Τώρα αυτό το συγκεκριμένο κορίτσι
κατά τη διάρκεια ενός εθιμοτυπικού περιπάτου στον Απρίλιο
με τον τελευταίο της αρραβωνιαστικό,
βρήκε τον εαυτό της,ξαφνικά, αφόρητα χτυπημένο
από την άταχτη οχλαγωγία των πουλιών
και την αταξία των φύλλων.
Αρρωστη απ'αυτόν το θόρυβο,
παρατήρησε τις χειρονομίες του εραστή της να ανισορροπούν τον αέρα,
το βήμα του να διαφεύγει ακανόνιστο
διαμέσου μιας απόλυτης αναστάτωσης από φτέρες και λουλούδια.
Εκρινε τα πέταλα σε σύγχυση,όλη την εποχή ατημέλητη.
Πως επιθύμησε το χειμώνα τότε!
Ευσυνείδητα αυστηρός στην τάξη του,
από άσπρο και μαύρο
πάγο και βράχο,το κάθε συναίσθημα μέσα σε όρια,
κι η παγωμένη πειθαρχία της καρδιάς,
ακριβής σα μια νιφάδα.
Αλλά εδώ μια άνθηση
απειθάρχητη αρκετά για να εντείνει
τις πέντε βασιλικές της αισθήσεις
σε μια χυδαία πολυχρωμία.
Μια προδοσία που δεν ήταν για να την ανεχτεί.
Ασε τους ηλίθιους να παραπατούν χαμένοι
στο φρενοκομείο άνοιξη
Εκείνη αποσύρθηκε με χάρη.
Και γύρω από το σπίτι της έβαλε
ένα τέτοιο φράγμα από σύρμα κι εξέταση
ενάντια στο στασιαστή καιρό
έτσι που κανένας επαναστάτης άνδρας
δε θα μπορούσε να το σπάσει
Με κατάρα,γροθιά,απειλή
ή έστω έρωτα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
...Γιατί?.....:-(
Πάντως, βλέπω όλοι ΜΕΣΑ στο κλίμα του Γκρας είμαστε!;-)
Ωραίο, Λένα.
Καλημέρα.
Το ποίημα αυτό,σε μια δύσκολη για μένα εποχή,μου το αφιέρωσε ο Ηλίας,σε κάποια από τις "από κοινού"-μισάωρα-εκπομπές,θυμάσαι.Γνώριζε πολλά.. Επίσης,μπορεί να παιχτεί κι ως παιχνίδι,αντιστρέφοντας τα γένη,τα πρόσωπα κ.λ.π.Πάντως,είναι εξαιρετικό,όντως.
Καλημέρα.
Ναί,μας κλέψανε μία οθόνη,τα ηχεία της κι ένα πληκτρολόγιο.Οτι πρόκαμαν,λόγω συναγερμού.Βλέπω,δεν εγκαταλείπεις την υγιεινή ζωή.Ξύπνημα με τα κοκοράκια.Την Κυριακή θα προτείνω του Απόστολου να καθιερώσει και μια ολονυχτία,να συντονίζει τις αυπνίες μας...
Post a Comment