Tuesday, July 3, 2007

Άξιος

Θα πω μόνο ότι ο Τηλέμαχος Αλαβέρας αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της λογοτεχνίας. Τώρα έχει γυρίσει για πάντα στην παιδική μας γειτονιά της Μητσαίων
και της Πλατείας Δικαστηρίων και στην απόλυτη αθωότητα. Αντίο φίλε.

3 comments:

Lena. said...

Τουλάχιστον,ο Τ.Αλαβέρας,έφυγε πλήρης ημερών,με την τιμή και την αγάπη μιας ολόκληρης πόλης και πολλών γενεών.Τον Γιώργο Κάτο,της "Αγίας Αλητείας",τον εκδότη που "έβγαζε" Ελύτη και Καρούζο,δεν τον πήρε χαμπάρι σχεδόν κανένας,όταν "αναχώρησε" προχθές,στα 64..Επαναλαμβάνω το αντίο του Λυκεσά:
"Μακάρι εκεί που πάει να τον κερνάνε ρετσίνες και νάχει όμορφα κορίτσια..."

Τολης Νικηφορου said...

Δίκαιο έχεις, Λένα, κι εγώ από σένα το μαθαίνω τώρα. Πάει κι ο Κάτος. Κρίμα που "βιάστηκε". Δεν έχει σημασία τελικά αν όταν φύγει κανείς τον συνοδεύει όλη η πόλη ή αν είναι μόνο "ντυμένος τη χλωμάδα και την απορία του" που λέει και ο Ρίτσος.

Τολης Νικηφορου said...

Δυο λόγια ακόμη για τον Γιώργο Κάτο. Τον γνώρισα το 1966, όταν είχαμε γράψει, κατά σύμπτωση, από ένα μεγάλο ποίημα. Εγώ τους Άταφους, εκείνος το Τζον Φ. Κένεντι και τα σκοτάδια (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο). Η μητέρα του είχε το βιβλιοπωλείο στη γωνία Εγνατία και Αγίας Σοφίας ενώ εμείς μέναμε λίγο πιο πάνω, Αγίας Σοφίας 54. Ο Γιώργος γνώριζε τα λογο-τεχνικά πράγματα της πόλης και μου έδωσε, με μεγάλη προθυμία, ένα κατάλογο λογοτεχνών για να στείλω το βιβλίο μου. Είμασταν τότε κι οι δύο σχεδόν παιδιά.
Στη μεταπολίτευση τον παρουσίασα στη Λέσχη Γραμμάτων και Τεχνών Β.Ε. όταν είχε βγάλει τη συλλογή διηγημάτων Τα καλά παιδιά.
Τώρα τι τα λέω όλα αυτά; Παρόλο που δεν ήταν φίλος μου και είχα να τον δω χρόνια, αισθάνομαι σαν να μου έχουν κόψει ένα κομμάτι ακόμη. Γιαυτό.