Η δημοφιλέστερη λέσχη ανάγνωσης (από τις εκατοντάδες που αποκτά η Ελλάδα) έχει μέλη φανατικούς αναγνώστες που τους ενώνει «η γοητεία του κακού» και της αστυνομικής πλοκής
Τι ήταν επιτέλους ο Ρόμπερτ βαν Γκούλικ; «Σημαντικός συγγραφέας»- οπωσδήποτε-, ένας «εκπληκτικός δάσκαλος»- μάλλον-, ίσως όμως και ο δημιουργός ενός «ξενέρωτου ήρωα», του περίφημου δικαστή Τι, ο οποίος έλυνε δύσκολες υποθέσεις στην κινεζική αυτοκρατορία των Τανγκ κατά τον 7ο αιώνα.
Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία, όχι μικρότερη όμως από τα «κεράκια» που έσβησε μία από τις μαχητικότερες λέσχες ανάγνωσης της Αθήνας. Περίπου 20 άνθρωποι μαζεύονται την πρώτη Πέμπτη κάθε μήνα, περίπου στις 7 το βράδυ, σε αίθουσα που έχουν παραχωρήσει οι Εκδόσεις Μεταίχμιο γι΄ αυτόν τον σκοπό, και αναλύουν, επιχειρηματολογούν, και αντιπαρατίθενται με αφορμή την ανάγνωση δύο βιβλίων κάθε φορά.
Ούτε την προηγούμενη Πέμπτη έκαναν παραχώρηση, και συζήτησαν για το «Μυστήριο του λαβυρίνθου» του Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ παρά το γεγονός ότι παράλληλα γιόρταζαν τα δύο χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας της λέσχης με τούρτα και σαμπάνια.
Είκοσι έξι συναντήσεις έχουν πραγματοποιηθεί, πενήντα δύο βιβλία τριάντα διαφορετικών συγγραφέων έχουν διαβαστεί και συζητηθεί. Καθόλου άσχημα για αυτούς τους φανατικούς αναγνώστες της αστυνομικής λογοτεχνίας- η συγκεκριμένη λέσχη ασχολείται αποκλειστικά με το αστυνομικό βιβλίο- οι οποίοι δεν έχασαν την ευκαιρία να καλέσουν και να γνωρίσουν από κοντά μερικούς από τους Έλληνες συγγραφείς που έχουν διαβάσει. Ο Ανδρέας Αποστολίδης, ο Σέργιος Γκάκας, ο Φώντας Λάδης, ο Δημήτρης Μαμαλούκας και ο Πέτρος Μάρκαρης, ήρθαν όλοι με προθυμία και μίλησαν για τα βιβλία τους, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν γράφοντάς τα και απάντησαν στις δύσκολες ερωτήσεις των κάτι παραπάνω από υποψιασμένων μελών της λέσχης.
Συνταξιούχοι τραπεζικοί-όπως ο Αντώνης Γκόλτσος, «ψυχή» της λέσχης μια δασκάλα, μια φοιτήτρια, ένας επί πολλά χρόνια διοικητικός υπάλληλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο Αντώνης Τριφύλλης-, ιδιωτικοί υπάλληλοι (αλλά και 3-4 γυναίκες που δεν εργάζονται) σε μια λέσχη στην οποία υπερτερεί αριθμητικά το γυναικείο φύλο: όταν τους λέμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει η εντύπωση ότι αστυνομικό διαβάζουν μόνο άντρες, οι γυναίκες ξεσηκώνονται. Υπάρχουν επίσης όλες οι ηλικίες: η Αφροδίτη, διαβασμένη και με άποψη, έχει δυο μικρά παιδιά. Α, υπάρχει και ένας ανώτερος αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας- εν ενεργεία και ειδικός στα εγκλήματα κατά της ζωής. «Υπάρχει ενθουσιασμός, έχουμε το πάθος του νεοφώτιστου» λέει στα «ΝΕΑ» ο Γιώργος, άλλοτε στέλεχος της ΕΤΕΒΑ και σήμερα συνταξιούχος. «Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μια άσκηση για να προχωρήσεις πέρα από το βιβλίο και να συζητήσεις πράγματα που αγγίζουν την πραγματική ζωή. Ο αστυνομικός που έρχεται στη λέσχη μάς εξήγησε πώς δικαιολογείται, ιστορικά, το γεγονός ότι οι Βρετανοί αστυνομικοί δεν οπλοφορούν- ήταν ταγμένοι να υπερασπίζουν την περιουσία των πολιτών- σε σχέση με τις μεσογειακές χώρες όπου η Αστυνομία κλήθηκε να παίξει κι άλλους ρόλους. Στη λέσχη αυτή με κέρδισε η συζήτηση, η ζύμωση, η ανταλλαγή αντικρουόμενων απόψεων με ανθρώπους που έχουν κουλτούρα» εξηγεί.
«Μας ιντριγκάρει η διαφωνία», συμπληρώνει ο Αντώνης Γκόλτσος, ο οποίος πιο πριν διηύθυνε με μαεστρία τη συζήτηση, «και έχουμε τη δυνατότητα να εμβαθύνουμε σε θέματα που θέτουν οι συγγραφείς. Με αφορμή λ.χ. τον Βαν Γκούλικ μιλήσαμε για το ότι τα βασανιστήρια ήταν θεσμοθετημένα στην Κίνα αλλά και για το πώς ο δικαστής- που έπαιζε όλους τους ρόλους πλην του δημίου- μπορούσε να υποστεί και ο ίδιος την τιμωρία που είχε επιβάλει άδικα». «Το κακό έχει γοητεία», παρεμβαίνει η Τίτα, θέλοντας να κάνει σαφέστερο το γιατί ενδιαφέρονται οι γυναίκες για την αστυνομική λογοτεχνία. «Από την εποχή του Ομήρου η λογοτεχνία είναι σύγκρουση δυνάμεων και η σύγκρουση έχει γοητεία. Εδώ, τη μοναχική ηδονή του διαβάσματος τη μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους». Δεν λείπουν όμως και οι... παράπλευρες απολαύσεις: «Περνάμε καλά. Πίνουμε και τα κρασάκια μας» λέει η Αναστασία, ενώ ο καθένας παίζει και ρόλο του «βαρόμετρου» στον τομέα όπου είναι ειδικότερος- λ.χ. η Κωνσταντίνα η οποία δεν χάνει ταινία, είναι ο σύμβουλος όσων πηγαίνουν λιγότερο συχνά σινεμά.
Η Ελλάδα, αντίθετα με τις αγγλοσαξονικές χώρες, διαθέτει μικρή παράδοση στις λέσχες ανάγνωσης.
Ωστόσο τα τελευταία χρόνια ιδρύονται συνεχώς καινούργιες
Αυξάνονται οι λέσχες
Στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες λέσχες ανάγνωσης Μόνο στην ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (www. ekebi.gr) καταγράφονται 170 Στην Αττική λειτουργούν πάνω από εξήντα Από τις πιο δραστήριες περιοχές είναι ο Νομός Μαγνησίας με 12 λέσχες Στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης οργανώνεται πανελλήνια συνάντηση λεσχών ανάγνωσης
Συντονισμός μέσω e-mail
Σιμενόν, Καμιλέρι, Ρέντελ, Ιζό, Χάισμιθ, Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, Ράνκιν, Π.Ντ. Τζέιμς, Χάμετ, Ντόνα Λεόν είναι μερικοί από τους συγγραφείς που έχουν διαβάσει και συζητήσει.
Για την επόμενη φορά αποφάσισαν δια βοής να μιλήσουν για το «Κάσκο» του Σέργιου Γκάκα και ένα βιβλίο του Πέτρου Μαρτινίδη. Επειδή δεν αποφασίστηκε ποιο, ο τίτλος θα σταλεί μέσω e-mail από τον συντονιστή. Με τον ίδιο τρόπο θα λάβουν όλα τα μέλη, το προηγούμενο της συνάντησης βράδυ, τις μακροσκελείς, υποδειγματικές σημειώσεις του Αντώνη Γκόλτσου για τα βιβλία που θα συζητηθούν. Κάθε φορά συμβαίνει αυτό και το να διαβάζουν όλοι αυτές τις σημειώσεις είναι «μια από τις ωραιότερες απολαύσεις της λέσχης». Ποιος είπε ότι το Ίντερνετ είναι ασύμβατο με τη ζωντανή επαφή?
Του Μανώλη Πιμπλή
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 10 Μαρτίου 2009(ΤΑ ΝΕΑ)
Υ.Γ:Το έλαβα από τη Ντίνα Ευαγγέλου και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον
No comments:
Post a Comment