"Έφυγε" ο θρυλικός Jerome David "J. D." Salinger

Ο Αμερικανός ανατρεπτικός Jerome David "J. D." Salinger, συγγραφέας ενός εκ των πιο κλασσικών βιβλίων του 20ου αιώνα, του «The Catcher in the Rye (Ο φύλακας στη σίκαλη)», πέθανε από φυσικά αίτια σε ηλικία 91 χρονών.
Ο μεγάλος συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο New Hamshire των ΗΠΑ. Γιος ενός Εβραίου επιχειρηματία και μιας Σκωτσέζας με ιρλανδικές ρίζες μητέρας, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Μανχάταν.
Το "The Catcher in the Rye" πρωτοεκδόθηκε το 1951 και αμέσως γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν ίσως η πιο σπουδαία αμερικανική νουβέλα της νέας εποχής,ακριβώς διότι έβαλε μια βόμβα στα θεμέλια της φιλοσοφίας του αμερικανικού συστήματος.Γραμμένο με την απλή και κοφτερή γλώσσα ενός δεκατριάχρονου αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ο Σάλιντζερ έχει δημοσιεύσει γενικά πολύ λίγα έργα και συλλογές μικρών ιστοριών "Εννέα ιστορίες", "Φράνι και Ζούι", "Τέλεια μέρα για μπανανόψαρα" και "Ψηλά σηκώστε την σκεπή-Σέιμουρ".

Πέθανε ο Howard Zinn

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών, ο Howard Zinn, ο Αμερικανός ακαδημαϊκός η εναλλακτική ιστορία του οποίου για τις ΗΠΑ διαβάστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους. Όπως έγινε γνωστό υπέστη καρδιακή προσβολή, ενώ ταξίδευε, στη Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια. Πρόκειται για την ίσως πιο σημαντική ιστορική προσωπικότητα της αμερικάνικης Αριστεράς.
Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Zinn βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από την δεκαετία του 1950 ως τα τέλη εκείνης του 1970. Ευρύτερα γνωστός έγινε για το βιβλίο του «A People's History of the United States» [Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, μετάφραση Θεόδωρου Καλύβα, Αιώρα, Αθήνα 2008], που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο Zinn ήταν αυτό που τοποθέτησε στη θέση των κεντρικών ηρώων της ιστορίας των ΗΠΑ όχι τους «ιδρυτές» της, αλλά τους πρώτους συνδικαλιστές, τις φεμινίστριες και μαχητές για διάφορους σκοπούς.
«Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει για αυτόν ο Noam Chomsky.
Ο Howard Zinn γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, δούλεψε ως εργάτης σε ναυπηγείο και υπηρέτησε ως βομβαρδιστής στην αμερικανική πολεμική αεροπορία στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πριν πάει στο κολέγιο και πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Δίδαξε στο Spellman, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
Στην αυτοβιογραφία του [You Can't Be Neutral on a Moving Train, Beacon Press, Βοστόνη 2002], σημείωνε ότι η αντικειμενικότητα ουδέποτε υπήρξε στόχος στα μαθήματα που παρέδιδε. «Ήθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες».
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
28/01/2010

«Ο Άη Βασίλης άργησε μια μέρα»

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ 2ου ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
από τις 27 Ιανουαρίου μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου 2010, στη Λάρισα
Τον Ιανουάριο του 2009, με προσωπική πρωτοβουλία του Λαρισαίου μουσικού Δημήτρη Ακριβούλη, διοργανώθηκε το 1ο Φιλανθρωπικό Φεστιβάλ Λάρισας, υπό τον τίτλο «Ο Άη Βασίλης άργησε μια μέρα», με στόχο την ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση της λαρισαϊκής κοινωνίας για τον αγώνα κατά του καρκίνου, το έργο του Συλλόγου Καρκινοπαθών Λάρισας και την οικονομική του ενίσχυση. Στα πλαίσια του Φεστιβάλ οργανώθηκε καμπάνια ενημέρωσης από το Σύλλογο για το ρόλο της σωστής ενημέρωσης των ασθενών και της σημασίας της θετικής ψυχολογίας για την καταπολέμηση της ασθένειας. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη και η προσέλευση του κοινού στα διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα αθρόα, δεσμεύοντας με αυτό τον τρόπο τους διοργανωτές και τους συμμετέχοντες για τη διοργάνωση του επόμενου Φεστιβάλ ένα χρόνο μετά.
Με μια μεγαλύτερη και πιο συγκροτημένη ομάδα καλλιτεχνών από όλους τους χώρους των Τεχνών, το φετινό 2ο Φιλανθρωπικό Φεστιβάλ «Ο Άη Βασίλης άργησε μια μέρα» θα λάβει χώρα σε διάφορους χώρους της πόλης της Λάρισας από τις 27 Ιανουαρίου μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου 2010.
Ο στόχος της διοργανώτριας ομάδας είναι διπλός. Από τη μια πλευρά, η συγκέντρωση στον ίδιο χώρο και χρόνο όσο το δυνατόν περισσότερων Λαρισαίων ερασιτεχνών και επαγγελματιών καλλιτεχνών με σκοπό τη μεταξύ τους γνωριμία, την ανάδειξη του έργου τους, την ανταλλαγή ιδεών και την ανάπτυξη καινοτόμων δια-καλλιτεχνικών συνεργασιών. Από την άλλη, με τα έσοδα που προκύπτουν από την παρουσίαση των καλλιτεχνικών δρώμενων, επιχειρείται η οικονομική ενίσχυση οργανώσεων και ιδρυμάτων που παράγουν ανθρωπιστικό έργο και έχουν ανάγκη υποστήριξης. Με αυτό τον τρόπο, η διοργανώτρια ομάδα και οι συμμετέχοντες επιδιώκουν τη δημιουργία μιας μοναδικής σύνθεσης μεταξύ καλλιτεχνικής ευαισθησίας-δημιουργικότητας και αυθεντικού ανιδιοτελούς ανθρωπισμού.
Τα έσοδα από το φετινό Φεστιβάλ πρόκειται να διατεθούν στη ΜΚΟ «Άρσις – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων» για την οικονομική ενίσχυση των Ξενώνων Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο που λειτουργούν στην Ελλάδα, και φιλοξενούν και υποστηρίζουν ιατροφαρμακευτικά, ψυχοκοινωνικά, νομικά, εκπαιδευτικά και εργασιακά, με στόχο την ομαλή κοινωνική ένταξη, εκατοντάδες ανήλικους πρόσφυγες από διάφορα εμπόλεμα σημεία του κόσμου. Αυτά τα παιδιά ξεριζώθηκαν βίαια από τις πατρίδες τους, αποχωρίστηκαν ή έχασαν τις οικογένειές τους, και στερήθηκαν τα βασικά τους δικαιώματα στην ελευθερία, την υγεία, την εκπαίδευση, την αυτονομία και την αξιοπρέπεια. Ο δύσκολος στόχος της «Άρσις» αφορά την επανεμφάνιση της εμπιστοσύνης αυτών των παιδιών στις δυνατότητές τους, στους άλλους ανθρώπους και στην εκπαίδευσή τους στη δημοκρατική χρήση των δικαιωμάτων τους.
Μέχρι στιγμής ο αριθμός των συμμετεχόντων έχει ξεπεράσει τα 70 άτομα, είτε μεμονωμένα είτε συγκροτημένα σε καλλιτεχνικές ομάδες. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι στιγμής:
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου,
Χορίαμβος (Φαρμακίδου και Γαληνού), ώρα έναρξης: 21:00, τιμή εισόδου 7 €
- Θεατρική Ομάδα Εκπαιδευτικών Λάρισας (ΘΟΕΛΑ): «Ξεχασμένοι Κήποι»
- Θεατρική Ομάδα 6ου Λυκείου Λάρισας
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου,
Μουσική Σκηνή Stage (Ήρας και Φιλίππου), ώρα έναρξης 21:00, τιμή εισόδου: 8 €
- Θεατρική Ομάδα Ονείρων Θαύματα
- Παράσταση: «Salam Alekum» (χορογραφία: Δημήτρης Ράϊκος, μουσική: Ganga)
- Νικολέτα Μπατζαλέξη, Κυριακή Μουστάκα, Ευγενία Τούλιου (σύγχρονος και latin χορός)
Παρασκευή 29 Ιανουαρίου,
Μουσική Σκηνή Stage (Ήρας και Φιλίππου), ώρα έναρξης 21:00, τιμή εισόδου: 12 €
- The Magnificent Brotherhood (garage rock συγκρότημα από τη Γερμανία)
Σάββατο 30 Ιανουαρίου,
Μουσική Σκηνή Stage (Ήρας και Φιλίππου), ώρα έναρξης 20:00, τιμή εισόδου: 8 €
- RWONK (reggae-dub συγκρότημα από την Αθήνα)
- Ten Days Band (εναλλακτικό συγκρότημα από τη Λάρισα)
- Panx Romana (ιστορικό punk rock συγκρότημα από την Αθήνα)
Κυριακή 31 Ιανουαρίου,
Μουσική Σκηνή Stage (Ήρας και Φιλίππου), ώρα έναρξης 20:00, τιμή εισόδου: 5 €
Φεστιβάλ ροκ συγκροτημάτων από τη Λάρισα
- No Limits
- Drain the Stain
- Zenith
Κυριακή 31 Ιανουαρίου,
Μικρό Θέατρο (Ολύμπου 65 και Ερυθρού Σταυρού)
Θεατρική ομάδα «Υπ’ Ατμόν» της Ζωής Μουκούλη: «Ποιος Ανακάλυψε την Αμερική»
Δευτέρα 8 – Σάββατο 13 Φεβρουαρίου,
xατζηγιάννειο (Ρούσβελτ 59), είσοδος ελεύθερη
Έκθεση Ζωγραφικής-Γλυπτικής (μαθητές Χρήστου Αντωνιάδη)
Για πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε:
Δημήτρης Ακριβούλης 6937 272212
Ανδρέας Αλμπάνης 6977081445

"Η αλεπού κι ο κόκκινος χορός"

Οι εκδόσεις Γαβριηλίδης και το βιβλιοπωλείο Βιβλιορυθμός
σας προσκαλούν την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου στις 8:00 το βράδυ
στο χώρο του βιβλιοπωλείου Βιβλιορυθμός(Βασ.Ηρακλείου 47)
στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της ΧΛΟΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
<< Η αλεπού και ο κόκκινος χορός >>.
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν η πεζογράφος Μαρία Κουγιουμτζή και ο ποιητής και δημοσιογράφος Γιώργος Γιαννόπουλος, εκδότης του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ.
Παραθέτω ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματα του τόμου:

ΤΟ ΑΘΙΚΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ
Εστρωσα το κρεβάτι χθες το βράδυ.
Σεντόνια αραχνούφαντα,
μαξιλαροθήκες δαντελένιες
χνουδωτά μαξιλάρια από στάχτη.
Σήμερα το πρωί δίπλωσα τα σεντόνια
ανέπαφα,ατσαλάκωτα
και τακτικά τα στοίβαξα και πάλι.
Μόνο στο πάτωμα είδα να διαγράφονται στην σκόνη
τα ίχνη των ποδιών σου.
Γιατί κάποτε η απουσία βαθουλώνει τις σκιές
και ότι λείπει είναι αυτό που μένει.

"Ημέρα μνήμης ολοκαυτώματος-Εκθεση βιβλίου"

Ημέρα Μνήμης για τους Έλληνες Εβραίους Μάρτυρες του Ολοκαυτώματος η 27 Ιανουαρίου.
«Εγώ ήμουν τυχερός, καθώς ήμασταν μια χούφτα Εβραίοι της Θεσσαλονίκης που γυρίσαμε πίσω ζωντανοί. Δυστυχώς στο 96% του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης που χάθηκε συγκαταλέγονταν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου, οι γονείς και τα τρία αδέρφια μου. Δεν γύρισε κανείς»,λέει ο κ.Βιτάλ Αελιών,επιζών του ολοκαυτώματος,μιλώντας στη Μαρία Κουζινοπούλου.
Τον Ιούλιο του 1942 ο Βιτάλ Αελιών ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες Εβραίους άνδρες, ηλικίας από 18 έως 45 ετών, που παρουσιάστηκαν στην πλατεία Ελευθερίας, προκειμένου να καταγραφούν από τους Γερμανούς και στη συνέχεια να οδηγηθούν στα στρατόπεδα εξόντωσης και τα κρεματόρια.Η εβραική κοινότητα της πόλης αριθμούσε πριν το Ολοκαύτωμα περίπου 70000 χιλιάδες ψυχές,σύμφωνα με τους ιστορικούς.Ξεκληρίστηκε σχεδόν ολοκληρωτικά.
Από σήμερα κι ως την 02/02/2010 στη βιβλιοθήκη της Ανω Τούμπας υπάρχει έκθεση βιβλίου αφιερωμένη στη μνήμη των γεγονότων και των προσώπων.
Η έκθεση είναι ανοιχτή Δευτέρα-Παρασκευή,9 π.μ-8μ.μ

Ο Charlie με το ποδήλατό του μαζεύει χρήματα για την Αϊτή

Ο επτάχρονος Charlie Simpson από το Φούλαμ του δυτικού Λονδίνου, ήθελε να κάνει κάτι για τα παιδιά της Αϊτής. Χρησιμοποιώντας το ποδήλατό του και το Ίντερνετ - και με στόχο να μαζέψει 500 λίρες για την αποστολή της Unicef στην Αϊτή - τελικά κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 120 χιλιάδες λίρες - και συνεχίζει...
Ο Charlie ευαισθητοποιήθηκε από την έκκληση της Unicef για τα παιδιά της Αϊτής που έχουν πληγεί από τον καταστροφικό σεισμό. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει μια πορεία με το ποδήλατό του κοντά στο σπίτι του, υποστηρίζοντας τους σκοπούς της εκστρατείας και ευαισθητοποιώντας τον κόσμο να δώσει χρήματα.
Με το ποδήλατό του, κάνει διαδρομές γύρω από το South Park, θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία της Unicef. Μέσα στο Σαββατοκύριακο - όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα Just Giving ("Απλά δίνοντας") θα ολοκληρώσει επτά γύρους μέσα στο Σαββατοκύριακο.
Στην ιστοσελίδα, ο Charlie αναφέρει: "Θέλω να κάνω μία πορεία με το ποδήλατο για την Αϊτή, γιατί εκεί έγινε ένας μεγάλος σεισμός και πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν. Θέλω να μαζέψω χρήματα για να αγοράσω τροφή, νερό και αντίσκηνα για τους Αϊτινούς".
Η Unicef ευχαρίστησε τον Charlie "εκ μέρους των παιδιών της Αϊτής", καθώς όχι μόνο τέθηκε εθελουσίως στις υπηρεσίες της αλλά και ενώ είχε στόχο να μαζέψει 500 λίρες, έχει σύμφωνα με την ιστοσελίδα συγκεντρώσει πάνω από 120.000 - και συνεχίζει...
Ρεπορτάζ του ITN

Με έπαθλο ένα πολύτιμο χειρόγραφο

Ο αγώνας δρόμου για τρεις ιδιωτικούς φορείς που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος αρχείων των Ελλήνων λογοτεχνών

Της Oλγας Σελλα

Το καλοκαίρι του 2008, ο θάνατος μιας υπέργηρης γιαγιάς, της Εσθήρ Χόφφε, της συντρόφου και γραμματέως του Μαξ Μπροντ (φίλου, αποδέκτη και «διασώστη» του λογοτεχνικού αρχείου του Φραντς Κάφκα) έφερε στο φως μια βαλίτσα με χειρόγραφα του Τσέχου συγγραφέα, διασώζοντάς τα από άθλιες συνθήκες «φύλαξης». Η ίδια γυναίκα είχε πουλήσει στη δεκαετία του ’80 σε δημοπρασία έναντι υψηλότατου ποσού, το χειρόγραφο της δημοφιλούς «Δίκης» του. Τον περασμένο Νοέμβριο, ο γιος του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ αποφάσισε να εκδώσει το ημιτελές και ανέκδοτο μυθιστόρημα του Ρώσου συγγραφέα «Το πρωτότυπο της Λόρα» και να πουλήσει τα 138 δελτάρια στα οποία είχε γραφτεί και ήταν κλεισμένα σε θυρίδα στην Ελβετία, σε δημοπρασία του οίκου Cristie’s. Είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που κάνουν φανερό ότι οι κληρονόμοι ή οι διαχειριστές των καταλοίπων και χειρογράφων μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο λειτουργούν με έντονη την πεποίθηση ότι κατέχουν ιδιωτικά αγαθά, και ως τέτοια αποκτούν προστιθέμενη αξία. Το επόμενο βήμα είναι η δημιουργία ιδρυμάτων που λειτουργούν κυρίως ως εταιρείες αγοραπωλησίας πνευματικών δικαιωμάτων και αρχείων του συγγραφέα.

Συνταγματικό δικαίωμα

Στην Ελλάδα, σε ό, τι αφορά τα αρχεία λογοτεχνών, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, τουλάχιστον ως προς την αντίληψη του αρχείου ως ιδιοκτησιακού αγαθού και ως προς την κουλτούρα της αγοραπωλησίας. Κατ’ αρχήν, τρεις είναι οι φορείς που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος αρχείων των σημαντικότερων Ελλήνων λογοτεχνών: η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ, που πρόσφατα ενσωματώθηκε στο Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης) και το Μουσείο Μπενάκη, που δραστηριοποιήθηκε σ’ αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια. Και τα τρία φαίνεται ότι διακατέχονται από τη λογική που είχε εκφράσει ο ιστορικός Φίλιππος Ηλιού ιδρύοντας τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, ότι «είναι συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη να έχει πρόσβαση στη γνώση». Ετσι, ό, τι διαθέτουν αυτοί οι φορείς είναι στη διάθεση των μελετητών, των ερευνητών και κάθε ενδιαφερόμενου. Πώς όμως τα αποκτούν; Τα πωλούν οι ιδιοκτήτες τους ή τους τα δωρίζουν; Αγοράζουν ολόκληρα αρχεία ή εντοπίζουν αποσπασματικά έργα και χειρόγραφα σε δημοπρασίες;

«Τα μισά τα έχουμε αγοράσει και τα μισά μας τα έχουν δωρίσει», λέει ο πρόεδρος και ιδρυτής του ΕΛΙΑ, Μάνος Χαριτάτος. «Συνήθως, οι πωλήσεις δεν γίνονται από τους συγγενείς, αλλά από συλλέκτες ή τυχαίους κατόχους, όπως για παράδειγμα ένα μέρος του αρχείου Σκαρίμπα που βρήκα στη Χαλκίδα». Ο ιστορικός Δημήτρης Αρβανιτάκης, υπεύθυνος των εκδόσεων του Μουσείου Μπενάκη συμφωνεί ότι «οι περισσότεροι δωρίζουν τα αρχεία», με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη δωρεά του αρχείου Ρίτσου από την κόρη του Ερη «και κάποιοι πουλάνε». Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη έχει να επιδείξει ως τελευταίο «απόκτημα» το αρχείο Μυριβήλη που παρουσιάστηκε πρόσφατα σε μεγάλη εκδήλωση και έκθεση.

Τρεις ιδιωτικοί φορείς, με αντίστοιχο αντικείμενο και ίδιους στόχους: την απόκτηση λογοτεχνικών αρχείων. Μια διαδικασία που για καιρό μένει απολύτως μυστική, εμπεριέχει δεκάδες επαφές, άπειρους καφέδες, κοινωνικές συναναστροφές και προσεγγίσεις προκειμένου να κατακτηθεί η εμπιστοσύνη του δωρητή. Μια διαδικασία που συχνά θυμίζει ακήρυχτο «ιερό πόλεμο», με έπαθλο τα πολυπόθητα αρχεία και όπλα το προφίλ του κάθε φορέα. Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη προβάλλει το κύρος και υποδέχεται αρχεία μεγάλων μορφών της σύγχρονης λογοτεχνίας, με διακριτό και ιστορικό ρόλο (π. χ. αρχεία Σεφέρη και Ελύτη). Το ΕΛΙΑ ποντάρει στην πληρότητα των αρχείων που διαθέτει (αρχείο - βιβλιοθήκη - συμφραζόμενα) και στις αρχειακές συγγένειες που εξασφαλίζει στον μελετητή. Π. χ. το αρχείο Τσίρκα συνυπάρχει με μια σειρά αρχείων του αιγυπτιώτη ελληνισμού. Το Μουσείο Μπενάκη έχει την υποδομή να δώσει έμφαση στη «νέα ζωή» και την υστεροφημία των συγγραφέων των οποίων τα αρχεία διαθέτει, συνοδεύοντάς τα από εκθέσεις, συνέδρια και εκδόσεις. «Στους λογοτέχνες θα έλεγα “θα είσαι με καλή παρέα”. Ατού μας είναι ο μεγάλος αριθμός αρχείων που έχουμε, η εξειδίκευση και ο τρόπος που τα φροντίζουμε. Η Γεννάδειος είναι βιβλιοθήκη, το Μπενάκη είναι μουσείο. Εμείς ξεκινήσαμε αργά, αλλά στα αρχεία είμαστε πρώτοι», λέει ο Μάνος Χαριτάτος και δεν αρνείται την ευγενή άμιλλα μεταξύ των τριών φορέων για την απόκτηση αρχείων. Προσθέτει πάντως, ότι «αν τα αρχεία τα κρατούν οι οικογένειες, υπάρχει κίνδυνος να χαθούν για πάντα. Αν καταλήξουν στη Γεννάδειο, το Μπενάκη ή το ΕΛΙΑ θα είναι σε καλά χέρια».

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης από το Μουσείο Μπενάκη δεν αρνείται ότι οι προσωπικές επαφές παίζουν το ρόλο τους, αλλά κυρίως είναι «το πρόσωπο του Μουσείου προς τα έξω που δημιουργεί εμπιστοσύνη στους κατόχους αρχείων. Για τα αρχεία που μας έχουν κατατεθεί κάνουμε εκθέσεις ή εκδόσεις». Δεν αρνείται ότι «ασφαλώς ο καθένας νοιάζεται για το σπίτι του», αλλά θυμίζει και περιπτώσεις συνεργασίας μεταξύ ΕΛΙΑ - Μπενάκη σε ερευνητικά προγράμματα (Βιβλιογραφία Ηλιού). Ολοι πάντως συμφωνούν ότι ένας μεγάλος κίνδυνος για τα αρχεία είναι η πολυδιάσπασή τους σε διάφορους φορείς, που είτε δεν τα αξιοποιούν ποτέ είτε τα καταχωνιάζουν. Και θεωρούν αναγκαία τη δημιουργία ενός ψηφιακού τόπου διασύνδεσης και καταγραφής των αρχείων στους φορείς όπου βρίσκονται. Πάντως, από το 2005 υπάρχει και online ο Οδηγός των Ιδιωτικών Αρχείων της Ελληνικής Αρχειακής Εταιρείας στη διεύθυνση www. eae. org. gr. Εκεί οι μελετητές μπορούν να βρουν και να «κατεβάσουν» τις σελίδες με τα αρχεία αλφαβητικά καθώς και το πού βρίσκονται.

Νέα αποκτήματα, επόμενοι στόχοι

Το Μουσείο Μπενάκη απέκτησε πρόσφατα τη βιβλιοθήκη του Ζήσιμου Λορεντζάτου, ενώ η κόρη του Λορέττα έχει ήδη συμφωνήσει να παραχωρηθεί και το αρχείο του πατέρα της. Το Μουσείο επίσης απέκτησε το αρχείο του περιοδικού «Ευθύνη» του Κώστα Τσιρόπουλου, του Γιάννη Δάλλα, της Ολγας Βότση, του Ιάσονα Δεπούντη. Εχει ήδη γίνει καταγραφή του αρχείου του Νίκου Καββαδία σε συνεργασία με την ανιψιά του Ελγκα Καββαδία, ενώ μέσα στο 2010 σχεδιάζεται έκθεση και συνέδριο για τον ποιητή του «Μαραμπού», πληροφορεί την «Κ» η Βαλεντίνη Τσελίκα. Η Μαρίνα Καραγάτση δηλώνει ότι έχει ήδη δωρίσει στο Μουσείο Μπενάκη, «το οποίο εμπιστεύεται για την τέλεια οργάνωσή του», 25 από τα πιο σημαντικά έργα της Νίκης Καραγάτση, μέρος των οποίων θα εκτίθενται σύντομα στο Μουσείο Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα.

Το ΕΛΙΑ είναι σε επαφή με σημαντικούς λογοτέχνες που είναι εν ζωή και με τους κληρονόμους του Κώστα Ταχτσή και του Γιώργου Ιωάννου.

Πάντως, όπως διαπιστώνει και ο Μάνος Χαριτάτος, λίγα είναι τα σημαντικά αρχεία που ακόμα δεν έχουν κατατεθεί κάπου. (Π.χ. το αρχείο Θεοτοκά, το οποίο όμως είναι ανοιχτό στους μελετητές και το οποίο φροντίζει η αδελφή του, κ. Λ. Αλιβιζάτου). Αλλωστε, τα αρχεία με τη μορφή που τα ξέρουμε είναι ιστορία που αφορά τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Η ψηφιακή εποχή την οποία διανύουμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες διαφοροποιεί εντελώς το σώμα των αρχείων έτσι όπως μέχρι τώρα τα ξέραμε (αλληλογραφία, χειρόγραφα, ημερολόγια, κ.λπ.).

Σημείωση: Υπάρχουν ανά την Ελλάδα φορείς που κατέχουν και φροντίζουν με συνέπεια και υπευθυνότητα αρχεία λογοτεχνών, όπως π. χ. η Βικελαία Βιβλιοθήκη στην Κρήτη που διαθέτει τη βιβλιοθήκη Σεφέρη ή το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού που διαθέτει το αρχείο Καβάφη, ο τομέας Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η Εθνική Βιβλιοθήκη και τα Γενικά Αρχεία του Κράτους.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_10/01/2010_385969

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΑΝΩ ΤΟΥΜΠΑΣ ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ 2010

"η πόλη μου είναι μια άλλη πόλη"

Φαίνεται από την πρώτη ακόμη ματιά. Τέσσερις σελίδες με περιεχόμενα χωρισμένα σε πέντε κεφάλαια, καθένα από τα οποία διαιρείται σε πολλά υποκεφάλαια έκτασης λίγων μόνο σελίδων. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να εντάσσεται στην κατηγορία του μυθιστορήματος, αλλά τα στοιχεία που το συνθέτουν οργανώνονται στη βάση της μικρής φόρμας.
Έτσι παρέχεται στον αφηγητή η ευχέρεια να ελίσσεται ανεμπόδιστα ανάμεσα σε φαινομενικά ασύνδετα πρόσωπα, χρονικά επίπεδα και περιστατικά, με έναν τρόπο που μπορεί στην αρχή να δημιουργεί την εντύπωση του μπερδεμένου παζλ, αλλά σχετικά γρήγορα αποκαθιστά την αίσθηση του ενιαίου συνόλου. Με άλλα λόγια, στιγμιότυπα που μοιάζουν μεμονωμένα αποδεικνύονται αφηγηματικές ψηφίδες ενός μυθιστορηματικού μωσαϊκού ή, ακριβέστερα, αφηγηματικές πινελιές μιας μυθιστορηματικής τοιχογραφίας της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας.
Η μετάβαση από το επιμέρους και αποσπασματικό στο συνολικό και ενιαίο γίνεται με το σταδιακό ξεδίπλωμα του αφηγηματικού μίτου που αφορά μια δολοφονία. Πιο συγκεκριμένα, ο ηγούμενος της Μονής Αγίας Αθανασίας βρίσκεται δολοφονημένος έξω από την εκκλησία κάποιου χωριού της Χαλκιδικής. Ένας δαιμόνιος αστυνομικός αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Μήπως ο σαλός που τριγυρίζει ανάμεσα στα χωράφια συνομιλώντας με τα πουλιά ή ο ιερέας της εκκλησίας με το σκοτεινό παρελθόν και το βεβαρημένο ποινικό μητρώο; Ποια εμπλοκή έχει, αν βέβαια έχει, ο αγιογράφος μοναχός ή η δικηγόρος της μονής μαζί με τους δύο αφοσιωμένους φίλους της ή ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος της βυζαντινής αρχαιολογίας; Ποιο ειδικό βάρος διατηρούν γεγονότα που συνέβησαν τριάντα ή σαράντα χρόνια πριν από το φονικό; Και τελικά, ποια σχέση έχει με την υπόθεση το κατεξοχήν πρωταγωνιστικό πρόσωπο της αφήγησης, ο Κύρος Λαύρος, μαζί με τον αθίγγανο φίλο του;
Μέσα από το θρυμματισμένο αυτό αφηγηματικό υλικό αναδύεται μια κερματισμένη κοινωνική πραγματικότητα ατομικών κόσμων, ερμητικής μοναξιάς και ένοχων μυστικών, που συρράπτονται σε ενιαίο σύνολο με κυρίαρχη συγκολλητική δύναμη τον ατομικό μεγαλοϊδεατισμό, την ηθική εκπόρνευση και τον εύκολο πλουτισμό. Είναι το ιδεολογικό χαρμάνι που προέκυψε από την ανάμειξη της εθνικοθρησκευτικής παράδοσης με τις νεοφιλελεύθερες αξίες, για να παγιώσει νέες μορφές δημαγωγίας, ευτέλειας και αριβισμού - που με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο εκφράστηκαν στο πρόσφατο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Με αυτή την έννοια, δεν είναι καθόλου τυχαίο που η δράση εξελίσσεται στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη που περισσότερο από κάθε άλλη πόλη ασχημονεί στο ιστορικό παρελθόν και στο φυσικό της κάλλος. Στη Θεσσαλονίκη που περισσότερο από κάθε άλλη πόλη ανταλλάσσει το κοσμοπολίτικο πνεύμα με τον φοβικό εθνικισμό και τη θρησκευτική μισαλλοδοξία. Στη Θεσσαλονίκη που περισσότερο από κάθε άλλη πόλη εμπιστεύεται την πορεία της προς το μέλλον στους θασιώτες της πιο οπισθοδρομικής συντήρησης. Ό,τι απομένει ύστερα απ’ όλα αυτά, είναι μια πόλη-φάντασμα, μια πόλη-έκτρωμα, μια πόλη-τέρας. Αμεριμνησία προτιμά να την ονομάσει ο αφηγητής. Και δικαίως.
Αλλά η Θεσσαλονίκη; Πού είναι η Θεσσαλονίκη;
«Η πόλη μου είναι μια άλλη πόλη» ακούμε τον ήρωα να μονολογεί με παράπονο. Η αληθινή πόλη πάει, χάθηκε. Τη ρήμαξαν τύποι σαν τον πανεπιστημιακό δάσκαλο της βυζαντινής αρχαιολογίας, τη μεγαλοδικηγόρο και τον ηγούμενο της μονής, που μετέχουν στις κυρίαρχες αξίες, τις υπηρετούν και τις αναπαράγουν, τη στιγμή που τύποι σαν τον σαλό, τον ήρωα και τον αθίγγανο θέτουν τον εαυτό τους εκτός, πληρώνοντας βέβαια το αναπόφευκτο τίμημα της επιλογής τους.
Αλλά αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε οφείλω να επισημάνω ότι ξενίζει το τέλος του μυθιστορήματος. Φαίνεται κατά τι ανακόλουθο ή, από μια άλλη οπτική, συγκαλυμμένα διδακτικό και σε κάθε περίπτωση ελαφρότερο του αναμενόμενου. Ας σημειώσω και μια πρόσθετη αδυναμία, σχετική προφανώς με την δημοσιογραφική ιδιότητα του συγγραφέα: υπάρχουν σημεία στα οποία η αφήγηση μοιάζει να αποτελεί άλλοθι για την έκφραση ενός στοχαστικού και κριτικού λόγου ή και να ακυρώνεται πλήρως από αυτόν, όπως στο μη αριθμημένο κεφάλαιο («Διάλειμμα: Μια περιήγηση στην Αμεριμνησία»).
Θα ήταν όμως άδικο να μείνω σε αυτά. Γιατί «Το τσίρκο των ψύλλων», πέρα από τις αρετές στη γλώσσα και στην πλοκή, είναι από τα λίγα μυθιστορήματα που ακουμπάνε με τόση τόλμη την επικαιρότητα, από τα ακόμη πιο λίγα που συνδυάζουν τη λογοτεχνική αξία με τον πολιτικό προβληματισμό, και από τα ελάχιστα που καταφέρνουν να απεικονίσουν με τέτοια εμβρίθεια τη νεοελληνική πραγματικότητα.
Και αυτά νομίζω ότι αρκούν, και μάλιστα με το παραπάνω.

Ιχνηλατήθηκε από px Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη
Ετικέτες Βιβλιοκριτική
Ανάρτηση Σχολίου 30/12/2009
αναδημοσίευση από
"IΧΝΗΛΑΣΙΕΣ.blogspot.com"

Εκδήλωση στον ΙΑΝΟ

Οι εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ σας προσκαλούν στην παρουσίαση
του μυθιστορήματος της Στυλιάνας Γκαλινίκη
Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν)
στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Θεσσαλονίκη, Αριστοτέλους 7)
την Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010, στις 8 μ.μ.

Η θεατρική ομάδα “Ενδοχώρα” θα δώσει φωνή στους ήρωες του βιβλίου.

Την ίδια μέρα θα εγκαινιαστεί η έκθεση φωτογραφίας της Στεφανίας Βελδεμίρη
με θέμα τους αναγνώστες του βιβλίου, όπως φωτογραφήθηκαν
τον περασμένο Δεκέμβριο στον ΙΑΝΟ.
Διάρκεια έκθεσης: 19-23 Ιανουαρίου
ΙΑΝΟΣ Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη, 2310 277004 / Εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ, Σκουφά 71, Αθήνα, 210 3641638

"εφυγε" η Miep..

Απεβίωσε το βράδυ της Δευτέρας σε ηλικία 100 ετών η Miep Gies, η γυναίκα που διέσωσε το ημερολόγιο της Αnna Frank μετά τη σύλληψη της νεαρής και της οικογένειάς της από τους Ναζί, όπως ανακοινώθηκε από την ιστοσελίδα της.
Σύμφωνα με το BBC, η γυναίκα που αψήφησε τους Ναζί και έκρυψε επί δύο χρόνια την οικογένεια Frank άφησε την τελευταία της πνοή στο γηροκομείο όπου είχε μεταφερθεί μετά από μια πτώση που είχε τον περασμένο μήνα. Η Gies, που δεν ήταν η ίδια Εβραία, προμήθευε με τρόφιμα και βιβλία την Αnna, τους γονείς της, την αδελφή της και άλλους τέσσερις Εβραίους που κρύβονταν επί 25 μήνες, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια σοφίτα στο Αμστερνταμ. Μετά τον εντοπισμό και τη σύλληψή τους από την Γκεστάπο, η Gies μάζεψε τα σημειωματάρια και τα χαρτιά της νεαρής Αnna και τα κλείδωσε σε ένα συρτάρι για να της τα δώσει μετά τον πόλεμο. Αρνήθηκε μάλιστα να τα διαβάσει, υποστηρίζοντας ότι η ιδιωτική ζωή ακόμη και των εφήβων είναι ιερή. Αργότερα πάντως φέρεται να είπε ότι αν διάβαζε τότε το ημερολόγιο θα το είχε κάψει γιατί ενοχοποιούσε όσους βοήθησαν την οικογένεια.
Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί ως δώρο στην Αnna για τα 13α γενέθλιά της, καταγράφει της ζωή στην κρυψώνα της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την 1η Αυγούστου 1944. Το δημοσίευσε το 1947 ο πατέρας της Αnna, Οtto Frank, ο μόνος από τους οκτώ που επέζησε από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Anna πέθανε από τύφο σε ηλικία 15 ετών στο στρατόπεδο Bergen-Belsen, τον Μάρτιο του 1945.
Για το θάρρος που επέδειξε η Μiep Gies είχε τιμηθεί από το ισραηλινό Μουσείο του Ολοκαυτώματος Yad Vasem, από τη γερμανική κυβέρνηση, από το ολλανδικό κράτος και από διάφορους εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Η ίδια ωστόσο αρνιόταν τον τίτλο της «ηρωΐδας» υποστηρίζοντας ότι έκανε απλά το καθήκον της.
Ο σύζυγός της που είχε και αυτός βοηθήσει τους Frank να κρυφτούν και τους εξασφάλιζε τρόφιμα μέσω της ολλανδικής αντίστασης, πέθανε το 1993.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων
******************************************************************** Δημοσιεύω την είδηση με την ευκαιρία και της αυριανής συνάντησής μας με τη λέσχη των Ολλανδών της Θεσσαλονίκης για να θυμηθούμε την αντίσταση που κάνανε ορισμένοι άνθρωποι"απλοί Ολλανδοί"-με όποιο τρόπο μπόρεσαν-απέναντι στο ναζισμό.Και συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο του Hans Fallada "Μόνος στο Βερολίνο"(ΠΟΛΙΣ) διότι υπήρξαν αντιστοίχως "απλοί Γερμανοί" που αντιστάθηκαν,εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και εκτελέστηκαν την ώρα που άλλοι "δεν γνώριζαν"..Το βιβλίο στηρίζεται στην ιστορία της Sophia Scholl.

«Παλαιστίνη-Αιτίες και Μύθοι"...H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή από το 1917, (εκδόσεις ΚΨΜ)

Ένα αποκαλυπτικό βιβλίο που φέρνει στην επιφάνεια τα βαθύτερα αίτια των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή.
Μια γροθιά στους μύθους και την ιστορία των ισχυρών
Στη Μέση Ανατολή έχουν συμβεί χιλιάδες αιματηρά επεισόδια, εκατοντάδες μάχες και δεκάδες πόλεμοι. Μέσα από όλα αυτά είναι εύκολο να δημιουργεί ο καθένας την εκδοχή του: Επιλέγεις ένα περιστατικό και ξεκινάς και τελειώνεις την ιστορία σου με όποιο επίλογο επιθυμείς. Εδώ είναι το πρόβλημα: μένουν οι μύθοι που αργά ή γρήγορα παράγουν νέους πολέμους, νέες συμπλοκές και νέες μάχες. Το βιβλίο αυτό ξεκινά έναν νέο πόλεμο.
Όλη η ιστορία της Παλαιστίνης από το 1917 μέχρι σήμερα. Πώς «συρρικνώθηκε» μια ολόκληρη χώρα; Γιατί ο Εβραϊκός στρατός πραγματοποίησε την εθνοκάθαρση των Παλιστίνιων; Γιατί νίκησαν οι ένοπλες αντιστάσεις τον ισραηλινό στρατό; Πώς έχασαν οι Άγγλοι το αραβικό πετρέλαιο; Απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα της υπόθεσης «Μέση Ανατολή».
Ο Νασίμ Αλάτρας είναι Παλαιστίνιος δημοσιογράφος. Ζει στην Αθήνα και αρθρογραφεί στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία για ζητήματα Μέσης Ανατολής και διεθνών θεμάτων. Είναι παραγωγός του ντοκιμαντέρ «Γάζα Ερχόμαστε» για λογαριασμό του αραβικού τηλεοπτικού καναλιού Αλ-Τζαζίρα.

"Το στουρνάρι"

Ελαβα δωρεά από Ηλία Κουτσούκο,ευχαριστώ θερμά κι αναδημοσιεύω:

λέει όχι με το κεφάλι
λέει ναι με την καρδιά
λέει ναι σ' ό,τι αγαπά
λέει όχι στον καθηγητή
είναι όρθιος
για να πει μάθημα
κι όλα πια τα προβλήματα εμφανίζονται
Kι άξαφνα ένα τρελό τον πιάνει γέλιο
και τα σβήνει όλα
ψηφία , λέξεις
ημερομηνίες , ονόματα
φράσεις , γρίφους
και παρά του δάσκαλου τις απειλές
μες τα γιουχαΐσματα των τζιμανιών
με κιμωλίες όλων των χρωμάτων
πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας
της ευτυχίας ζωγραφίζει το πρόσωπο.

Jacques Prevert από τη Συλλογή «Paroles»

Le cancre
Il dit non avec la tête
Mais il dit oui avec le coeur
Il dit oui à ce qu'il aime
Il dit non au professeur
Il est debout
On le questionne
Et tous les problèmes sont posés
Soudain le fou rire le prend
Et il efface tout
Les chiffres et les mots
Les dates et les noms
Les phrases et les pièges
Et malgré les menaces du maître
Sous les huées des enfants prodiges
Avec des craies de toutes les couleurs
Sur le tableau noir du malheur
Il dessine le visage du bonheur.

Το κάψιμο της μάγισσας

Στην αγορά στοιβάζουν τα ξερά κλαδιά.
Μια λόχμη σκιών είναι φτωχικό παλτό. Κατοικώ
Στο κερένιο ομοίωμα του εαυτού μου, ένα σώμα κούκλας.
Η αρρώστια αρχίζει εδώ: Είμαι στόχος βελών για μάγισσες.
Μόνο ο διάβολος μπορεί να κατατροπώσει το διάβολο.
Το μήνα των πορφυρών φύλλων σκαρφαλώνω σ’ ένα πύρινο κρεβάτι.


Είναι εύκολο να κατηγορήσω το σκοτάδι: το στόμα μιας
πόρτας,
Την κοιλιά του κελαριού. Φύσηξαν κι έσβησε το πυροτέχνημά
μου.
Μια κυρία με μαύρα φτερά σκαθαριού με κρατά σε κλουβί
παπαγάλου.
Πόσο μεγάλα τα μάτια των νεκρών!
Έχω στενό δεσμό μ ένα πνεύμα μαλλιαρό.
Καπνός κάνει κύκλους γύρω από το ράμφος αυτού του άδειου
Λαγηνιού.

Αν είμαι μικρούλα, δεν θα πειράξω κανέναν.
Αν δεν κινούμαι, δεν θα χτυπήσω τίποτα. Έτσι είπα
Καθισμένη κάτω απ’ το καπάκι του δοχείου, μικροσκοπική κι
άψυχη σαν κόκκος ρυζιού.
Δυναμώνουν την φωτιά στα μάτια της κουζίνας, γυρίζοντας
ένα ένα τα κουμπιά.
Είμαστε γεμάτοι άμυλο, οι μικροί λευκοί μου φίλοι. Μεγαλώνουμε.
Αυτό στην αρχή πονάει.Οι κόκκινες γλώσσες θα διδάξουν την
αλήθεια.

Μητέρα των σκαθαριών, μόνο ξέσφιξε το χέρι σου.
Θα πετάξω μες απ’ το στόμα του κεριού σαν πεταλούδα άτρωτη στη
φλόγα.
Δώσε μου πίσω τη μορφή μου. Είμαι έτοιμη να ερμηνεύσω τις μέρες
Που ζευγάρωσα με τη σκόνη στη σκιά μιας πέτρας.
Οι αστράγαλοί μου φωτισμένοι. Η λάμψη ανηφορίζει τους μηρούς
μου.
Χάθηκα, χάθηκα, μες τους μανδύες όλου αυτού του φωτός.
Sylvia Plath

(αναδ.μτφ.ποιήματος από poeticanet)

κι επιπλέον..

..μου το έστειλε η φίλη μου η Αντιγόνη και θα ήταν κρίμα να μην το δημοσιεύσω,για όσους δεν έχουν σελίδα στο facebook..http://

βρέχει,αλλά δε φτάνει..

Barbara

Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-là
Et tu marchais souriante
Épanouie ravie ruisselante
Sous la pluie
Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest
Et je t'ai croisée rue de Siam
Tu souriais
Et moi je souriais de même
Rappelle-toi Barbara
Toi que je ne connaissais pas
Toi qui ne me connaissais pas
Rappelle-toi
Rappelle-toi quand même ce jour-là
N'oublie pas
Un homme sous un porche s'abritait
Et il a crié ton nom
Barbara
Et tu as couru vers lui sous la pluie
Ruisselante ravie épanouie
Et tu t'es jetée dans ses bras
Rappelle-toi cela Barbara
Et ne m'en veux pas si je te tutoie
Je dis tu à tous ceux que j'aime
Même si je ne les ai vus qu'une seule fois
Je dis tu à tous ceux qui s'aiment
Même si je ne les connais pas
Rappelle-toi Barbara
N'oublie pas
Cette pluie sage et heureuse
Sur ton visage heureux
Sur cette ville heureuse
Cette pluie sur la mer
Sur l'arsenal
Sur le bateau d'Ouessant
Oh Barbara
Quelle connerie la guerre
Qu'es-tu devenue maintenant
Sous cette pluie de fer
De feu d'acier de sang
Et celui qui te serrait dans ses bras
Amoureusement
Est-il mort disparu ou bien encore vivant
Oh Barbara
Il pleut sans cesse sur Brest
Comme il pleuvait avant
Mais ce n'est plus pareil et tout est abimé
C'est une pluie de deuil terrible et désolée
Ce n'est même plus l'orage
De fer d'acier de sang
Tout simplement des nuages
Qui crèvent comme des chiens
Des chiens qui disparaissent
Au fil de l'eau sur Brest
Et vont pourrir au loin
Au loin très loin de Brest
Dont il ne reste rien.
Jacques Prévert
http://

"Εφυγε" ο Γιώργος Καμπανέλλης

Έχασε τη μάχη με τον θάνατο ο παλαίμαχος ηθοποιός Γιώργος Καμπανέλλης, ο οποίος άφησε την τελευταία πνοή του τα ξημερώματα της Κυριακής σε ηλικία 80 ετών.
Ο ηθοποιός είχε γεννηθεί το 1930 στη Νάξο και έγινε γνωστός από ρόλους ζεν πρεμιέ σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Ήταν αδερφός του διακεκριμένου θεατρικού συγγραφέα Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 3 το μεσημέρι στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μήλου.
αναδ.:"zougla online"

Waiting for death

ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕΙ, ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΖΩΗΣ, ΟΧΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΓΩΝΙΑ ΣΟΥ, ΣΤΗΝ ΑΝΕΣΗ ΣΟΥ ΑΜΕΤΟΧΟΣ.......

http://www.unicef.org/
http://www.actionaid.gr/
www.msf.gr/

ΔΩΣΕ 2010 ΚΑΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΣΟΥ.

Αμεση ανάγκη επέμβασης για βρέφος

Ανάγκη για άμεση επέμβαση στο εξωτερικό έχει ένα βρέφος που γεννήθηκε στο Κολχικό Θεσσαλονίκης πάσχοντας από σκληροκερατοειδή άμφω
Ο Δήμος Λαγκαδά κινητοποιήθηκε άμεσα απευθύνοντας έκκληση για συγκέντρωση οικονομικής βοήθειας ώστε το βρέφος να υποβληθεί σε μεταμόσχευση, διαφορετικά θα χάσει την όρασή του.
Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να καταθέσουν το ποσό που μπορούν στο λογαριασμό της Eurobank 0026 0376 69 0100 523675 ή στα ταμεία Αγάπης που έχουν ανοίξει στο δημαρχείο Λαγκαδά, στο ΚΕΠ, στα δημοτικά καταστήματα και σε όλα τα ΚΑΠΗ του Δήμου.
Την ίδια στιγμή ο Δήμος ματαίωσε τις ετήσιες δεξιώσεις της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων προκειμένου να διατεθεί το προβλεπόμενο γι΄ αυτές ποσό για την ενίσχυση της όλης προσπάθειας.
αναδ.:εφημ."ΕΘΝΟΣ"