Πεζοί, ποδηλάτες, ανάπηροι, υποθαλάσσιοι, πολίτες που ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό και το περιβάλλον από το Kαραμπουρνάκι μέχρι την άλλη μεριά, την Πολίχνη, φτιάξαμε έναν κύκλο που όλο και μεγαλώνει. Ένα δίκτυο από συλλογικότητες, ανοιχτό στον καθένα και στην καθεμία που ενδιαφέρεται για αυτήν την πόλη.
Ξεκινήσαμε το Σεπτέμβριο με πεζοπορία στο κέντρο της πόλης, εκεί όπου αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα έχουν στενέψει το διάβα μας, συνεχίσαμε με καραβάκι στο Θερμαϊκό, για να θυμίσουμε τα σχέδια για θαλάσσια συγκοινωνία, διασχίσαμε με τα ποδήλατα την πόλη που τα αυτοκίνητα μόνο στις κρεβατοκάμαρες μας δεν έχουν μπει.
Συνεχίζουμε τώρα με την περικύκλωση στις 6 Δεκεμβρίου της ΔΕΘ και του Γ’ Σώματος Στρατού, για να τονίσουμε ότι στην πόλη όπου αναλογούν 2,5 τετρ. μ. πράσινο ανά κάτοικο, στην πόλη που τα αιωρούμενα μικροσωματίδια κάνουν επικίνδυνο ανθυγιεινό πάρτι, στην πόλη που είναι καλυμμένη με 77% τσιμέντο, 19% άσφαλτο και μόλις 4% πράσινο, είναι επικίνδυνη πολυτέλεια να υπάρχει ένα στρατόπεδο στο κέντρο της.
Είναι επικίνδυνο να διοργανώνονται εμπορικές εκθέσεις μέσα στην καρδιά της.
Είναι επικίνδυνο να κτίζεται δημαρχείο σε έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους της. Δηλαδή να προστίθενται κυβικά μπετόν, να προστίθενται νέα αυτοκίνητα στην κυκλοφορία, νέα μποτιλιαρίσματα, όταν θα έπρεπε να φυτεύονται δέντρα και χορτάρι.
Εμείς ζητάμε, και θα το κατακτήσουμε, να απελευθερωθεί η πόλη μας από τα στρατόπεδα που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο το πολεοδομικό συγκρότημα, να απελευθερωθεί ο χώρος της ΔΕΘ και στη θέση τους να δημιουργηθούν ελεύθεροι κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου. Να παραμείνουν μόνο τα ιστορικά, διατηρητέα κτίρια και τα υπόλοιπα να πάνε για ανακύκλωση υλικών.
Ζητάμε αυτοί οι χώροι να περάσουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, να εξασφαλιστούν κονδύλια και με δημόσια διαβούλευση να αναπλαστούν. Να αλλάξουμε και εκείνον το νόμο του 1999 που αφήνει χαραμάδες για οικοπεδοποίηση των στρατοπέδων.
Η πόλη μας, το κέντρο της δεν χρειάζεται ούτε εμπορικά κέντρα, ούτε ξενοδοχεία, ούτε επέκταση των πανεπιστημιακών σχολών. Αυτό που χρειάζεται είναι ανάσα για να επιβιώσει, πραγματικό οξυγόνο για να επιβιώσουμε και εμείς.
Έλα λοιπόν κι εσύ να μεγαλώσουμε τον κύκλο μας.
*O κ. Γιώργος Αντωνόπουλος είναι πολιτικός μηχανικός, μέλος του Δικτύου Κινήσεων Θεσσαλονίκης
Αναδημοσιευμένο από εφημ. "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"
No comments:
Post a Comment