ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ!

O Μωρίς Ζάρ, πατέρας του Ζαν-Μισέλ Ζαρ, σημαντικός μουσικός, έγραψε μεταξύ άλλων μουσική για γνωστές ταινίες όπως ο Λώρενς της Αραβίας (όσκαρ μουσικής), Δόκτωρ Ζιβάγκο, οι Καταραμένοι, ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς, ο κύκλος των χαμένων ποιητών. Πέθανε στις 28/3/2009.
Βλέποντας την είδηση του θανάτου του στις ειδήσεις ο Σέιν Φιτζέραλντ, τελειόφοιτος κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, θεωρεί ότι πρόκειται για ευκαιρία να πραγματοποιήσει ένα πείραμά του.
Προσθέτει στο λήμμα της Wikipedia το παρακάτω κείμενο σαν λόγια του ίδιου του συνθέτη: One could say my life itself has been one long soundtrack. Music was my life, music brought me to life, and music is how I will be remembered long after I leave this life. When I die there will be a final waltz playing in my head, that only I can hear. (Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η ζωή μου είναι η μουσική μιας ταινίας. Η μουσική ήταν η ζωή μου, η μουσική με έφερε στη ζωή και μουσική θα είναι ο τρόπος που θα με θυμούνται όταν θα φύγω από αυτή τη ζωή. Όταν πεθάνω θα παίζει στο μυαλό μου ένα τελευταίο βαλς, γιατί μόνο αυτό θα μπορώ να ακούσω)
Το απόσπασμα είναι ολότελα φανταστικό, δεν είναι λόγια του Μωρίς Ζαρ ή οποιουδήποτε άλλου αλλά ένα κείμενο που έγραψε ο Σέιν Φιτζέραλντ, προσεκτικά είναι αλήθεια ώστε να μην προσβάλει την μνήμη του. Το συγκεκριμένο κείμενο διαγράφτηκε σχετικά γρήγορα από το λήμμα της Wikipedia γιατί δεν είχε παραπομπή. (Για την ακρίβεια διαγράφτηκε από το προσωπικό της wikipedia τρεις φορές, καθώς ο συντάκτης του το ανέβαζε πάλι).
Με μια άλλη διατύπωση, το συγκεκριμένο απόσπασμα ήταν ορατό στο λήμμα της wikipedia αρκετές ώρες, ίσως για μια μέρα, διάστημα που αποδείχτηκε ότι ήταν αρκετό για να το βρουν δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο και να το περιλάβουν σε νεκρολογίες, αφιερώματα και άρθρα για τον συνθέτη. (Δεν αποκλείεται μερικά από τα κείμενα αυτά να αντέγραφαν άλλα και όχι την wikipedia)
Η εξαπάτηση δεν έγινε αντιληπτή παρά μόνο ύστερα από άρθρο του Σέιν Φιτζέραλντ στους Irish Times, στις αρχές Μαΐου. Ελάχιστες εφημερίδες στο κόσμο ενημέρωσαν τους αναγνώστες τους και ζήτησαν συγγνώμη για την παραπλάνηση.
Υπάρχει μια επιφανειακή κριτική σχετικά με τις εφημερίδες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την ποιότητα της ενημέρωσης. Αν ξύσουμε λίγο κάτω από αυτή την επιφάνεια φτάνουμε σε καταστάσεις που μπορεί να μας ενδιαφέρουν.
Η ποιότητα της δουλειάς μας εξαρτάται από τις πηγές που χρησιμοποιούμε και από τον τρόπο που ελέγχουμε και επαληθεύουμε την αξιοπιστία και την εγκυρότητα τους. Είναι κάτι που έχει να κάνει με την ουσία της δουλειάς μας και τις δυσκολίες που πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε. Ας πούμε ως βιβλιοθηκάριοι βοηθάμε μια ομάδα μαθητών να κάνει μια εργασία και η εργασία αυτή μηδενίζεται από τον καθηγητή γιατί αναφέρεται σε φανταστικά και ανυπόστατα γεγονότα.
Αν η Βιβλιοθήκη αποτελεί τον Ναό της Γνώσης, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε τι που περιλαμβάνει αποτελεί εικόνισμα αλλά ότι η Βιβλιοθήκη αποτελεί το σωστό μέρος για να μάθει κάποιος τι είναι γνώση και πως αποκτιέται, πως διαπιστώνεται η αξιοπιστία και η εγκυρότητα μιας πληφορορίας, πως οι πληροφορίες αξιολογούνται και συντίθενται σε γνώση. Αυτό το πράγμα μαθαίνεται στην Βιβλιοθήκη και είναι μια ευθύνη που ανήκει σε πολλούς, αλλά νομίζω ότι υπάρχει κι ένα μικρό μέρος της ευθύνης στη πλάτη κάθε βιβλιοθηκάριου που κάνει τη βάρδιά του σε κάποια μικρή βιβλιοθήκη σε κάποιο μέρος του κόσμου.
Υποθέτω ότι πριν οποιοδήποτε σχόλιο οι περισσότεροι θα προσπαθήσουν να εξακριβώσουν ότι πραγματικά συνέβη κάτι τέτοιο, ότι υπάρχουν αυτά τα πρόσωπα, ότι ο Σέιν Φιτζέραλντ έκανε αυτό το πείραμα, ή, αν αυτό το κείμενο είναι το πείραμα ή η φάρσα. Κάτι που εύκολο για ένα βιβλιοθηκάριο που έχει τόσα στοιχεία.
Είναι ωραίο να είσαι βιβλιοθηκάριος !

(το έλαβα από το συνάδελφο Σπύρο Πιέρρο και θεωρώ πως είναι ενδιαφέρον)