Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη.

Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2008 στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Άνω Τούμπας, στις 20.00 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με θέμα "Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη".
Θα μιλήσουν η συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου Κατερίνα Καριζώνη και η φιλόλογος - μεταφράστρια και διαχειρίστρια της διαδικτυακής ανθολογίας "translatum" Βίκυ Παπαπροδρόμου.
Το συντονισμό θα κάνει ο λογοτέχνης Τόλης Νικηφόρου.Στο τέλος των ομιλιών θα ακολουθήσει απαγγελία ποίησης από τις ανθολογούμενες και τον δημοσιογράφο Ηλία Κουτσούκο.

Είστε ευπρόσδεκτοι όλοι.

Blogjeu de livres

Μετά από πάσα της Φένιας , παίζω κι εγώ το παιχνίδι:

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη περίοδο (you know, από τελεία σε τελεία)
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. πασάρουμε το παιχνίδι σε άλλους πέντε

Με πέτυχες εντός της βιβλιοθήκης, εντούτοις θα παίξω έντιμα. Αλλά νομίζω πως μόνο ο Τόλης θα δείξει κατανόηση, διότι η συγγραφέας της σχολής του αστυνομικού«whodoneit» είναι αγαπημένη μας και σημαντική γιαγιά των βρεταννικών γραμμάτων στον τομέα της:

P.D James: «Περίπτωση δικαιοσύνης»,ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ,
(μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος),από τη σ.123:
«Σε ποιούς ακριβώς όρους νομίζεις ότι στήθηκε? Οχι, πες μου με ενδιαφέρει»
«Στους ίδιους που νομίζεις κι εσύ φαντάζομαι. Σεξουαλική έλξη, σεβασμός, στοργή .Και συνήθεια»
«Μια πολύ βολική συνήθεια. Μια σεξουαλική σύντροφος διαθέσιμη όπως και όταν την χρειάζεσαι, κάποια την οποία μπορούσες να εμπιστεύεσαι επειδή θα είχε να χάσει όσα κι εσύ και την οποία δεν χρειαζόταν και να πληρώνεις. Είναι μία συνήθεια που εύκολα αποκτά το φύλο σου, ιδιαίτερα οι πολιτικοί»

Στο καλό σημείο, εκεί που ξεκινά η αιχμή, συνεχίζετε –εάν θέλετε-μόνοι.
Δίνω πάσα στους: «H.K mpraf», «tolis», «ναυτίλος»...

Εκπληξη του πρωινού

Το Σουγιαδάκι.

Φοβάμαι πολύ όταν ανοίγεις το σουγιαδάκι
που έχεις πάνω σου.
Ξέρεις εσύ, αυτό το ελβετικό
που η λεπίδα δεν ξεπερνάει το ένα εκατοστό.
Αυτό που κρατάς πάντα
στην εσωτερική τσέπη της πυτζάμας σου.
Όταν το βγάζεις και με καρφώνεις
περισσότερο φοβάμαι παρά πονάω.
Γιατί το κάνεις δεν γνωρίζω
αν το χαίρεσαι δεν το νομίζω.
Εγώ πάντως πέφτω πάλι στην αγκαλιά σου
με περιμένει, μου αρέσει μου κλείνει όλες τις πληγές.
Μέχρι να ξανανοίξεις το σουγιαδάκι σου,
ξέρεις ποιο, εκείνο που κρατάς στην τσέπη πάνω από την καρδιά.
MR.SEBS 7:54 AΜ

Εγώ την ταυτότητα θα την αφήσω όπως την ηύρα,αν και νομίζω πως είναι γνωστό σε όλους μας το πρόσωπο που κρύβεται πίσω της.Το μυστικό αφορά στο ότι πειραματίζεται γράφοντας και χρειάστηκε η συνδρομή της Φένιας για να αποκαλυφθεί.Ηθικά-πιστεύω,κυρίως-και πρακτικά ώστε να το κλέψω και με τη μέθοδο ΑΠΟΚΟΠΗ-ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ να το δημοσιεύσω.Μόνο χαρά μπορώ να νιώσω,καθώς στην εξέλιξη του χρόνου ανακαλύπτω τις ευαισθησίες και τις δυνατότητές σας.Και μόνο γι'αυτό,πιστεύω προσωπικά πως άξιζε να βρεθούμε στη ζωή μας.

Απώλεια για την αραβική λογοτεχνία

Έφυγε χθες, Τρίτη, από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών ο λιβανέζος συγγραφέας Σουχέιλ Ιντρίς, ένας από τους σπουδαιότερους μυθιστοριογράφους της σύγχρονης αραβικής λογοτεχνίας, έγινε σήμερα γνωστό από την οικογένειά του.

Ο Σουχέιλ, ο οποίος γεννήθηκε το 1925 στη Βηρυτό, ήταν "ένας από τους καινοτόμους στο αραβικό μυθιστόρημα (...) λόγω της τόλμης του και της ποικιλίας του έργου του", σχολιάζει σήμερα το λογοτεχνικό ένθετο της εφημερίδας Αλ Μουστάκμπαλ.

Ο γνωστός λιβανέζος συγγραφέας ήταν ο ιδρυτής της έγκριτης λογοτεχνικής επιθεώρησης "Αλ Αντάμπ" (Τα Γράμματα) και έχει μεταφράσει έργα του Ζαν-Πολ Σάρτρ και του Αλμπέρ Καμί.

Ο Σουχέιλ, ο οποίος είχε πάρει διδακτορικό στη λογοτεχνία από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος.

Η φοιτητική ζωή στο Παρίσι τον ενέπνευσε να γράψει ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του, το "Quartier Latin". Μεγάλη ήταν επίσης η συμβολή του στη δημιουργία ενός γαλλο-αραβικού και αραβο-γαλλικού λεξικού.

Το τελευταίο του έργο είναι μια αυτοβιογραφία με τίτλο: "Αναμνήσεις έρωτα και λογοτεχνίας", το οποίο εκδόθηκε το 2001.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ Α.Π.Ε



_____________________________________________________________________________________

ΤΟ "ΚΑΣΤΡΟ" ΜΕΝΕΙ...

"...σ'αυτό το σπίτι είχαμε μείνει κι εμείς για πάντα,
καθώς ανάβαμε τη λάμπα,
το φως έριχνε μόνο τις σκιές μας στο πάτωμα εδώ..."

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

ΦΕΓΓΑΡΟΒΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

Κάποτε όμως, τα φεγγάρια ξεσηκώνουν κι άλλους συνειρμούς.
Ιδιατέρως σε άτομα σκοτεινά,
με αδυναμίες γνωστές,
σε λύκους και λυκοποριές απροσπέλαστες...
Κι όταν δεν έχεις το πενάκι του Ηλία,
(που με ολοκαίνουργια παλέτα χαράζει το "Λυκαυγές"),
πάλι σε ποιητή καταφεύγεις..

Το ουρλιαχτό των λύκων
Είναι απόκοσμο.
Τι σέρνουν από τα μακριά λουριά του ήχου
Που διαλύεται μες στη σιγαλιά του αέρα;
Επειτα το κλάμα ενός μωρού, μέσα στο δάσος των λιμασμένων σιωπών,
Φέρνει τους λύκους τρέχοντας.
Το κούρδισμα ενός βιολιού, μέσα στο δάσος λεπτοκαμωμένο σαν το αυτί μιας κουκουβάγιας,
Φέρνει τους λύκους τρέχοντας- φέρνει τις ατσάλινες παγίδες που κροταλίζουν στάζοντας σάλια,
Ατσάλι ντυμένο με γούνα για να μην ραγίσει από το κρύο,
Τα μάτια που δεν έμαθαν ποτέ πώς έγινε
Και πρέπει να ζήσουν έτσι.
Πώς πρέπει να ζήσουν
Η αθωότητα χώθηκε στα ορυκτά.
Ο αγέρας σαρώνει τον κυρτωμένο λύκο που τρέμει.
Ουρλιάζει, δεν ξέρεις αν είναι από αγωνία ή χαρά.
Η γη βρίσκεται κάτω απ' τη γλώσσα του,
Ενα νεκρό βάρος σκοταδιού, που προσπαθεί να δει μεσα απ' τα μάτια του.
Ο λύκος ζει για τη γη.
Ομως ο λύκος είναι μικρός, δεν καταλαβαίνει πολλά.
Τρέχει μπρος-πίσω, κυνηγώντας τη διαίσθησή του και κλαίγοντας γοερά.
Πρέπει να ταϊσει τη γούνα του.
Η νύχτα χιονίζει άστρα και η γη ραγίζει.

Ted Hudges
(από τη συλλογή "Wodwo", 1967)

Υ.Γ. Διαλέγετε και παίρνετε μεταξύ αυτού και του επόμενου post

"φεγγάρι μάγια μου'κανες..."

Ακόμη μου αρέσει να κοιτάζω ψηλά το φεγγάρι,
όταν τόσο απόλυτα ξεκάθαρο σχεδιάζει το όριο ουρανού και θάλασσας,
στην παγωμένη νύχτα..
Σε φόντο με την υφή του μαύρου της Φένιας,
"πυκνό,τρυφερό και βελούδινο"
Ετσι που ακούω γύρω μου κι εντός τον ποιητή:
********************************************

Aφησε με νάρθω μαζί σου ,τί φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι,
- δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου.
Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου.
Δε θα καταλάβεις. Άφησε με να ρθω μαζί σου.
Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει
στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια
– δε θέλω να τα ακούσω .
Σώπα……………
«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.»
Όχι δεν θα έρθω. Καληνύχτα.
Εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ.

"Η σονάτα του σεληνόφωτος"
Γιάννης Ρίτσος

"ΕΦΥΓΕ" Ο ALAIN ROBBE-GRILLER

O Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ γεννήθηκε το 1922 στη Βρέστη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή. Εμφανίζεται στη λογοτεχνία με το "Gommes" (1953, βραβείο Feneon) και το "Le Voyeur" (1955, βραβείο των Κριτικών), ενώ από το 1955 γίνεται μέλος της εκδοτικής επιτροπής των Editions de Minuit. Από το 1972 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (ΝΥU). Συγκεντρωμένα δοκίμιά του, που είχαν δημοσιευθεί πρώτα στον τύπο ή σε περιοδικά και εκδόθηκαν στη συνέχεια υπό τον τίτλο "Pour un nouveau roman" (1963), αποτελούν, μαζί με το "L' Ere du soupcon" της Ναταλί Σαρότ (1956), το μανιφέστο του "Νέου Μυθιστορήματος". Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό κίνημα που συγκεντρώνει καινοτόμους συγγραφείς όπως η Σαρότ, ο Μπυτόρ και ο Κλοντ Σιμόν. Κοινό στοιχείο αυτής της ομάδας συγγραφέων είναι η άρνηση της σύμβασης του αναπαραστατικού ρεαλισμού. Διακηρύττουν την πτώχευση της στρατευμένης λογοτεχνίας και υπερασπίζονται την αυτονομία του καλλιτέχνη και την ανάγκη μιας νέας μορφής ικανής να εκφράσει μια νέα πραγματικότητα. Από τους πρώτους που υπέγραψαν το "Μανιφέστο των 121 για το δικαίωμα της ανυπακοής" εναντίον του πολέμου της Αλγερίας, ο Ρομπ-Γκριγιέ αποδεικνύει ότι μπορεί κανείς ταυτόχρονα να είναι "αδέσμευτος" ως συγγραφέας και "στρατευμένος" ως πολίτης που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της εποχής του. Στους κριτικούς που τον κατηγορούν για "αντικειμενισμό" και ψυχρό φορμαλισμό, απαντάει ότι η άρνηση του μεταφυσικού "βάθους" δε συνεπάγεται και εγκατάλειψη του ανθρώπου, ακόμα κι αν ο παραδοσιακός λογοτεχνικός ήρωας έχει εκλείψει. Εκεί που οι λάτρεις της παράδοσης κατακρίνουν τον εικονοκλαστικό του χαρακτήρα, οι "μοντέρνοι" -Μπαρτ και Μπλανσό μεταξύ άλλων- αποκαλύπτουν τις αντικειμενικές, υποκειμενικές, φαινομενολογικές, ψυχολογικές, παιγνιώδεις κλπ. όψεις του έργου του. Και ο Ρομπ-Γκριγιέ εξακολουθεί με το χαρακτηριστικό του χιούμορ, να αναπροσδιορίζει τη θέση του και να παράγει κείμενα που ακόμα και σήμερα υπερβαίνουν τις κριτικές ερμηνείες. Έτσι, το φθινόπωρο του 2001, η έκδοση της "Επανάληψης" αποτέλεσε και πάλι ένα από τα γεγονότα της λογοτεχνικής σεζόν. Ο Γκριγιέ πράγματι προβάλλει με υποδειγματικό τρόπο, τη στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ κριτικής και δημιουργίας, σχέση που χαρακτηρίζει τον μοντερνισμό: τα "νέα μυθιστορήματά" του, που σχολιάζουν και περιπαίζουν τις ίδιες του τις αφηγηματικές τεχνικές, προεκτείνουν τα κριτικά του δοκίμια και μας καλούν να προβληματιστούμε πάνω στα μέσα με τα οποία εμείς οι ίδιοι επινοούμε τον εαυτό μας, και στον τρόπο με τον οποίο αφηγούμαστε τη ζωή μας. Από το 2004,ήταν ανάμεσα στους "Αθάνατους" της Academie Francaise.
(Τα περισσότερα στοιχεία δανεισμένα από sites εκδοτικών οίκων)

ΠΟ(Λ)Ι(Η)ΤΙΚΟ

"και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος"

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Υ.Γ:O τίτλος διαβάζεται με περισσότερους του ενός τρόπους,όπως και οι στίχοι του ποιητή άλλωστε

'ελα τις νύχτες με το λατρευτό σου πρόσωπο
φως και δροσιά της ξεραμένης ψυχής μου,,,'

αυτοί είναι στίχοι γραμμένοι απ τον Σαν Χουάν ντε λα Κρουθ,το μεγάλο αυτόν ποιητή της Ισπανίας,καρμελίτη μοναχό,φυλακισμένο στη περιοχή του Τολέδο γύρω στο 1550.Εγραψε τα πιό όμορφα ποιήματα,ερωτικά για την Παναγία κι όχι τις άθλιες παπαριές που διαβάζουμε σήμερα.Είπα να το επισημάνω λόγω του γαμημένου Βαλεντίνου,,,,

ΑΘΩΟΣ

«Η ιστορική μνήμη πρέπει να είναι ανήμερη», απάντησε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος τονίζοντας πως «ό,τι και να πιστεύει κανείς, Η Ιστορία δικαιώθηκε έπειτα από 41 χρόνια"
Αθώος o αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα για την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης του Λεπενιώτη. Απόφαση δικαίωση του αίματος του Χαλκίδη, δήλωσε

Ομόφωνα αθώος κρίθηκε από το Β Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα Νάντης Χατζηγιάννης, που κατηγορούνταν για συκοφαντική δυσφήμηση του συνταξιούχου χωροφύλακα Αντώνη Λεπενιώτη, τον οποίο ο Χατζηγιάννης κατονομάζει ως δολοφόνο του αγωνιστή Γιάννη Χαλκίδη τον Σεπτέμβριο του 1967.
Μνήμη, ιστορία και δικαιοσύνη δικαιώθηκαν με 41 χρόνια καθυστέρηση με αυτήν την απόφαση που προήλθε ύστερα από διήμερη πολύωρη διαδικασία, στη διάρκεια της οποίας αναβίωσαν οι δημοκρατικοί αγώνες, τα κυνηγητά και τα οδυνηρά βασανιστήρια των αγωνιστών εκείνης της εποχής και έκλεισε με τα παρατεταμένα χειροκροτήματα του ακροατηρίου, ενώ η πρόεδρος Αικ. Παπαβασιλείου διάβαζε το σκεπτικό.
«Η μήνυση αποδείχθηκε μπούμερανγκ για τον Λεπενιώτη, που πίστευε ότι 41 χρόνια μετά τη δολοφονία του συντρόφου μου, Χαλκίδη, μπορούσε να παραγράψει τα αδικήματα και να ανατρέψει την Ιστορία. Η απόφαση είναι δικαίωση του αίματος του Χαλκίδη», δήλωσε στο «Εθνος» ο κ. Χατζηγιάννης. «Η Δικαιοσύνη έκανε το καθήκον της και απέδειξε ότι έχουμε Δημοκρατία», σημείωσε η αδελφή του Χαλκίδη, Παναγιώτα Ρήγα.
«Δεν δικάζεται»
«Η απόφαση τιμά τη Δικαιοσύνη και την Ελληνική Ιστορία. Η Ιστορία δεν δικάζεται. Η Ιστορία δικαιώνεται στη συνείδηση της κοινωνίας», σημείωσε ο συνήγορος υπεράσπισης του Χατζηγιάννη και πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος, προσθέτοντας ότι «η απόφαση δείχνει ότι κανείς δεν μπορεί να παραχαράξει την αλήθεια, γιατί η υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης είναι στοιχείο κοινωνικής συνοχής, πολιτισμικής εξέλιξης και δημοκρατικής εγρήγορσης. Οσοι αρνούνται να λησμονήσουν θα αντιστέκονται διαρκώς και θα υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον».
«Η Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της», συμπλήρωσε και η συνήγορος Ερση Φωτοπούλου.
Την αθώωση Χατζηγιάννη είχε ζητήσει και η εισαγγελέας της έδρας Α. Καραμόσχογλου, διαπιστώνοντας ότι «ο κατηγορούμενος δεν έχει δόλο, δεν μπορούν να του καταλογιστούν όσα του αποδίδονται διότι η νομική πλάνη είναι συγγνωστή».
«Συγχαρητήρια. Συμμορίτες, κερδίσατε», ακούστηκε διά στόματος παρισταμένου της πλευράς του πρώην χωροφύλακα.
Σάλος προκλήθηκε στο δικαστήριο όταν ο συνήγορος του Λεπενιώτη, Οδυσσέας Τόσκας, υποστήριξε ότι «ο Χατζηγιάννης προσπαθεί να πείσει το δικαστήριο για όσα πιστεύει και όχι για όσα έγιναν» και αναρωτήθηκε «η χούντα είναι το πρόβλημα ή η χούντα του συστήματος των τελευταίων σαράντα χρόνων;»
μπορεί να ισοφαρίζει τα τριάντα χρόνια δημοκρατίας με τη δύσοσμη και δύσμορφη επταετία».
Υπερασπιζόμενοι τον Νάντη Χατζηγιάννη κατέθεσαν τις δύο ημέρες της δίκης οι Κώστας Παπαδόπουλος, Μιχάλης Λιάκος, Κώστας Πίρζας, Τριαντάφυλλος Μυταφίδης, Γιώργος Τσιάκαλος, Γρηγόρης Παντής, Αλέξανδρος Γρίμπας και Παναγιώτα Ρήγα (αδελφή του Χαλκίδη).
Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ
Εριξαν στο ψαχνό και σκότωσαν τον Χαλκίδη
Ο Λεπενιώτης άδειασε το πιστόλι του στον Χαλκίδη ενώ θα μπορούσαν απλά εμένα, τον Γρηγόρη Παντή και τον Χαλκίδη να μας συλλάβουν. Ηταν εξήντα ασφαλίτες και ήμασταν κυκλωμένοι, αλλά ρίξανε στο ψαχνό.
Ετρεμε σαν το ψάρι όταν τον είδα στο λεωφορείο. Ηταν πέντε επιβάτες που μου φώναζαν «πλάκωσε τον φασίστα, μην τον βρίζεις μονάχα».
Εγώ του έλεγα έλα κάτω από λεωφορείο αν είσαι άντρας να λογαριαστούμε, όχι όπως τότε που με δέρνατε δέκα νοματαίοι στην ασφάλεια. Παίζανε τότε κλωτσοπατινάδα μαζί μου και έβριζαν και απειλούσαν ότι θα βιάσουν την αδελφή και τη μάνα μου. Βλέπω εφιάλτες κάθε μέρα. Θυμάμαι ότι οι συγκρατούμενοί μου στις φύλακες μού είπαν αργότερα ότι είχαν «συνωμοτήσει» να μην μου αποκαλύψουν ότι τους ξυπνούσα μέσα στο κελί από τα κλάματα.
Εγώ έβαλα ένα λιθαράκι για τη Δημοκρατία των Ελλήνων. Σήμερα βλέπω ότι είμαι στη Βιρμανία και είναι και αυτό το τέρας εκεί. Τον βλέπω εξάλλου κάθε φορά που αλλάζει ο καιρός και πονάνε τα κόκαλά μου. Και θυμάμαι ότι δεν ζήτησε ούτε μια συγνώμη από τις αδελφές του Χαλκίδη.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΥΚΕΣΑΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΕΘΝΟΣ"

Ανιέζα Ντιέλλη, "Οι οδοιπόροι μιας ξεχασμένης ώρας"

Πρόσκληση

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση βιβλίου ποίησης της Ανιέζας Ντιέλλη "Οι οδοιπόροι μιας ξεχασμένης ώρας".
Την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008 και ώρα 18:00 στην Αίθουσα Κέντρου Μουσικής Δήμου Θεσσαλονίκης, οδός Κουντουριώτου 17 (παραλία, έναντι Ερυθρού Σταυρού).

Ομιλητές:
Αντώνης Δεσύλλας, συγγραφέας,
Ζένια Κατσούλη, φιλόλογος, λογοτέχνης.
Χαιρετισμό στην εκδήλωση θα απευθύνει η Γενική Γραμματέας της Ένωσης λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος Πόπη Σφαλαγκάκου.

Συντονίζει ο Ίων Τυρταίος.
Απαγγέλλει η Μπέτυ Μάλλιου