"..αλλά όλα είναι καθαρά
και είναι πιο γλυκό
πιο χρήσιμο
πάνω απ’ όλα πιο γλυκό
ν’ αναγνωρίζεις ότι ο χρόνος περνά
και περνά ο χρόνος και κάνει θόρυβο
και να νοιώσεις με τη μιά για πάντα
ξεχασμένος και ήρεμος
όπως ένα μηδενικό στ’ αριστερά"
Mario Benedetti
(μτφ.diavatis.blogspot.com El diario no hablaba de ti).
*****************************************
Για όσους διαβάζουνε έστω Paco Ignacio Taibo II
*
Μία από τις κορυφαίες μορφές στη σύγχρονη γραμματεία της Ουρουγουάης και της Λατινικής Αμερικής, ο ποιητής Μάριο Μπενεντέτι, του οποίου οι ερωτικές και πολιτικές ελεγείες έγιναν δημοφιλή τραγούδια, έφυγε από τη ζωή την Κυριακή σε ηλικία 88 ετών.
Ο Μπενεντέτι έζησε ως εξόριστος από το 1973 έως το 1983, κατά τα χρόνια της δικτατορίας στην Ουρουγουάη, και χαρακτήρισε τον εκτοπισμό του ως «ανεξορία». Οι κοινωνικές αδικίες και ο εγκλιματισμός του ξανά στη χώρα του -η οποία είχε γίνει κατ' αυτόν πεζή και υλιστική- αποτελούν τα κύρια θέματα του πλούσιου έργου του, με πλήθος μυθιστορημάτων, διηγημάτων, ποιημάτων, δοκιμίων και άρθρων.
Στα διηγήματά του ο Μπενεντέτι ιχνηλάτησε, με τις ευρηματικές και γλαφυρές περιγραφές του, τη χαμηλόφωνη γλυκύτητα του Μοντεβιδέο, αλλά και την απελπισία του γραφειοκρατικού κυκεώνα.
Στη δεκαετία του '80 οργάνωνε ποιητικές αναγνώσεις σε υπερπλήρεις από κόσμο αίθουσες, όπου στο μέσο της σκηνής, καθισμένος σε μία κουνιστή καρέκλα, διάβαζε από ένα μεγάλο βιβλίο, ενώ ο παιδικός φίλος και συνεργάτης του, ο τραγουδοποιός και τραγουδιστής Ντανιέλ Βιλιέτι, έπαιζε μουσική και τραγουδούσε.
Ο μεγάλος Ισπανός βάρδος, εισηγητής του καταλανικού «Νόβα Κανσιό» Τζοάν Μανουέλ Σεράτ μετέτρεψε τα ποιήματα του Μπενεντέτι σε επιτυχίες.
Στην τελευταία του ποιητική συλλογή "Ο Κόσμος που Ανασαίνω», η θεματολογία του Μπενεντέτι περιστρέφεται στα γηρατειά και στην κακοφωνία της διεθνούς πολιτικής. Ο ίδιος, περιπαικτικά χαρακτήριζε την απαισιοδοξία του «πληροφορημένη αισιοδοξία» και διατράνωνε πως τα νιάτα είναι η ελπίδα του για το μέλλον.
Οι νέοι σε όλη τη Λατινική Αμερική ανταλλάσσουν στο Ίντερνετ τα ποιήματά του, κυρίως τα ερωτικά, με το Μην Κρατιέσαι», που προτρέπει στη ριψοκίνδυνη ζωή και το Ας κάνουμε μία συμφωνία, έναν ύμνο στη φιλία, να εξακολουθούν να είναι τα πιο δημοφιλή.
Με το λευκό μουστάκι του και τα ολοστρόγγυλα φιλικά του μάτια, ο Μπενεντέτι παρέμεινε μία αγαπητή μορφή στην καθημερινή ζωή της Ουρουγουάης ώς τα βαθιά γηρατειά του.
Ο Μπενεντέτι, που μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Μαδρίτης και Μοντεβιδέο για να αποφεύγει τον χειμώνα λόγω του άσθματος από το οποίο έπασχε, την τελευταία διετία νοσηλεύτηκε συχνά με αναπνευστικά και εντερικά προβλήματα. Όπως τόνισε ο αδελφός του Ραούλ Μπενεντέτι σε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο, τις τελευταίες εβδομάδες έδειχνε σημεία βελτίωσης και ο θάνατός του ήταν αναπάντεχος.
αναδ.ΤΑ ΝΕΑ on line(17/05/2009)
4 comments:
Μου κάνει εντύπωση το ότι η εισαγωγή του άρθρου είναι οι τελευταίοι στίχοι ενός ποιήματος του Benedetti με τίτλο "Γενέθλια στο Μανχάτταν" που δημοσίευσα στις 18/5 και μάλιστα συνοδεύεται από την ίδια φωτογραφία.
Ως πηγή αναφέρετε τα ΝΕΑ της 17/5 όπου δεν εντόπισα τίποτα σχετικό και ειδικά στις 17/5 είναι απίθανο να δημοσίευσαν οτιδήποτε σχετικό.
Μήπως μπορείτε να με κατατοπίσετε από που τελικά αντλήσατε το υλικό σας?
Εάν προσέξετε,οι στίχοι μπήκαν εισαγωγικά προς το άρθρο των "ΝΕΩΝ" που ακολουθεί.Επρεπε να τα διαχωρίσω με αστερίσκο,παράλλειψη.Το δημοσίευμα,όπως και ανάλογα άλλων εφημερίδων είχαν την αντίστοιχη φωτογραφία,επίσης.Πρόσεξα τη δική σας δημοσίευση, και βρίσκω πως τελικά το σπουδαίο είναι,τόσο μεγάλες μορφές -που αποδεικνύουν με τις επιλογές τους πως αξίζει να ζεις ως ποιητής-να τυγχάνουν έστω και της ελάχιστης μνείας.
Αγαπητέ φίλε,η μτφ.σας ήταν ανυπόγραφη.Με χαρά θα δημοσιεύσω τα πλήρη στοιχεία σας-όπως κάνω σε κάθε περίπτωση-για τη δεοντολογία του θέματος,εφ'όσον μου τα στείλετε στο
e-mail:lenoula@mailbox.gr
To εχω ήδη κανει Λένα.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται τιποτα άλλο !
Post a Comment