Πρώτον:σε θέλουνε ακίνδυνη και να ξεχνάς
και ύστερα καλή μ'αυτούς φιλεναδίτσα
τρυφερή
υποσχετική
οι αχρείοι.
Φωνή μου ράτσα υψικάμινου από πλευρό
ανοιχτό του αίλουρου,της ανηφόρας
από τα εννιά σκοινιά του βούρδουλα
κι ο ήλιος φίδι μες στο σύρμα.
Μην ξεχάσεις ΦΤΥΣ'ΤΟΥΣ.
Ας περιμένουν να σε σβήσω με νερό
ή κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων
ας περιμένουν οι αχρείοι.
P.S: επειδή για κάποιους το πρωινό ξύπνημα λειτουργεί διεγερτικά, δυναμώνει τη φωνή και πολλαπλασιάζει τον αντίλαλό της..Ο νοών νοείτω
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Παράλειψη πρώτη:το ποίημα γράφει ο Εκτωρ Κακναβάτος,ο τίτλος είναι "Φωνή μου,ράτσα υψικάμινου"
Παράλειψη δεύτερη:ο τίτλος της ανάρτησης αποτελεί τίτλο λατρεμένου ερωτικού ποιήματος-άσχετο-του Jacques Prevert
"Ο νοών νοείτω" όταν θέλει.
Αλλά αν ΔΕΝ θέλει και επιπλέον τυχαίνει να έχει και κάποια "εξουσία" στα χέρια του, τότε η αθλιότητα υπερβαίνει κάθε όριο!
Σιχτίρ!
ΥΓ:Παράλειψη τρίτη: Κάνε μας και μια μετάφραση βρε Λενιώ. Τι είν` αυτό το dejeuner? ;-)
Φένια,συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Ο βλάκας στην εξουσία είναι επικίνδυνος.Επειδή επισήμανες την παράλειψη ν.3,θα σου χαρίσω το εν λόγω ποίημα,με το οποίο ανακάλυψα τον ποιητή-σε τρυφερή ηλικία-όταν μάθαινα γαλλικά,μεταφρασμένο:
"Πρωινό"
Εβαλε καφέ
Στο φλυτζάνι
Εβαλε γάλα
Στο φλιτζάνι του καφέ
Εβαλε ζάχαρη
Στον καφέ με το γάλα
Με το κουταλάκι
Ανακάτεψε
Ηπιε τον καφέ με το γάλα
Κι ακούμπησε το φλιτζάνι
Χωρίς να μου μιλήσει
Αναψε
Ενα τσιγάρο
Εκανε δαχτυλίδια
Με τον καπνό
Εριξε τη στάχτη
Στο τασάκι
Χωρίς να με κοιτάξει
Σηκώθηκε
Φόρεσε
Το καπέλο στο κεφάλι του
Φόρεσε
Το αδιάβροχό του
Κ'έφυγε
Χωρίς μια κουβέντα
Χωρίς να με κοιτάξει
Κ'εγώ πήρα
Το κεφάλι μου μες στα χέρια
Κ'έκλαψα
Jacques Prevert
«Λευτεριά στους φυλακισμένους ακροατές»
«Ας είμαστε ρεαλιστές. Ας ζητάμε το αδύνατον»
«Κάτω από το πλακόστρωτο, υπάρχει η παραλία»
«Ένα γέλιο θα σας θάψει»
«O πολιτισμός τους σβήνει άμα τους κοπεί το ρεύμα»
«Kάτω τα ζήτω, ζήτω τα κάτω»
«O ρατσισμός, είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων»
Hehe :)
Λένα, είναι υπέροχο!
Post a Comment