ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Τα διάβασα,τα απόλαυσα και τα προτείνω για βουνό ή θάλασσα.Ορισμένα εξ αυτών,διαθέσιμα στις δημοτικές βιβλιοθήκες της Θεσσαλονίκης.

1)Γαλλική σουίτα.Ιren Νemirovsky(ΠΑΤΑΚΗΣ)
2)Η Επιστροφή.Giorgio Faletti(ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)
3)Μέδουσα από σμάλτο.Παναγιώτης Αγαπητός(ΑΓΡΑ)
4)Εγκλήματα στην πανσιόν "Απόλλων".Ανδρέας Αποστολίδης(ΑΓΡΑ)
5)Στο μυαλό των σίριαλ-κίλερς.J.Douglas-M.Olshaker(ΜΕΛΑΝΙ)
6)Ελληνικά εγκλήματα 3(ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
7)Αθώο αίμα.P.D.James(ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
8)Ενα καπρίτσιο.J.Fowles(ΕΣΤΙΑ)
9)Η επιστροφή του Φρόυλερ.Περικλής Μονιούδης(ΕΣΤΙΑ)
10)Ο αναρχικός τραπεζίτης.Fernando Pessoa(ΠΑΡΟΥΣΙΑ)
11)Διαταραγμένες ψυχές.Μinette Walters.(ΠΟΛΙΣ)
12)Μοιρασμένος ουρανός.Christa Wolf.(Univ.studio press)
13)Το παλιό σχολείο.Tobias Wolff.(ΠΟΛΙΣ)
14)Περί μέθης.Κωστής Παπαγιώργης(ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)

25000 βιβλία!

Η 91χρονη σκοτσέζα Λουίζ Μπράουν ξεκίνησε - όπως λέει - να διαβάζει βιβλία από τότε που ήταν πέντε ετών και από τότε δεν έχει σταματήσει. Αυτό κάθε άλλο παρά "σχήμα λόγου" αποτελεί, αφού η κ. Μπράουν υπολογίζεται ότι έχει δανειστεί σχεδόν 25.000 βιβλία από την τοπική βιβλιοθήκη της περιοχής Stranraer, όπου μένει.
Η κυρία Μπράουν πήρε το πρώτο της βιβλίο από τη βιβλιοθήκη Castle Douglas το 1946. Από τότε υπολογίζεται ότι δανείζεται τουλάχιστον έξι βιβλία κάθε εβδομάδα, ενώ τελευταία - όπως λένε οι υπάλληλοι της βιβλιοθήκης για τους οποίους έχει γίνει "μέλος της οικογένειας" - ο ρυθμός της έχει αυξηθεί.
"Οι γονείς μου αγαπούσαν πολύ τα βιβλία και διάβαζαν πολύ. Κι εγώ τα αγαπούσα πολύ. Άρχισα να διαβάζω όταν ήμουν πέντε ετών και από τότε ποτέ δε σταμάτησα. Μου αρέσει να διαβάζω ό,τι πέφτει στα χέρια μου" λέει η ίδια. Μετά από τόσα βιβλία που έχει διαβάσει δεν έχει πλέον κάποιο αγαπημένο ωστόσο λέει ότι της αρέσουν τα διηγήματα, τα ιστορικά μυθιστορήματα και οι ιστορίες πολέμου.
Η κ. Μπράουν έιναι ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο στη βιβλιοθήκη, καθώς τους επισκέπτεται πολύ συχνά αλλά και καθώς ποτέ δεν έχει επιστρέψει ένα βιβλίο από όσα δανείστηκε καθυστερημένα. Μάλιστα θεωρούν ότι ο αριθμός των βιβλίων που έχει διαβάσει η 91χρονη αποτελεί ρεκόρ δανεισμού από μία βιβλιοθήκη σε όλη τη Σκωτία και προκαλούν όποια άλλη βιβλιοθήκη να τους συναγωνιστεί.
Σύμφωνα με την κόρη της, η ηλικιωμένη μητέρα της πλέον αναγκάζεται να χρησιμοποιεί βοήθημα στην ανάγνωση γιατί τα μάτια της δεν είναι πλέον τόσο ικανά. "Το ζήτημα είναι ότι έχει διαβάσει σχεδόν τα πάντα στην τοπική βιβλιοθήκη" λέει η Λουίζ Πράιντ, ενώ - όπως αναφέρει - παράλληλα με την ανάγνωση των βιβλίων, βρίσκει χρόνο να διαβάζει καθημερινά εφημερίδα και βλέπει τηλεόραση.

(αναδημοσίευση από Cocktail News
Πηγή: nooz.gr)

Απαγορεύτηκε η έκδοση βιβλίου- «συνέχειας» στο «Φύλακα στη Σίκαλη»

Πεμπτη, 2 Ιουλιου 2009 11:34
Δικαστήριο στις ΗΠΑ απαγόρευσε την έκδοση βιβλίου που προωθείτο ως «συνέχεια» στο «Φύλακα στη σίκαλη» του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ.
Σύμφωνα με την απόφαση, το μυθιστόρημα του Σουηδού Φρέντρικ Κόλτινγκ μοιάζει υπερβολικά στο κλασικό του Σάλιντζερ.
Ο ίδιος ο 90χρονος συγγραφέας του κλασικού αμερικανικού μυθιστορήματος προσέφυγε στη δικαιοσύνη, χαρακτηρίζοντας το βιβλίο «κανονική κλοπή, πολύ απλά».
Ο κ. Κόλτινγκ ισχυρίζεται ότι το βιβλίο του, που παρουσιάζει ένα χαρακτήρα που βασίζεται στον ήρωα του Σάλιντζερ, αποτελεί λογοτεχνικό σχολιασμό και όχι «συνέχεια».
Ωστόσο, η δικαστής Ντέμπορα Μπατς, στο 37σέλιδο πόρισμά της, υποστήριξε ότι ο βασικός χαρακτήρας στο βιβλίο του Σουηδού συγγραφέα αποτελεί «καταπάτηση» του αντίστοιχου του Σάλιντζερ, του Χόλντεν Κόλφιλντ. Πρόσθεσε ότι ο ισχυρισμός του κ. Κόλτινγκ ότι έγραψε το βιβλίο για να διερευνήσει τον χαρακτήρα του Χόλντεν Κόλφιλντ ήταν «προβληματικός και χωρίς αξιοπιστία».
Το δικαστήριο απαγόρευσε επ’ αόριστον την έκδοση, προώθηση και κυκλοφορία του βιβλίου στις ΗΠΑ. Το βιβλίο έχει ήδη κυκλοφορήσει στη Βρετανία.
«Ο Φύλακας στη Σίκαλη», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1951, αποτελεί το μυθιστόρημα-σύμβολο της εφηβικής αποξένωσης και ένα από τα πιο σημαντικά σύγχρονα αμερικανικά μυθιστορήματα. Παρακολουθεί το Χόλντεν Κόλφιλντ καθώς περιπλανιέται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, αφού τον αποβάλλουν από το ιδιωτικό σχολείο στο οποίο φοιτούσε.
Στο μυθιστόρημα του Σουηδού συγγραφέα, ο 76χρονος «κύριος C» περιπλανάται επίσης στους δρόμους της Νέας Υόρκης, αφού έχει αποδράσει από γηροκομείο.
Πηγή: BBC

Περιοδικό "Γιατί",τελευταία έκδοση με αριθμό του τριπλού τεύχους 406-408

Το «Γιατί» τα έχει ...408!
Mε 128 σελίδες , πολλά και ενδιαφέροντα θέματα και με εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον Γιώργο Ακοκκαλίδη κυκλοφόρησε το τελευταίο συλλεκτικό τεύχος του περιοδικού «ΓΙΑΤΙ», συμπληρώνοντας 34 χρόνια ανελλιπούς κυκλοφορίας, χρόνο ρεκόρ για μηνιάτικη περιοδική έκδοση πολιτισμού — και όχι μόνο — της ελληνικής περιφέρειας. Το τεύχοςχαιρετίζουν - αποχαιρετούν ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Απόστολος Λυκεσσάς, ο συγγραφέ­ας και δημοσιογράφος Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Βασίλης Καββαθάς, ο συγγραφέας Κρίτων Σαλπιγκτής, ο φιλόλογος Θ. Δ. Σαρηγιάννης, ο ποιητής Ηλίας Γκρης, ο καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Θωμάς Βουγιουκλής, η καθηγήτρια Γλωσσολογίας τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης κα Πηνελόπη Καμπάκη, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Χρίστος Ζαφείρης και οι Σερραίοι ποιητές Τάσος Σταμπούλογλου, Κ. Καλοποδάς και ο συγγραφέας Ερρίκος Βλάχμπεης.
Αποχαιρετούν το περιοδικό με κείμενα τους ο καραγκιοζοπαίχτης και καραγκιοζολόγος Γιάννης Χατζής που γράφει για τους «δευτεραγωνιστές και κομπάρσους τον μπερντέ» καθώς και ένα κείμενο αφιερωμένο στη μνήμη του Ευγένιου Σπαθάρη, ο πρόεδρος του Ιστορικού - Λογοτεχνικού Αρχείου Καβάλας Ν. Ρουδομέτωφ με ένα σπάνιο τεκμήριο ιστορίας για τη βουλγάρικη κατοχή στα Σέρρας (1916 -1918), ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Χρίστος Χριστόδουλου, με ένα κείμενο του για το κίνημα των Νεότουρκων στα Σέρρας και τους σερραίους τέκτονες που πήραν μέρος σ' αυτό, ο συγγραφέας και τρα­γουδιστής Θωμάς Κοροβίνης με προδημοσίευση δύο κεφαλαίων από το μυθιστόρημα του «Αριστος», ο συγγραφέας και νομικός Ν. Μπαρμπάτσης με μία μελέτη του για την Ελληνική Νομαρχία στα 1819, μέσα από την αλληλογραφία του Βηλαρά, του Χριστόδουλου Κονομάκη και του Ιωάννη Οικονόμου, ο σερραίος συγγραφέας και ερευνητής Γιώργος Αγγειοπλάστης με θέμα τη μουσικοδραματική δραστηριότητα του Διδασκαλείου Θηλέων Σερρών στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '30, ο καθηγητής και συγγραφέας του ΑΠΘ της Νεοελληνικής Ιστορίας Γιώργος Αναστασιάδης με τίτλο «Γεννήθηκα στη Σαλονίκη - ο Γ. Ιωάννου και το περιοδικό ΓΙΑΤΙ», καθώς και οι: Κ. Τζιόμαλλος, πρόεδρος του συλλόγου Ν. Αγροτών Ν. Σερρών, και η βουλγάρα συγγραφέας και μεταφράστρια Βάσια Παπαδοπούλου.
Το τεύχος συμπληρώνεται από τη συνέντευξη του Δημάρχου Ν. Ζίχνης Ανδρέα Δαϊρετζή, τη συνέντευ­ξη - παρουσίαση του σερραίου αυτοδίδακτου τενόρου Γιώργου Καραγιάννη και τη συνέντευξη - εκμυστήρευση της σερραίας ζωγράφου Αγγελικής Μάνδραλη.
Τέλος στο τεύχος δημοσιεύονται κείμενα από τη διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού Βάσια Τζανακάρη, τη φιλόλογο Μαρία Καραογλάνη, τον Γιάννη Τζανακάρη και ένα... «υστερόγραφο» από τον εκδότη του!

Δήμητρα Μετόκη
Αναδημ.εφημ."Σημερινή των Σερρών",25/06/2009

Έφυγε η Πίνα Μπάους

Πέθανε αιφνιδίως χθες η μεγάλη Γερμανίδα χορογράφος
Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ είχε διαγνωστεί μόλις πριν πέντε μέρες με καρκίνο
Μία από τις σημαντικότερες μορφές του παγκόσμιου χορού έφυγε χθες αιφνιδίως από τη ζωή. Η διάσημη Γερμανίδα χορογράφος, χορεύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του Χοροθεάτρου Βούπερταλ, Πίνα Μπάους, πέθανε σε ηλικία 68 ετών, πέντε ημέρες μετά τη διάγνωση ότι είχε καρκίνο.
«Μόλις την περασμένη Κυριακή βρισκόταν επί σκηνής με τον θίασό της, στην όπερα του Βούπερταλ», δήλωσε η εκπρόσωπος του Χοροθεάτρου, Ούρσουλα Ποπ. Γνωστή στα πέρατα του κόσμου για το μοναδικό εξπρεσιονιστικό της στιλ, η Πίνα Μπάους ήταν η μεγάλη κυρία του σύγχρονου γερμανικού χορού, αναγνωρισμένη διεθνώς. Χορογραφίες της είχαν παρουσιαστεί και στην Ελλάδα, αλλά και στο σινεμά μέσα από την ταινία «Μίλα Της» του Πέδρο Αλμοδοβάρ. Στα σχέδιά της ήταν η κινηματογράφηση μιας 3-D ταινίας, μαζί με τον Βιμ Βέντερς, τα γυρίσματα της οποίας επρόκειτο να ξεκινήσουν τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Οπαδός του Εξπρεσιονισμού
Η Πίνα Μπάους είχε γεννηθεί το 1940, στο Ζόλινγκεν της Γερμανίας. Όπως αργότερα αποτύπωσε στο έργο της «Καφέ Μίλερ», είχε ανατραφεί ανάμεσα στους πάγκους της ταβέρνας του πατέρα της. Στα 15 της ξεκίνησε σπουδές μπαλέτου στη Σχολή Φόλκβανγκ του Έσεν, ως μαθήτρια του Κουρτ Γιόος, πρωτεργάτη του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Στα 19 συνέχισε με υποτροφία στη Σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης, όπου συνεργάστηκε με σπουδαίους χορογράφους της αμερικανικής πρωτοπορίας, όπως ο Πολ Τέιλορ και ο Χοσέ Λιμόν.
Το 1962, έπειτα από παράκληση του Γιόος επέστρεψε στη Γερμανία, για να γίνει μέλος του Μπαλέτου Φόλκβανγκ που εκείνος είχε μόλις ιδρύσει. Το 1968 παρουσίασε την πρώτη της χορογραφία με τον τίτλο «Θραύσματα» και την επόμενη χρονιά ορίζεται καλλιτεχνική διευθύντρια και χορογράφος του Στούντιο Χορού Φόλκβανγκ (πρώην Μπαλέτο Φόλκβανγκ).
Το χοροθέατρο του Βούπερταλ
Το 1973 αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της κρατικής σκηνής του μπαλέτου του Βούπερταλ, το οποίο μετατρέπει σε Χοροθέατρο. Ένα χρόνο αργότερα κάνει πρεμιέρα με το έργο «Φριτς» κι ακολουθούν τα «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα» και πολλά άλλα έργα που προκαλούν και ταράζουν τα ήθη της εποχής, αφού οι χορευτές εμφανίζονταν επί σκηνής να χειρονομούν, να αφηγούνται τα παιδικά τους όνειρα, να καπνίζουν, να δακρύζουν ή απλώς να αναπνέουν επί σκηνής.
Οι δημότες της πόλης παραπονούνται για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και η ίδια η Μπάους δέχεται υβριστικά τηλεφωνήματα, αλλά και επιθέσεις, όταν άγνωστοι της επιτίθενται για να τη φτύσουν ή να ορμήξουν και να την πιάσουν από τα μαλλιά.
Η ίδια σκέφτηκε να μεταφέρει την έδρα της στο Παρίσι, ωστόσο, οι χορευτές την κράτησαν στο Βούπερταλ, την πόλη που την άλλαξε μέσα από την καθημερινότητά της. «Με ενδιαφέρει τι είναι αυτό που κινεί τους ανθρώπους», είχε δηλώσει το 1973 στην αρχή της καριέρας της, αποτυπώνοντας την τάση της να χορογραφεί «δημοκρατικά», σε έναν αέναο διάλογο με τους χορευτές της και το κοινό. Οι κριτικοί έκαναν κατά καιρούς λόγο για μια δουλειά πρωτότυπη και άρτια, αμφιβόλου όμως ηθικής. 'Αλλοι χαρακτήρισαν το έργο της «πορνογραφία του πόνου». Η αναγνώριση ήρθε αρχικά από το διεθνές κοινό, για να γίνουν τελικά τα έργα της ανάρπαστα στο Βούπερταλ. Το 2003 της απένειμαν το κλειδί της πόλης.

Αναδημοσίευση από
ΠΟΛΙΤΗΣ - 01/07/2009, Σελίδα: 63

Αθάνατοι

Λίγες μέρες πριν όταν ο νέος ΧΥΤΑ θεσσαλονίκης ήταν αποκλεισμένος από τους κατοίκους της περιοχής όπου και φιλοξενείται, όλοι εμείς οι υπεύθυνοι και άμοιροι ευθυνών πολίτες που καθημερινά γκρινιάζουμε για τους διεφθαρμένους πολιτικούς μας οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε καλό σε αυτήν την χώρα, ορίστε δείτε παρακάτω και καμαρώστε πως καθαρίσαμε τα πεντακάθαρα σπιτάκια μας και ξεπεράσαμε για άλλη μια φορά τον σκόπελο της απεργίας.

Μπράβο μας ή Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Υ.Γ Α ξέχασα ή να βοηθήσω αυτούς που δεν βλέπουν καλά, είναι παραβιασμένοι κάδοι ανακύκλωσης.