Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι, χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους, χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει, που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου, χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου, καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου, και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι, και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε, και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.Pablo Neruda
4 comments:
Λενιώ, ο Neruda είναι από τους πολύ πολύ αγαπημένους μου.
Εγώ ωστόσο, θέλω σήμερα (που έχει κι ωραίο ήλιο) να σου ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, να είσαι πάντα καλά,να μοιραζόμαστε μαζί σου όσα σου λένε τα βιβλία που λατρεύεις και να σε χαιρόμαστε όλοι όσοι σε γνωρίζουμε και σ` αγαπούμε.
Κι επίσης εύχομαι...όχι απουσίες:-)
Φιλιά
Φένια
Γλυκούλα,ευχαριστώ από καρδιάς και συγκινήθηκα ιδιαιτέρως που το θυμηθήκατε.Εγώ βέβαια,άρχισα να επιθυμώ τη λήθη επ'αυτού.
Μόλις τέλειωσα το "περί θανάτου".Απλώς καταπληκτικό.Σκέψου,ακόμη κι η θάνατος ενσαρκώθηκε εξ'αιτίας μιας "παρουσίας".Βάλε τώρα με νου σου,τί κοστίζει όταν αυτή γίνει απουσία.
Πιο πολλά θα πούμε από κοντά.Α propos:Υπάρχει πρόταση από Ηλία, -την επομένη εβδομάδα -για τσίπουρο(οι μεγάλοι).Περισσότερα ξέρει το Sebsάκι.
Οι μικροί πίνουν από το κρασί των νειάτων τους,άλλωστε!Σνιφ!
Καλέ, τι λες;
Είναι και κάποιοι που δεν μεγαλώνουν ποτέ. Είδες στον καθρέφτη; :-)
Post a Comment