλώντας εμάς συνεχώς να κάνουμε θυσίες κι αυτοί να τρώνε το καταπέτασμα της χώρας μας; Με τις προμήθειές τους. Τους γάμους τους. Τα σκάφη τους. Τις of shore Εταιρείες τους. Και με το «κάτι τι» τους(εκατομμύρια) για τις... οικογένειές τους, τα... γεράματά τους. Με τις παράνομες καταθέσεις τους πολλοί, πάρα πολλοί, στην Ελβετία κι αλλού, παρακαλώντας τους μετά, οι κυβερνήσεις μας, να τις φέρουν πίσω στην Ελλάδα, ξεπλένοντας έτσι, με το αζημίωτο, το μαύρο τους χρήμα; Τι ωραίοι Έλληνες! Τι ωραίοι πατριώτες! Τι ωραίοι νόμοι! Αυτοί οι... «πατριώτες» είναι που αδειάζουν κάθε φορά τα ταμεία του Δημοσίου, καταχρεώνοντας εμάς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας. Αυτής της χώρας, δυστυχώς είστε ο Πρόεδρος κύριε Πρόεδρε. Αυτής που ρύθμισαν τα δυο μεγάλα μας κόμματα να είστε Πρόεδρός της. Αυτά, που δίνουν το ένα στο άλλο τη σκυτάλη διακυβέρνησης της χώρας, ρυθμίζοντας να είστε ακινδύνως γι αυτούς ο Πρόεδρός της. Κάνοντας όλο και πιο πολύ μπάχαλο τη χώρα μας: Με την σχιζοφρενική τους παιδεία. Την ασύλληπτη υποκουλτούρα τους. Την άθλια δημόσια Υγεία. Την καλπάζουσα ανεργία. Την απύθμενη γραφειοκρατία. Τις πυρκαγιές ! και τα ατέλειωτα δάνεια, ατελευτήτως παραμένοντες «Σωτήρες» μας! «Σωτήρες» ενός λαού «Πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου». Που δεν αρνήθηκε όμως ποτέ, αυτός ο προδομένος λαός, να μην είναι παρών με τη ζωή του και με το θάνατό του σ’ όλους τους κινδύνους της πατρίδας. Ενώ οι περισσότεροι των κρατούντων μας (ως «ατσίδες», ως «νταβατζήδες» ως «μάγκες») συμπεριφέρονται αλαζονικά απέναντι σε όλους εμάς τα «κορόιδα», που δεν θέλουμε να βλάψουμε τον τόπο μας. Αυτοί, κύριε Πρόεδρε- οι περισσότεροι- έχουν το ασύλληπτο θράσος («ανυποψίαστα πλάσματα μηδενικά και γι' αυτό προνομιούχα», να μιλάνε, να μιλάνε. Ενώ θα έπρεπε, επιτέλους, να βγάλουν τον σκασμό. Και όχι να ρίχνουν το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο, τις ευθύνες για την οικονομική και ηθική κρίση την ημερών μας. Και φυσικά όχι μόνο των ημερών μας. Χωρίς να μπορεί κανείς, δυστυχώς, να αφήσει έξω από τις επιμέρους ευθύνες της και την Αριστερά του τόπου μας, είτε δογματική είτε όχι, Που εν τω κατεστημένω Ναώ εργάζεται και πολιτεύεται κι αυτή. Και εν τω κατεστημένω Ναώ (με ανύπαρκτη πολιτιστική πολιτική που θα την έλαμπε και θα την ξεχώριζε) τροφίζεται. Χωρίς όμως αυτός ο αμαρτωλός ναός δυστυχώς να κινδυνεύει απ’ αυτήν. Τι θλίψη όμως! Τι συντριπτική θλίψη για τον τόπο μας, να μην είναι αυτή η πολλά παθούσα Αριστερά, πεπαιδευμένη πια και πεφωτισμένη πια να την εμπιστεύεται ο Έλληνας ατελευτήτως εμπαιζόμενος, ατελευτήτως καταληστευόμενος. Όλοι αυτοί οι κρατούντες, κύριε Πρόεδρε, δεν κουράζονται να μη σας θαυμάζουν, να μην σας επαινούν. Σκεφθείτε όμως, τι αναθεματισμούς και τι λοιδορίες θα ακούγατε αν εσείς τους λέγατε έξω από τα δόντια: «Σωπάστε επιτέλους. Ας ζητήσουμε επιτέλους όλοι συγνώμη απ’ τον Ελληνικό λαό, που τού φτάσαμε τη χώρα του στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στην περιστολή κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Αναλάβατε επιτέλους τις ευθύνες σας και δουλέψτε. Σταματήστε ακιζόμενοι να αλληλοκατηγορείστε. Έχει αηδιάσει ο κόσμος. Το ίδιο (ποιο λιγότερο, ποιο περισσότερο) δεν βλάψατε και τα δυο κόμματα την Ελλάδα; Και πάψτε επιτέλους να είστε υπηρέτες των μεγάλων συμφερόντων. Και νομοθετήστε επιτέλους να μπαίνει φυλακή ισόβια όποιος κλέβει το Δημόσιο Χρήμα και να δημεύεται η 'περιουσία' του. Και νομοθετήστε επιτέλους υπέρ των εργαζόμενων Ελλήνων, για να μην, ολοσχερώς, καταστραφεί ο πανάρχαιος τόπος μας και ο πολιτισμός μας. Όχι μόνο για μας, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.»
Αυτούς, κύριε Πρόεδρε, αν μπορούσε κανείς να τους στύψει, ούτε μια σταγόνα ΄πολιτισμού δε θα έβγαζε. Αν τολμήσετε, κύριε Πρόεδρε, εσείς ως ο Πρώτος Πολίτης και τους πείτε δημόσια όλα αυτά, θά 'χετε βέβαια την καταλαλιά τους, αλλά και θα βλέπατε όμως και τι λόγια ηχηρά και κούφια είναι οι έπαινοί τους και όλοι αυτοί οι πανηγυρισμοί τους για τη νέα θητεία σας. Μιλήστε κύριε Πρόεδρε. Προτιμήστε τον «έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τα ανεκτίμητα εύγε». Δεν είναι όλοι οι Έλληνες χαλασμένοι, άσκεφτοι, διεφθαρμένοι. Και τότε θα έχετε την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων και εντός και εκτός Ελλάδας. Τολμήστε, κύριε Πρόεδρε και ας σας κατηγορήσουν για «Επίορκο και για «Υπέρβαση», τάχα, των συνταγματικών σας καθηκόντων.! Ο Ελληνικός λαός (όσος δεν έχει διαφθαρεί από το να είναι μόνο ψηφοφόρος), σύσωμος θα συνταχθεί μαζί σας και θα σας νομιμοποιήσει
Τολμήστε, κύριε Πρόεδρε. Θα σας απολύσουν; Ε, και;
Στην Ελλάδα, και ασφαλώς το γνωρίζετε, υπάρχουν χιλιάδες Έλληνες που είναι πάμπλουτοι! Χιλιάδες που είναι πλούσιοι! Χιλιάδες που είναι εύποροι. Αυτοί πότε επιτέλους θα πληρώσουν;
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του ‘Έλληνα». Και φυσικά έχετε δίκιο να λέτε πως ενώπιον του κινδύνου να καταρρεύσει η χώρα μας πρέπει όλοι να ανασκουμπωθούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας συνεισφέροντας ανάλογα ο καθένας με τις δυνατότητές του. Και τι θα λέγατε, κύριε Πρόεδρε, αν για κάμποσες μέρες, υπό την Αιγίδα σας και με Διάγγελμά σας, όλα τα κανάλια μας κρατικά και ιδιωτικά, με όλα τα ραδιόφωνα και με όλες τις εφημερίδες, οργάνωναν μια μεγάλη και καλά οργανωμένη σε βάθος προσπάθεια με τίτλο: «Στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα», προκειμένου να συγκεντρωθούνε χρήματα, αντιστεκόμενοι έτσι οι Έλληνες στην ταπείνωσή της από τους τοκογλύφους; Απευθύνοντας εσείς προσωπική έκκληση, ως Πρόεδρος της Ελληνικής μας Δημοκρατίας προς όλους τους Έλληνες: Να συνεισφέρουν, κυρίως να συνεισφέρουν γενναιόδωρα οι έχοντες και κατέχοντες : Οι Τράπεζές μας. Οι βιομηχανίες μας, οι Επιχειρήσεις μας εντός και εκτός της Ελλάδας. Οι εφοπλιστές μας. Οι εργολάβοι μας. Οι μεγαλέμποροί μας. Τα μεγάλα ξενοδοχειακά και εκδοτικά μας συγκροτήματα κ.λπ, κ.λπ. Θυμίζοντάς τους πως στον τόπο αυτόν, κατά καιρούς, υπήρξαν μεγάλοι άντρες, μεγάλοι πατριώτες, μεγάλοι ευεργέτες που τους θυμάται ο τόπος. Σε μια τέτοια προσπάθεια σωτηρίας της Ελλάδας, κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι θα ανταποκριθούν τα εκατομμύρια των Ελλήνων εντός και εκτός της χώρας μας. Και θα σημειωθεί από όλες τις Χώρες και από όλους τους λαούς του κόσμου, η Βούληση των Ελλήνων να αναγεννιούνται σε δύσκολους καιρούς. Όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για όλον τον κόσμο.
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα» Και είμαι βέβαιος ότι όλοι οι Έλληνες θα κάνουν την υπέρβαση που πρέπει, δείχνοντας την άλλη όψη της ψυχής τους. Την Ιερή. Αυτήν που πάνω της ακουμπάει από πάντα το χρέος, η τιμή της πατρίδας η Ελευθερία της. Το Γένος μας, κύριε Πρόεδρε, από πάντα ήταν και ιερό και βέβηλο. Και όσες φορές λειτουργούσε στο ιερό έκανε εφόδους στους ουρανούς. Και όσες φορές λειτουργούσε το βέβηλο, γκρεμιζόταν. Τώρα είναι καιρός, για όλους μας να λειτουργήσει αυτή η άλλη μας όψη η Ιερή. Η περήφανη της ψυχής μας.
Αθήνα 21 Φεβρουαρίου 2010

Επιτέλους ... φτωχοί !

Tου Γιάννη Ξανθούλη

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ...

Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.


ΠΗΓΗ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/

Εγώ απλώς να προσθέσω ότι λείπει πολύ από τις μέρες μας αυτή η ματιά, αυτή η πνοή του συγγραφέα απευθείας στην κοινωνία.

ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

O Iσμαήλ Κανταρέ ματαίωσε την επίσκεψή του στην Αθήνα και τη διάλεξή του στο Μέγαρο Μουσικής, την ερχόμενη Δευτέρα, 19 του μηνός, διαμαρτυρόμενος για τα ρατσιστικά συνθήματα εναντίον των Αλβανών που ακούστηκαν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

«...Εκτιμώ ότι μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, που στερείται κάθε ίχνος πολιτισμού, η επίσκεψή μου θα ήταν άκαιρη», αναφέρει στην επιστολή του. Οι υπεύθυνοι του Μεγάρου Μουσικής, θεωρώντας ότι «η ουσιαστική απάντηση στις ακραίες συμπεριφορές είναι η ανάδειξη του δημιουργικού διαλόγου», προσπάθησαν, επί ματαίω, να μεταπείσουν τον Αλβανό συγγραφέα και αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο της επίσκεψής του στο μέλλον.
Ο Κανταρέ είναι το τρίτο πρόσωπο που ματαιώνει τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα του Megaron Plus, μετά τον νομπελίστα Ορχάν Παμούκ και την τραγουδίστρια Ντιόν Γουόργουικ, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Πηγή:ert/on

Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου η Λιουμπλιάνα από τον Απρίλιο

Η Λιουμπλιάνα θα είναι από τις 23 Απριλίου και για ένα χρόνο η Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου και με αφορμή το μεγάλο πολιτιστικό γεγονός, στη Σλοβενία προγραμματίζονται περίπου 200 εκδηλώσεις. Ο τίτλος της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου απονέμεται από την UNESCO, με στόχο την προώθηση του βιβλίου και της ανάγνωσης.
Η Λιουμπλιάνα επελέγη Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, τον περασμένο Ιούνιο, καταθέτοντας ποιοτική αίτηση, καθώς και πολυποίκιλο πρόγραμμα, το οποίο στηρίζεται ευρέως απ΄ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές στη βιομηχανία του βιβλίου (εκδότες, βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία).
Στη σλοβενική πρωτεύουσα θα πραγματοποιηθούν, καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, λογοτεχνικές εκδηλώσεις, με μεγαλύτερο γεγονός το Λογοτεχνικό Φεστιβάλ, που θα λάβει χώρα το Μάιο, το "Fabula Festival", που διοργανώνει ο εκδοτικός όμιλος "Studentska Zalozba".
Το συνολικό πρόγραμμα εκδηλώσεων οργανώνεται από το δήμο της Λιουμπλιάνας, με βάση τη θέση ότι, το βιβλίο ως όχημα γνώσης παραμένει ακρογωνιαίος λίθος ανάπτυξης, σύμφωνα με το σλοβενικό πρακτορείο ειδήσεων STA.
Στο πλαίσιο του προγράμματος θα διεξαχθούν εκθέσεις βιβλίων και άλλες εκδηλώσεις για την ανάπτυξη της κουλτούρας του διαβάσματος.
Η Λιουμπλιάνα θα προσπαθήσει, επίσης, να προωθήσει τους Σλοβένους συγγραφείς και να προσφέρει απαντήσεις σε ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Σλοβένοι εκδότες, κυρίως εκείνα που αφορούν την πώληση βιβλίων σε μία μικρή αγορά των δύο εκατομμυρίων αναγνωστών.
Πριν από την παράδοση του τίτλου της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου στο Μπουένος Άιρες, στη Λιουμπλιάνα θα διεξαχθεί διεθνές συνέδριο με θέμα τις προκλήσεις που αφορούν την ψηφιοποίηση βιβλίων σε μικρές αγορές και τη μετάφραση βιβλίων σε παγκόσμιες γλώσσες.
Η πρώτη Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου ήταν η Μαδρίτη το 2001.
ΑΠΕ-ΜΠΕ(ert on line)

"Το καλάθι με τις προτάσεις"

Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές των συναντήσεων της λέσχης ανάγνωσης είναι-λίγο πριν το τέλος-όταν αποφασίζουμε για τον επόμενο τίτλο συζήτησης.Πολλές οι προτάσεις και ποικίλες οι απόψεις.Κάθε φορά..Ελληνας ή ξένος λογοτέxνης?Κλασικό ή σύγχρονο βιβλίο?Πολυσέλιδο ή ολιγοσέλιδο?Πρόσκληση του συγγραφέα ή όχι?Πεζογραφία μόνο ή και άλλα λογοτεχνικά είδη?
Με παρρησία επαναλαμβάνω πως υπάρχει πάντα ένα κοινό σημείο σε όλες τις απόψεις.Το υψηλό ποιοτικό κριτήριο στην ανάγνωση.Ισως πολλοί από εμάς-προσωπικά κι εξ επαγγελματικής ευσυνειδησίας-συμβουλευόμαστε τις στήλες κριτικής των εφημερίδων.Αυτό που επιδεικτικά αγνοούμε είναι τα λεγόμενα "ευπώλητα" βιβλία.Κι ας διαφώνησε ο Πέτρος Τατσόπουλος ενώ ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης ισχυρίστηκε με χιούμορ πως "δεν πέφτεις απ'ευθείας στα "σκληρά"..Σε μία κοινωνία που αναπαράγει την ευκολία,την πολτοποίηση εγκεφάλων και την μαλθακότητα,η ανάγνωση οφείλει να ερεθίζει τον προβληματισμό και την ενεργοποίηση της σκέψης.Η σχέση συγγραφέα και αναγνώστη είναι κοινωνική,ισότιμη κι αφορά στην αντίληψη περί λόγου και ύπαρξης.
Ετσι,την τελευταία φορά καταλήξαμε σε δύο αποφάσεις.
1)Το κάθε μέλος της λέσχης να προτείνει πέντε τίτλους ελλήνων και ξένων συγγραφέων που θεωρεί πως θα ήταν ενδιαφέρον να διαβαστούν, γεμίζοντας έτσι ένα καλάθι με προτάσεις που θα μας διευκολύνει με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο.Επιλογή με κλήρωση.
2)Σε τακτά χρονικά διαστήματα η λέσχη θα ασχολείται με το έργο κάποιου ποιητή σφαιρικά.Εδώ θέλω να σημειώσω πως η ποίηση αν και κορυφαία μορφή τέχνης του γραπτού λόγου-ή ίσως ακριβώς γι'αυτό- αφορά μειοψηφία του αναγνωστικού κοινού.Πάντως,εκτός από τις ποιητικές συλλογές στα ράφια βιβλιοπωλείων και βιβλιοθηκών, πλέον στο διαδίκτυο υπάρχουν σπουδαίες ανθολογίες έργου ποιητών από πρόσωπα που ασχολούνται σοβαρά και συστηματικά,αφαιρώντας και το τελευταίο άλλοθι έλλειψης προσπέλασης.Παραπέμπω στα ιστολόγια του Τόλη Νικηφόρου και της Βίκης Παπαπροδρόμου για τα οποία υπάρχουν σύνδεσμοι στην ιστοσελίδα της λέσχης.
Λένα Παπαθανασίου

ΣΠΑΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ - ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ Μ’ ΕΝΑΝ ΔΙΕΘΝΗ ΣΤΟΛΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ Ν’ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΤΡΙΤΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 9 μ.μ.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ – ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Στο πλαίσιο μιας σειράς εκδηλώσεων, σε όλη τη χώρα, για στήριξη της αποστολής, η ελληνική πρωτοβουλία «ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ» καλεί σε ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στο Βασικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, την Τρίτη 13 Απριλίου, στις 21:00. Στη συναυλία θα συμμετέχουν οι: Δημήτρης Νικολούδης, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Σαβίνα Γιαννάτου & Primavera en Salonico, "Die Festliche Eier" (Μ. Σιγανίδης - Θ. Ατζακάς - Κ. Θεοδώρου), Γ. Κουρσιούμης & Συνεργάτες, Παραδοσιακοί χοροί από Παλαιστίνιους φοιτητές, "Λουδίας", "Cabaret Balkan".
Ενάμιση χρόνο μετά από την πρώτη προσπάθεια (τον Αύγουστο του 2008), αποπλέουμε ξανά με προορισμό την Γάζα. Συγκροτήσαμε την πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα» (www.shiptogaza.gr ) για τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή μας σε μια νέα, ευρύτερη, διεθνή αποστολή με το Free Gaza Movement και ισχυρές συλλογικότητες από πολλές χώρες, μεταφέροντας τούτη τη φορά -κυρίως- βασικά υλικά ανοικοδόμησης (τσιμέντο, ξυλεία κ.λπ.), υλικά που το Ισραήλ έχει απαγορεύσει να μπουν στη Γάζα.
Στόχος μας, εφικτός, είναι το ελληνικό τμήμα της διεθνούς αποστολής να συμμετέχει με ένα τουλάχιστον πλοίο, κατάλληλο για μεταφορά ανθρώπων και κυρίως υλικών. Το πλοίο αυτό, για την απόκτηση του οποίου ξεκινήσαμε οικονομική καμπάνια, δεν θα ανήκει σε κάποιο φυσικό πρόσωπο, αλλά σε εταιρικό νομικό πρόσωπο συμμετοχικού χαρακτήρα και προορίζεται να αποδοθεί στον Παλαιστινιακό λαό για τη δημιουργία μιας μόνιμης γραμμής θαλάσσιας επικοινωνίας της Γάζας με τον έξω κόσμο.
Από τον πόλεμο του ’67 ο ισραηλινός στρατός κρατούσε, με το «δίκαιο» του κατακτητή, το μικρό λιμάνι της Γάζας, το μοναδικό της κατεχόμενης Παλαιστίνης, απομονωμένο από τον έξω κόσμο. Τον Αύγουστο του 2008, 41 χρόνια μετά, 2 ελληνικά ψαροκάικα με 44 επιβαίνοντες από 13 χώρες–ανάμεσά τους και 9 έλληνες- εισέπλευσαν για πρώτη φορά στα θαλάσσια Παλαιστινιακά ύδατα και ελλιμενίστηκαν στην ιχθυόσκαλα της Γάζας. Εμπνευσμένοι από το δίκαιο του αγώνα του παλαιστινιακού λαού, που επί 62 χρόνια, μάχεται αδιάλειπτα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του, μια χούφτα απλών ανθρώπων απέδειξε έμπρακτα ότι η αλληλεγγύη των λαών μπορεί να νικήσει το άδικο. Οι αποστολές σκαφών του Free Gaza Movement από τότε συνεχίστηκαν, με το ισραηλινό κράτος να συμπεριφέρεται, μετά την εισβολή του Δεκέμβρη του 2008, σαν κοινός πειρατής της Μεσογείου, διεμβολίζοντας το «Dignity», απειλώντας με βύθιση τον «Αρίωνα» τον Γενάρη και καταλαμβάνοντας με βία το ίδιο πλοίο, τον Ιούνιο του 2009, στα διεθνή ύδατα, ανοιχτά της Γάζας.
Το ταξίδι μας στη Γάζα θα τελειώσει όταν θ’ ανοίξουν τα θαλάσσια σύνορα της Γάζας. Ως τότε εμείς θα ταξιδεύουμε. Ως τότε εμείς θα κάνουμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ό,τι μπορούμε, για να φτάσει η Μεσόγειος ν’ ανοίξει ως θάλασσα, κι αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί εκεί, να πάψει να υπάρχει.
Πληροφορίες: shiptogaza.thess@gmail.com
www.shiptogaza.gr

Αν ο Χαμίντ είχε πνιγεί(protagon.gr)
09/04/2010
του Κώστα Γιαννακίδη
Χαμιντουλά Νατζαφί. Δεν είναι όνομα που το θυμάσαι και ούτε πρόκειται. Δυσκολεύεσαι ακόμα και να το αποστηθίσεις. Είναι ο δεκαπεντάχρονος Αφγανός που φορτώσαμε ως cargo και τον στείλαμε να ταφεί στην πατρίδα του. Το πρωί της Παρασκευής έγινε στο νεκροταφείο της Καισαριανής μία μικρή τελετή αποχαιρετισμού. Παρούσα η Πολιτεία που υπόσχεται πλέον πολιτικό άσυλο προς την οικογένεια του, λίγος κόσμος και καμία φωνή.
Ο αποχαιρετισμός στον Χαμιντουλά δεν είχε συνθήματα, ούτε οργή. Πιθανότατα επειδή δεν γνωρίζουμε τον εχθρό, έτσι δεν είναι; Κανένα στρατόπεδο δεν διεκδίκησε τον νεκρό, κανένα πολεμικό φλάμπουρο δεν υψώνεται στη μνήμη του, γενικώς είμαστε κάπως αμήχανοι αν και ως κοινωνία κάνουμε όσα μπορούμε για να διασώσουμε τα προσχήματα. Εκφράζουμε λύπη και συμπάθεια-μακάρι να βρίσκαμε και κάπου να ακουμπήσουμε την οργή μας-διοργανώσαμε και κινηματογραφικές προβολές με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ της οικογένειας. Καλό. Κατά μία εκδοχή ο Χαμιντουλά ήταν ένα τυχερό παιδί από το Αφγανιστάν. Πέθανε στην Αθήνα και γύρισε στην πατρίδα του αεροπορικώς, τυλιγμένος με τη σημαία της.
Κανένας δεν ξέρει πόσα παιδιά από το Αφγανιστάν έχουν ξεβραστεί νεκρά στις ελληνικές ακτές. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Τα παιδιά που επιπλέουν παγωμένα και άψυχα στα ελληνικά νερά δεν γνωρίζουν ούτε την ευαισθησία μας, ούτε τη συμπαράστασή μας. Θα μου πείτε πως για ένα νεκρό παιδί όλα αυτά δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Είτε βρίσκεται στο cargo ενός αεροπλάνου, είτε μέσα σε κάποιο ανώνυμο τάφο στις εσχατιές των ελληνικών νεκροταφείων, η ουσία δεν αλλάζει. Αλλάζει, όμως, ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε εμείς τα πράγματα.
Ο Αφγανός που πνίγεται στο Αιγαίο είναι μονόστηλο. Ο Αφγανός που σκοτώνεται από βόμβα κερδίζει την προσοχή και τα δάκρυα μας. Αντί, λοιπόν, να βλέπουμε σινεμά με πέντε ευρώ υπέρ των Αφγανών, ας πάμε να δούμε τη ζωή από κοντά. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σε πρακτική βάση για τα παιδιά που έρχονται εδώ ως πρόσφυγες, ακολουθώντας μία μοίρα που δεν διάλεξαν. Τι λέτε; Το κάνουμε; Εντάξει, όχι τώρα, από Δευτέρα όμως να το δούμε, να το δρομολογήσουμε, ώστε τον Σεπτέμβριο να είμαστε έτοιμοι; Ε;
Η Αρτεμις Καπούλα παρακολούθησε την προβολή που διοργανώθηκε για τη στήριξη της οικογένειας του Χαμίντ...

Βοηθάμε τη Φερστέ να ξαναβρεί την όρασή της:

Τράπεζα Πειραιώς, λογαριασμός 5011-046829-476

Το αρκουδάκι στο κορίτσι και η σακούλα με τα λεφτά σας από το Kabuli Kid τώρα στο Γενικό Νοσοκομείο.
[Update: Μου λένε ότι αυτό που πήγαμε δεν είναι αρκουδάκι, αλλά είναι ποντίκι, πράγμα που θα έπρεπε να το καταλάβω. Τό όνομά της είναι Diddlina, αλλά τώρα έχει λίγη σημασία γιατί η μικρή Φερστέ, με τα ματάκια της κλειστά, την ονόμασε "Μαριώ".
Η Φερστέ είναι γλυκιά. Μετά από λίγο τη κρατούσε αγκαλιά, το χεράκι της σφιχτά γύρω από τη μέση της , εε..., Μαριώς.]


Όλοι μαζί μπορούμε να απαλύνουμε τον πόνο της μικρής Φερστέ. Η 10χρονη
Αφγανή, η οποία κινδυνεύει να χάσει την όρασή της από τη βόμβα που σκότωσε
τον αδερφό της στα Πατήσια, έχει την ανάγκη όλων μας. Η εφημερίδα «Πρώτο
Θέμα» και ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΘΕΜΑ 9,89» αναλαμβάνουν πρωτοβουλία να
υποστηρίξουν το κοριτσάκι που συγκλόνισε το πανελλήνιο και σας καλούν να
ενισχύσετε τον ερανικό λογαριασμό που άνοιξε υπέρ της οικογένειας Νατζάφι,
στην Τράπεζα Πειραιώς, υπ΄αριθμ. 5011-046829-476, αλλά και να
επικοινωνήσετε στο agaliaste.ti.ferste@protothema.gr για τα σχόλιά σας και
τη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε (παιχνίδια και ρούχα). Το «ΘΕΜΑ» θα
φροντίσει να φτάσουν στον προορισμό τους.

Το κορίτσι που ζητούσε λίγο φεγγάρι λίγη θάλασσα και λίγη μουσική μες στην καρδιά της

Μια μέρα θα μας κλάψουν οι αγριοδαμασκηνιές
Και τα κορίτσια που ποθήσαμε
Σεμνά θα μας θρηνήσουν
Υπήρξαμε παράφοροι κι εμείς εραστές
Και δείχναμε στις άγουρες κοπέλες
Το ανήλιαγο τρικύμισμα της σάρκας
Στους όμορφους ίσκιους της οδού Ελιμίας
Βαδίζαμε χεραγκαλιά
Τα μαλλιά μας μπλεγμένα θανάσιμα
Και τα χείλια της τ’ άλικα
Στέλναν μηνύματα ριγηλά
Στις ομοιόμορφες οικοδομές και πάνω στις στέγες
Ήταν ψηλή
Και σειούνταν σαν τη λεύκα
Και μίλαγε με τον άνεμο
Κι εμείς ολόμαυροι σαν τη νύχτα
Στεγάζαμε και πνίγαμε τους πόθους της
Αποδήμησε
(Σκεφτήκατε ποτέ σας τι θα πει απαντοχή)
Ξενιτεύτηκε
(Συλλογιστήκατε πως η μνήμη μας είναι τόσο ευαίσθητη)
Κάτω από τοίχους στρωμένους χιλιόμορφη γνώση
Ξεφλουδίζαμε κορμιά τυλιγμένα σε απέριττα ρούχα
Και γευόμασταν τους κρυφούς τους καρπούς
Τώρα νιώθουμε τις παλάμες μας αδειανές
Και χτενίζουμε τις οδυνηρές μας ρυτίδες
Αντικρίζοντας θλιμμένα τ’ ωχρό μας πρόσωπο στον καθρέφτη
Στη σκληράδα της φετινής άνοιξης
Προτάσσουμε μια δέσμη νοσταλγίες
Και κάτι θαμπές αναζητήσεις

Μια μέρα θα μας κλάψουν οι αγριοδαμασκηνιές
Κι αυτή που μας αρνήθηκε
Αργά θα σαλέψει στον άνεμο
Λίγο φεγγάρι και λίγη θάλασσα και λίγη μουσική
Μες στην καρδιά
Και γύρω σου οι ομορφιές πληθαίνουν
Κι είναι τόσο σκληρή η έκφραση

Κι η οδός Ελιμίας καταποντίστηκε στο παρελθόν

Από τη συλλογή Αναζήτηση – Αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής (1949)

Translatum: Poetry of Thessaloniki – Κλείτος Κύρου

Αφιερωμένο στη Λένα Παπαθανασίου που τόσο πολύ αγαπά την ποίηση του Κλείτου Κύρου
Βίκη Παπαπροδρόμου
*********************************************************************************
Ακόμη κι αν οι δρόμοι χωρίζουν τους ανθρώπους..

"Είναι φορές
Που οι στίχοι μου
Ηχούν
Σα τουφεκιές
Σε σκοτεινό φαράγγι.
Κι άλλοτε
Απελεύθεροι
Βογκούν
Μέσα στα μύρα
Και στις διαστολές
Της Βαβυλώνας"

Από καρδιάς σε ευχαριστώ Βίκη

ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΑΡΙΑ ΜΟΚΑ

Η 9χρονη Μαρία Μόκα από την Κατερίνη ταλαιπωρείται εδώ και ένα χρόνο από σάρκωμα στη δεξιά παρειά της κεφαλής. Πρόκειται για μία σπάνια και ταχέως εξελισσόμενη μορφή καρκίνου!

Το Θεαγένειο νοσοκομείο και το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης δεν μπορούσαν να την αναλάβουν εξαιτίας του φόβου ακατάσχετης αιμορραγίας και την έστειλαν σε ειδικευμένο νοσοκομείο του Ισραήλ όπου της έγινε ειδική βιοψία και αποκαλύφθηκε η μορφή του καρκίνου. Από εκεί της είπαν ότι το πιο κατάλληλο κέντρο για την Ευρώπη βρίσκεται στην Στουτγάρδη στο Olga Hospital όπου και την πήγαν. Μετά από έξι μήνες ταλαιπωρίας, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες και 20000 ευρώ προσωπικά έξοδα της οικογένειας (πέρα από τα ποσά που δαπάνησε το ασφαλιστικό ταμείο-ΟΑΕΕ), ο όγκος επέδειξε μόνο μικρή βελτίωση, οι εκεί γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά και την έστειλαν πίσω χωρίς ελπίδες. Γύρισε ζυγίζοντας 17 κιλά και χωρίς καν δύναμη να περπατήσει αλλά, κυριότερα, απογοητευμένη για τη μικρή και άτυχη ζωή της. Και ξαφνικά, από το πουθενά, από την οικογένεια των ΑΧΕΠΑ και πιο συγκεκριμένα τις Φαιστυάδες, το τμήμα της Χαλκιδικής των Θυγατέρων της Πηνελόπης, γεννιέται μια ελπίδα:
Το νοσοκομείο MD ANDERSON στο Τέξας των ΗΠΑ, είναι το μόνο νοσοκομείο παγκοσμίως που την αναλαμβάνει και της δίνει ελπίδες ότι μπορεί να την θεραπεύσει καθώς λέει ότι μπορεί να βγάλει τον όγκο χειρουργικά.
Το χαμόγελο και η ελπίδα ξαναέλαμψαν στο πρόσωπο της μικρής Μαρίας!
Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό το ταξίδι σωτηρίας προϋπολογίζεται ότι θα χρειαστούν 500.000 ευρώ!
Ναι καλά διαβάσατε, μισό εκατομμύριο ευρώ για να ξαναγεννηθεί μια ζωή που ξεκίνησε πριν 9 χρόνια !
Η οικογένεια της Μαρίας από την Κατερίνη, απευθύνει έκκληση σε όλους μας να βοηθήσουμε έτσι ώστε να μην χαθεί αυτή η τελευταία ελπίδα.

Όσοι επιθυμούν να καταθέσουν οποιοδήποτε χρηματικό ποσό για τη μικρή Μαρία Μόκα παρακαλούνται να χρησιμοποιούν τους παρακάτω αριθμούς λογαριασμού:

ASPIS BANK 0107211550002915
ΙΒΑN: GR 8604707210107211550002915 Swift Code: ASPBGRAA

Το περιστατικό είναι εξακριβωμένο!
Παρακαλούμε δώστε ότι μπορείτε και προωθήστε το μήνυμα αυτό ώστε να δώσουμε το χαμόγελο που αξίζει στην μικρή Μαρία και την οικογένειά της. Δυστυχώς κι εδώ πρέπει να υποκαταστήσουμε το ανήμπορο κράτος μας. Σκεφτείτε τέλος ότι θα μπορούσε να συμβαίνει σ' ένα δικό μας παιδί!

Σας ευχαριστούμε
Οι φίλοι της μικρής Μαρίας και των γονιών της Ιωάννη Μόκα και Ασπασίας Παλάγκα



Μαρία Μόκα

http://www.facebook.com/photo.php?pid=790080&op=1&o=global&view=global&subj=399548726807&id=1657931227#!/group.php?gid=399548726807

ΚΙΝΗΣΗ ΑΓΑΠΗΣ Σ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΦΕΡΣΤΕ

Όλοι μαζί μπορούμε να απαλύνουμε τον πόνο της μικρής Φερστέ. Η 10χρονη Αφγανή, η οποία κινδυνεύει να χάσει την όρασή της από τη βόμβα που σκότωσε τον αδερφό της στα Πατήσια, έχει την ανάγκη όλων μας. Η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΘΕΜΑ 9,89» αναλαμβάνουν πρωτοβουλία να υποστηρίξουν το κοριτσάκι που συγκλόνισε το πανελλήνιο και σας καλούν να επικοινωνήσετε στο agaliaste.ti.ferste@protothema.gr για τα σχόλιά σας, αλλά και για τη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε στην οικογένεια (χρήματα, παιχνίδια και ρούχα). Το «ΘΕΜΑ» θα φροντίσει να φτάσουν στον προορισμό τους.

Στο Facebook υπάρχει ομάδα εδώ:

http://www.facebook.com/profile.php?id=1137620521#!/group.php?gid=105534029482242&ref=mf

Τις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθεί το άνοιγμα λογαριασμού. Ας δείξουμε όλοι την έμπρακτη υποστήριξη μας σαν ελάχιστο φόρο τιμής σε ένα νεκρό 15χρονο αγόρι και το 10 χρονο αδελφάκι του που κινδυνεύει να χάσει το φώς του.
Ήρθαν στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό και γνώρισαν την βία. Γνώρισαν την απανθρωπία των λίγων, ας γνωρίζουν επιτέλους και την ανθρωπιά των πολλών. Όλων μας.

Διαβάζοντας με παρέα...

Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 4 Απριλίου 2010 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΒΑΤΑΛΗ
Λέσχες ανάγνωσης με παιδιά, λέσχες με αποκλειστικά μέλη γυναίκες, λέσχες για ανάγνωση αστυνομικών βιβλίων, λέσχες που έχουν στηθεί από βιβλιοπωλεία, αλλά και λέσχες που έχουν τη σφραγίδα των κινήσεων πολιτών ή πολιτιστικών κέντρων των δήμων. Οπως και να 'χει, τα ραντεβού των μελών «κρύβουν» πολλή κουβέντα (όχι κατ' ανάγκη και αποκλειστικά για το βιβλίο!), γερές δόσεις καφέ και όρεξη για επικοινωνία.
Η πιο παλιά
Κι αν το ΕΚΕΒΙ αποφάσισε πριν από μερικά χρόνια να πάρει την πρωτοβουλία να οργανώσει τις λέσχες ανάγνωσης ανά την Ελλάδα, αυτό δε σημαίνει ότι τέτοιες λέσχες ή, καλύτερα, παρέες δεν προϋπήρχαν. Η μακροβιότερη ίσως λέσχη ανάγνωσης στη Θεσσαλονίκη είναι η «Παρέα του βιβλίου - Μυθιστορία», που κλείνει φέτος 16 ολόκληρα χρόνια ζωής.
Τη λέσχη εμπνεύστηκε η Κατερίνα Πανταζίδου, πρώην ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου. «Ολα ξεκίνησαν από τη μεγάλη μου αγάπη για το βιβλίο, για την ανάγνωση. Αυτό με παρακίνησε, άλλωστε, να ανοίξω και το βιβλιοπωλείο, όπου αρχικά γίνονταν οι συναντήσεις μας. Σήμερα, είμαστε περίπου 15 άτομα, κυρίως γυναίκες, που συναντιόμαστε μία φορά το μήνα στα σπίτια μας. Κάθε φορά ορίζουμε ένα βιβλίο, το οποίο συζητάμε στην επόμενη συνάντησή μας», τονίζει μιλώντας στον «ΑτΚ» η κ. Πανταζίδου. Η ομάδα φροντίζει να επιλέγει από μια ποικιλία βιβλίων. «Αλλοτε διαβάζουμε ποίηση, άλλοτε θεατρικό, άλλοτε λογοτεχνία, άλλοτε δοκίμιο. Φροντίζουμε να υπάρχει εναλλαγή», προσθέτει.
Σε δημοτική βιβλιοθήκη
Μια μεγάλη παρέα συγκεντρώνεται κάθε 15 με 20 ημέρες, συνήθως τα βράδια της Κυριακής, στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη 187. Μια παρέα που τα τελευταία 3 χρόνια έχει κάνει στέκι της τη βιβλιοθήκη του δήμου Θεσσαλονίκης στην Ανω Τούμπα κι έχει μετατρέψει σε κοινό χόμπι μια συνήθεια μάλλον ατομική: την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων.
«Ηταν Απρίλιος του 2007, όταν ξεκινήσαμε αυτήν την προσπάθεια, στην οποία μας παρακίνησε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Σήμερα στις συναντήσεις μας μετέχουν περίπου 30 άτομα, εκ των οποίων τα 15 είναι μαζί μας από την πρώτη λέσχη», εξηγεί η υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης, Λένα Παπαθανασίου.
«Σήμερα, μετέχουν άτομα από όλη τη Θεσσαλονίκη, άτομα όλων των ηλικιών. Συνήθως, συναντιόμαστε κάθε 15 με 20 μέρες, μετά τις 8 το βράδυ της Κυριακής και συζητάμε πάνω σε ένα βιβλίο το οποίο έχουμε διαβάσει. Η λέσχη δεν είναι μία κλειστή ομάδα. Αντίθετα, όποιος θέλει μπορεί να μετάσχει», τονίζει η κ. Παπαθανασίου. Για περισσότερες πληροφορίες στο lesxianagnosis.blogspot.com και στο τηλ. 2310/950.370.
Σε δήμους
Εδώ και δύο χρόνια λειτουργεί και η λέσχη ανάγνωσης Φιλύρου, με 24 μέλη. «Στη συντριπτική μας πλειοψηφία είμαστε γυναίκες, ενώ ενεργά μέλη είναι και δύο άντρες. Συναντιόμαστε μία φορά το μήνα σε καφέ της περιοχής και συζητάμε με τις ώρες είτε για τα χαρακτηριστικά του βιβλίου είτε για τα συναισθήματα που μας προκάλεσε», τονίζει η φιλόλογος Χαρούλα Αποστολίδου. Ευκαιρία για συνάντηση και συναναστροφή είναι για περίπου 40 άτομα οι τρεις λέσχες ανάγνωσης που λειτουργούν και στο δήμο Θέρμης.

Προσφορά βιβλίων

Ο όμιλος εθελοντών κατά του καρκίνου Αγκαλιάζω http://www.oekk.gr/
διατηρεί δανειστική βιβλιοθήκη για τους ασθενείς, στα νοσοκομεία Μεταξά και
Μετροπόλιταν.
όσοι έχετε βιβλία που δεν χρειάζεστε πια ή όσες βιβλιοθήκες εκκαθαρίζουν τις
συλλογές τους, μπορούν να απευθύνονται στον Όμιλο για να στέλνουν το υλικό ή
για να έρχονται οι υπεύθυνοι να το παραλαμβάνουν.
τα βιβλία που θεωρούνται περισσότερο κατάλληλα για την περίσταση είναι τα
λογοτεχνικά, ιστορικά, εκλαϊκευμένα επιστημονικά, θεολογικά, κοινωνιολογικά,
ταξειδιωτικά, βιογραφίες, πολιτισμού, κοινωνιοψυχολογίας, πολιτικής
Δρ Ανθή Κατσιρίκου
Υπεύθυνη του Κέντρου Ευρωπαϊκής Τεκμηρίωσης
Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιά
Μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης
Καραολή και Δημητρίου 80
18532 Πειραιάς
τηλ. 210 4142022
fax: 210 4142330
email: anthi@unipi.gr
anthi@asmda.com