Η MARGARET ATWOOD ΤΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΩΝ ΑΣΤΟΥΡΙΑΣ 2008 ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Πηγή: ΑΠΕ 25/06/08-15:17

Η καναδή μυθιστοριογράφος και ποιήτρια Μάργκαρετ Ατγουντ τιμήθηκε με το φετεινό Βραβείο Πρίγκιπας των Αστούριας για τη Λογοτεχνία, ανακοίνωσε σήμερα η κριτική επιτροπή του Οβιέδο, στη βόρεια Ισπανία, που απονέμει το βραβείο. Η Ατγουντ επελέγη για "το εξαιρετικό λογοτεχνικό της έργο, το οποίο εξερευνά διαφορετικά είδη με οξυδέρκεια και ειρωνεία", σύμφωνα με την ανακοίνωση της επιτροπής. Η καναδή συγγραφέας "προσλαμβάνει με ευφυή τρόπο την κλασική παράδοση, υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια των γυναικών και καταδικάζει τις καταστάσεις κοινωνικής αδικίας", προστίθεται στην ανακοίνωση.

Η 68χρονη Μάργκαρετ "Πέγκι" Ατγουντ, μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της καναδικής λογοτεχνίας, έχει εκδώσει δεκάδες μυθιστορήματα, πολλές συλλογές ποιημάτων και δοκίμια. Επίσης έχει ήδη τιμηθεί με το Βραβείο Αρθουρ Κλαρκ το 1987 για το μυθιστόρημά της "Η ιστορία της Πορφυρής Δούλης" και με το βραβείο Μπούκερ το 2000 για το μυθιστόρημά της "Ο Τυφλός Δολοφόνος". Το Ίδρυμα Πρίγκιπας των Αστούριας την επέλεξε φέτος ανάμεσα σε 31 συγγραφείς από ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων ήταν ο Ισπανός Χουάν Γκοϊτισόλο, ο Βρετανός Ίαν ΜακΓιούαν και ο Αλβανός Ισμαήλ Κανταρέ. Η απονομή του βραβείου θα γίνει επισήμως τον Οκτώβριο στο Οβιέδο από τον διάδοχο του ισπανικού θρόνου, πρίγκιπα Φίλιππο. Τα βραβεία Πρίγκιπας των Αστούριας, τα οποία θεωρούνται τα ισπανικά Νόμπελ, χωρίζονται σε 8 κατηγορίες και συνοδεύονται από χρηματικό έπαθλο 50.000 ευρώ.

ΓΡΑΜΜΑ-ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

7 Ιουνίου 2008
Αγαπητοί φίλοι και φίλες.
Θέλω να σας ευχαριστήσω ολόψυχα για την συμπαράσταση και τα καλά σας
λόγια έως τώρα. Παρότι έχει περάσει ένας μήνας από την απόφαση της διοίκησης
της ΕΡΤ να μην ανανεώσει την προβολή του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και της Θεματικής
Βραδιάς για την επόμενη τηλεοπτική χρονιά, συνεχίζουν να φτάνουν μηνύματα
και ψηφίσματα συμπαράστασης από πολίτες, συλλόγους και προσωπικότητες. (μπορείτε
να τα δείτε στην συνέχεια).
Πιστεύω ότι το κύμα διαμαρτυρίας που ξεσηκώθηκε ξεπερνά κατά πολύ
την προσωπική μου περίπτωση ή την τύχη μιας εκπομπής. Αφορά το δικαίωμα των
πολιτών στην ελευθερία της έκφρασης και την ενημέρωση, πολύ περισσότερο όταν οι
ίδιοι χρηματοδοτούν την δημόσια τηλεόραση. Αφορά την παραγκωνισμένη νέα γενιά των
700 συν-πλην ευρώ (που αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου), την έλλειψη
αξιοκρατίας, αλλά και τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Ένας τροχονόμος που με
σταμάτησε πρόσφατα έξω από την Βουλή συνόψισε πολύ καλά όλα αυτά τα
συναισθήματα: “Γι’ αυτό αυτή η χώρα”, μου είπε, “δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά”.
Με δεδομένο τον συνεχώς αυξανόμενο ρόλο των ΜΜΕ στην κοινωνική και
πολιτική ζωή, δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητα και ελεύθερα
μέσα ενημέρωσης. Αν οι εξελίξεις που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια
συνεχιστούν, είναι ζήτημα χρόνου το πότε οι πολίτες στην Ελλάδα δεν θα είναι καθόλου
ενημερωμένοι για την ίδια τους την χώρα. Υπάρχει και θα υπάρχει ποταμός
“ειδήσεων”, αλλά στην πραγματικότητα οι Έλληνες θα είναι χειρότερα
πληροφορημένοι από τους ανθρώπους του Μεσαίωνα.
Για όλους τους παραπάνω λόγους εμείς στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα
σχεδιάζουμε τη δημιουργία ενός διαδικτυακού τηλεοπτικού σταθμού. Θέλουμε να
αποτελέσει έναν τόπο αδέσμευτης και ανεξάρτητης ενημέρωσης και ποιοτικής
ψυχαγωγίας.
Ξεκινήσαμε πειραματικά με το banana-republic.gr και παρά την
ελάχιστη ενημέρωση ή το ελλιπές περιεχόμενο του banana, η ανταπόκριση είναι ιδιαίτερα
θετική. Για να δημιουργηθεί ένα διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι απαιτούνται
χρήματα. Για να είναι ανεξάρτητο, τα χρήματα αυτά πρέπει να προέρχονται από
όσους ενδιαφέρονται για τίμια ενημέρωση και ψυχαγωγία που δε θα προσβάλλει την
αισθητική τους.
Το μήνυμα λοιπόν που σας γράφω αποτελεί και ένα είδος σφυγμομέτρησης
των απόψεων και των αντιδράσεων σας στην παρακάτω πρόταση: το αρχικό κεφάλαιο να
συγκεντρωθεί από μετοχές αξίας πχ 100 ευρώ που θα αγοράσουν όσοι
ενδιαφέρονται να πάρουν μέρος στο εγχείρημα. Οι μέτοχοι του σταθμού όπως και οι
«ιντερνετοτηλεθεατές» θα συμμετέχουν στη διαμόρφωση του προγράμματος
στέλνοντας τα δικά τους βίντεο και εκφράζοντας την γνώμη τους ,με όπλο τα εργαλεία
αμφίδρομης επικοινωνίας τα οποία το διαδίκτυο προσφέρει. Εννοείται ότι η
εταιρεία που θα δημιουργηθεί θα διέπεται από τους νόμους μιας ανώνυμης εταιρείας και
τα οικονομικά της θα είναι διαφανή σε όλους τους μετόχους. Η συνέχεια της
μπορεί να εξασφαλισθεί μέσα από διαφημίσεις, οι οποίες αυξάνονται στο ίντερνετ με
γεωμετρική πρόοδο.
Προς τη δημιουργία διαδικτυακών τηλεοπτικών σταθμών κινούνται σήμερα
μια σειρά από παράγοντες, από δημοσιογράφους μέχρι κέντρα πολιτικής και
οικονομικής εξουσίας. Με την ενεργοποίηση της ψηφιακής τηλεόρασης οι σταθμοί αυτοί θα
μπορούν να προβάλλονται όχι μόνο στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και της τηλεόρασης.
Το δικό μας μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι αντίθετα με τους υποψήφιους
ανταγωνιστές, που θα θελήσουν να ελέγξουν το νέο μέσο, εμείς μπορούμε να αξιοποιήσουμε
την ελευθερία και τις δυνατότητες συμμετοχής που το ίδιο το διαδίκτυο προσφέρει.
Πιστεύουμε λοιπόν ότι πρέπει να πάρουμε μέρος στο καινούριο πεδίο
που ανοίγεται αντί να το αφήσουμε έρμαιο στις δυνάμεις της παραπληροφόρησης και
της απληστίας. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργηθεί κάτι διαφορετικό, που
θα αναδείξει νέες δημιουργικές δυνάμεις στον αρτηριοσκληρωμένο τηλεοπτικό χώρο,
θα κάνει γνωστή τη δουλειά άξιων νέων ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση στα
κατεστημένα ΜΜΕ και θα προωθήσει τις ιδέες της δημοκρατίας, της προστασίας
του περιβάλλοντος, της μεγαλύτερης κοινωνικής δικαιοσύνης και της ενεργούς
συμμετοχής των πολιτών στα κοινά.
Πέρα από το να εκφράσω για μια ακόμη φορά τις ευχαριστίες μου, θα
ήθελα την γνώμη σας για το εγχείρημα.
Φιλικά
Στέλιος Κούλογλου
(αναδημοσίευση από asyntaxtostypos.wordpress.com)

ΑΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ

Αύριο, το τελευταίο αντίο στην Αλίκη Τέλλογλου
Τη μεγάλη δωρήτρια του Τελλόγλειου Ιδρύματος στη Θεσσαλονίκη, που πέθανε στη 01.00 μετά τα μεσάνυχτα.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα πραγματοποιηθεί στις 11 το πρωί στον Μητροπολιτικό Ναό Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης με δαπάνη του Τελλογλείου Ιδρύματος το οποίο την ημέρα της κηδείας θα παραμείνει κλειστό σε ένδειξη πένθους.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Τελλογλείου Ιδρύματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με αφορμή το θλιβερό άγγελμα του θανάτου της Αλίκης Τέλλογλου εξέδωσε ψήφισμα με το οποίο εξαίρει την προσωπικότητα, την ψυχική ευγένεια, την ακεραιότητα και το ήθος της εκλιπούσας η οποία υπήρξε πνευματικός άνθρωπος, με αυξημένη κοινωνική ευθύνη, αταλάντευτη προσήλωση στο χώρο των ιδεών και ανεκτίμητος αρωγός της Τέχνης και του Πολιτισμού όχι μόνο στη Μακεδονία αλλά και τη χώρα ολόκληρη.

Η Αλίκη Τέλλογλου μαζί με τον σύζυγό της Νέστορα Τέλλογλου ίδρυσε το 1972 το Τελλόγλειο Ίδρυμα δωρίζοντας τη συλλογή έργων τέχνης καθώς και ολόκληρη της περιουσίας τους στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, που εγκαινιάσθηκε το Δεκέμβριο του 1999 με την έκθεση «Συλλογές και Δωρεές», στεγάζεται σ' ένα μοντέρνο, εντυπωσιακό κτίριο στη βόρεια παρυφή της πανεπιστημιούπολης.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΠΕΘΑΝΕ Ο ALBERT COSSERY

Απεβίωσε σήμερα στο Παρίσι, σε ηλικία 94 ετών, ο Αιγύπτιος συγγραφέας Αλμπέρ Κοσερί, ο οποίος διέμενε εδώ και περισσότερα από 60 χρόνια σε ένα ξενοδοχείο της γαλλικής πρωτεύουσας, ανακοίνωσε η διεύθυνση του ξενοδοχείου του και ο τελευταίος του εκδότης. «Μερικές ημέρες πριν από το θάνατό του, αυτός ο εκπληκτικός άνθρωπος έκανε ακόμη τονσυνηθισμένο περίπατό του», πρόσθεσε η διεύθυνση του ξενοδοχείου του.

Ο Κοσερί, ο συγγραφέας που είχε χαρακτηριστεί ως ο «Βολταίρος του Νείλου» για την ειρωνεία του απέναντι στους πλούσιους, έχει συγγράψει στη γαλλική γλώσσα 8 βιβλία που έχουν μεταφραστεί σε περίπου 15 γλώσσες, μεταξύ των οποίων τα: «Ξεχασμένοι από το Θεό», «Οι Τεμπέληδες στην Εύφορη Κοιλάδα» και «Ζητιάνοι και Περήφανοι».

Όπως και οι χαρακτήρες των έργων του, ο Κοσερί είχε επιλέξει να μην έχει τίποτε στην κατοχή του και διέμενε από το 1945 στο ίδιο δωμάτιο του ταπεινού ξενοδοχείου «Λουϊζιάν» στο Σεν Ζερμέν ντε Πρε, όπου και άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

στουντιο "ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ"-ΤΕΛΟΣ

____________________________________
Ο Νίκος Παπάζογλου μιλά με την Αναστασία Γρηγοριάδου.(03/06/2008)

Σαράντα χρόνια στη μουσική, Νίκο;

Ουoυ, περισσότερα! Είναι μια ζωή, όλη μου η ζωή. Έχω και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα, ευτυχώς όμως περιστρέφονται όλα γύρω απ’ τη μουσική και συνυπάρχουν και είναι καταπληκτικό. Ας πούμε όταν αποφάσισα να κάνω ένα στούντιο ηχογραφήσεων, αυτό απαιτούσε δεξιότητα με τα ξύλα, με τα σίδερα, με τα ηλεκτρονικά, όλα όμως περιστρέφονταν γύρω από τη μουσική.

Τι κάνεις αυτόν τον καιρό;

Κοίτα, μου τρώει και πάρα πολύ χρόνο η προετοιμασία των εμφανίσεων. Κατά τα άλλα κλαδεύω, φτιάχνω κατασκευές στο σπίτι, αδειάζω το στούντιο σιγά σιγά. Κλείνει το Αγροτικόν, γέμισε τον τόπο ωραίες μουσικές κι ωραία τραγούδια αλλά δεν είναι πια βιώσιμο.

Σε πικραίνει το κλείσιμο;

Πολύ. Μου πήρε πάρα πολύ χρόνο να κάτσει μέσα μου η απόφαση, αλλά τι να κάνουμε, δεν είχε πια ζωή.

Ο βασικός τρόπος να διαλαλήσεις την πραμάτεια σου για πολλά χρόνια ήταν οι συναυλίες; Ήθελαν αφοσίωση;

Αφοσίωση και πάρα πολλή, σκληρή δουλειά, νύχτα μέρα, τώρα μπορεί να είναι λίγο εύκολα τα πράγματα για όποιον θέλει να κάνει μια περιοδεία, πρέπει να δεχτεί τους όρους βέβαια που είναι χάλια, αλλά πριν από 30 χρόνια το να κάνεις περιοδεία σε όλη την Ελλάδα ήθελε απίστευτο κουράγιο και προσπάθεια. Όλη μέρα για να βγάλεις ένα τηλέφωνο, ένα λιμεναρχείο, να ρωτάς για το δρομολόγιο Απρίλη μήνα και να σου λένε τον Ιούλιο θα ξέρουμε. Ήθελε νεύρα πολύ γερά να κάνεις κάτι τέτοιο. Είπα θα κάνω μια μόδα και θα γυρίζω από χωρίου εις χωρίον και αυτό έκανα. Σε αυτά είμαι καλός. Όταν ταχθώ να κάνω κάτι, βάζω όλη μου την ενέργεια σε αυτό και δόξα να ’χει ο γιαραμπής, μέχρι τώρα τα κατάφερα.

Σε τι δεν είσαι καλός;

Πέφτω πολύ εύκολα όταν μου τραβήξουν το χαλί κάτω απ’ τα πόδια, δεν μπορώ να σταθώ όρθιος. Το κρατώ μανιάτικο βέβαια μετά, αυτή είναι άλλη αδυναμία.

Το τραγούδισμά σου δεν έχει ένα χαρακτηριστικό, μόνο λαϊκό, ροκ ή παραδοσιακό. Έτσι τραγουδούσες πάντα; Είναι επιρροές από χίλια δυο πράγματα. Έχω θητεύσει σε πολλών ειδών διαφορετικές μπάντες και είχα την τύχη να συνεργαστώ και με εξαιρετικούς μουσικούς που μου έμαθαν ένα σωρό πράγματα. Είχα τα αυτιά μου ανοιχτά σε ό,τι μουσικές ακουγόντανε, κατά κά-ποιο τρόπο ό,τι με ζέσταινε γινόταν δικό μου και με ένα μαγικό τρόπο αυτά έχουν συντηχθεί μέσα μου.

Δεν λες ότι ενώθηκαν, λες έγινε σύντηξη. Γιατί;

Γιατί λιώσανε όλα μαζί και κάναν ένα καινούριο μέταλλο. Όπως στη χημεία ή στη μεταλλουργία γίνεται η «συνέργεια», όπου βάζεις κάποια μέταλλα σε κάποια ποσοστά και το νέο υλικό που προκύπτει ξεπερνάει σε ιδιότητες το καθένα από αυτά ξεχωριστά, δεν είναι απλώς το άθροισμά τους.

Στην εποχή μας σε όλο τον κόσμο συνυπάρχουν πολλοί πολιτισμοί. Αυτή η συνέργεια θα μπορούσε να είναι το ζητούμενό μας στα μουσικά μας πράγματα στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη ειδικότερα;

Κοίτα, η Θεσσαλονίκη ειδικά δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε, ένα κοσμοπολίτικο μέρος όπου είχαν συντηχθεί πραγματικά πολιτισμοί και είχαν παράξει κάτι καταπληκτικό. Τώρα δεν το βλέπω να συμβαίνει, από τη μεριά μου το πρεσβεύω, εξ’ ου και το σημείωμα του δίσκου «Χαράτσι». Σήμερα αυτό που μας εμποδίζει είναι η ξενοφοβία. Έχει έρθει πολύς κόσμος να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Πρέπει να σμίξουμε με αυτούς τους ανθρώπους. Να μάθουμε από αυτούς και να τους μάθουμε κι εμείς πράγματα. Είναι γείτονές μας. Αν σκεφτείς, μιλάμε αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και δεν ξέρουμε ούτε μια αρβανίτικη λέξη. Μια βουλγάρικη, μια γεωργιανή, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε με αυ-τούς τους ανθρώπους, είναι φοβισμένοι, αισθάνονται σε εχθρικό περιβάλλον, τι είναι αυτό το πράγμα, χάλια.

Τι άλλο νομίζεις θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε σήμερα στη Θεσσαλονίκη και δεν το κάνουμε;

Για μένα δεν υπάρχει και πολλή ελπίδα για τη Θεσσαλονίκη. Ξέρεις την αγάπη μου για αυτήν την πόλη, αλλά όταν βλέπεις πώς έχει σπάσει ο κοινωνικός της ιστός για να μας κουμαντάρουν σαν χαϊβάνια, τι να πω... Αυτή η έκρηξη καταναλωτισμού τα τελευταία 20 χρόνια είναι κάτι απίστευτο. Lifestyle, σου λέει, όλοι πρέπει νάχουν ένα αυτοκίνητο, ένα… φόλεξ στο χέρι. Δεν μπορείς να συνεννοηθείς πια. Περνάει κάποιος, έχει βάλει εξάτμιση στο αυτοκίνητό του ένα μπουρί και αναστατώνει τον τόπο. Αλλος έχει ένα σύστημα που θέλει άλλες τέσσερις μπαταρίες στο αμάξι του για να συντηρηθεί και σκοτώνει περνώντας με τα μπάσα του. Οι άνθρωποι επενδύουν σε άλλα πράγματα, έχει γυρίσει η πυξίδα και δεν δείχνει το Βορρά.

Και πώς σου φαίνεται ότι σε αυτές τις συνθήκες υπάρχουν νέα παιδιά που το ψάχνουν και κάνουν γκρουπ και μουσικές;

Ξέρω πάρα πολλά τέτοια παιδιά. Δημιουργικά, έχουν τόση όρεξη για τα πάντα και υπάρχει ένα περιβάλλον που κάνει τα πάντα για να τα καταστρέψει. Πού να πάν να ακούσουν μουσική αυτά τα παιδιά; Να δούνε ζωντανά μια ορχήστρα; Τίποτα. Συνδυασμένες κινήσεις αστυνομίας, δήμου, υγειονομικού, εφορίας, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλείσαν όλα τα μικρά στέκια τα οποία αποτελούσαν βήμα και τόπο συνεύρεσης. Τι μένει; Να πίνεις ένα φραπέ στην Αρετσού ακούγοντας αυτό το τυραννικό πράγμα στα μεγάφωνά τους που χρησιμοποιούσαν στον ψυχρό πόλεμο για πλύση εγκεφάλου και μπορεί να σε κάνει μαλάκα σε δέκα ώρες; Ο περίγυρος είναι πολύ δύσκολος για να κάνουν ό,τι κάνουν αυτά τα παιδιά.

Δεν ήταν πάντα δύσκολα; Το καλό πάντα δεν το έψαχνες;

Ήταν, αλλά, ας πούμε, τα χρόνια που μεγάλωνα εγώ υπήρχε μια αισιοδοξία, ότι όλα θα παν καλά. Αυτό το πράγμα σου το έδινε ο περίγυρος. Σου το έδιναν με τη συμπεριφορά τους οι γείτονες, άνθρωποι που προσπαθούσαν για το καλύτερο, δυναμικοί, αφοσιωμένοι στο καθήκον τους. Αυτό σου έδινε μια σιγουριά, πατούσες γερά για να σαλτάρεις κι εσύ λίγο. Τώρα άμα είναι άμμος κάτω, πόσο ψηλά να σαλτάρεις;

Με τα χρόνια που περνούν και ό,τι διάλεξες να κάνεις, είσαι συμφιλιωμένος;

Απόλυτα. Αλλιώς δεν θα μπορούσα να αντέξω τον εαυτό μου, να κοιταχτώ στον καθρέφτη, θα τον έκανα κομμάτια. Δεν έχω κάνει σε ζητήματα αρχών ποτέ την παραμικρή υποχώρηση, σε ζητήματα στρατηγικής ελάχιστα.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ..ξαναμιλάμε για βιβλία

Τελικά,κατόπιν επικοινωνίας που είχα με όσους κατάφερα να βρω,ορίστηκε η πρώτη μας συνάντηση-μετά από πολύ καιρό- για την προσεχή Κυριακή 15/06/2008,στις 8 το βράδυ,στο πατάρι της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Ανω Τούμπας,(όπως πάντα).Κατάπληξη μου έκανε το γεγονός ότι τόσοι άνθρωποι θα μείνουν στην πόλη τούτο το "δημοσιουπαλληλικό τριήμερο".Ευτυχώς που θα βρεθούμε όμως.Το βιβλίο για το οποίο θα κουβεντιάσουμε,είναι "Οι τέσσερις τοίχοι" του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη των εκδόσεων ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ,2000.
Οι καινούργιοι φίλοι που δεν ενημερώθηκαν δια τηλεφώνου ή με e-mail,είναι όσοι δεν μου άφησαν στοιχεία.Βέβαια η παρουσία τους θα δώσει μεγάλη χαρά σε όλα τα μέλη και σε εμένα προσωπικά,εφ'όσον διαβάσουν το post και έλθουν στη συντροφιά μας.
Για μια ακόμη φορά,καταπίνω τις ενοχές μου και σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη συμπαράστασή σας στην περιπέτεια της υγείας μου.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Γράμμα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
25/5/2008

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες γράφει προς τον Κόσμο. Τους φίλους, τους γνωστούς, κυρίως τα εκατομμύρια αναγνωστών του όλων αυτών των χρόνων ...; Και τούτο ενόψει της επικείμενης αναχώρησής του από τη ζωή, όντας πολύ άρρωστος. Ένα γράμμα του, λοιπόν. Πρόκειται για ένα κείμενο υψηλών πτήσεων ή, καλύτερα, εσωτερικής εμβάθυνσης. Ήδη έχει ταξιδέψει μέσω του Διαδικτύου σε όλο τον κόσμο, έχει συζητηθεί πολύ, έχουν εκφρασθεί μάλιστα πολλές αντίθετες απόψεις και αμφιβολίες ως προς τη γνησιότητά του.
Ο Βασίλης Τερζής είναι ο μεταφραστής του εν λόγω κειμένου. Ο ίδιος, απευθυνόμενος στους αναγνώστες και φίλους του Μάρκες, δηλώνει σχετικά: «Το έλαβα από μια ισπανίδα φίλη μου και επιστράτευσα αμέσως τις γνώσεις μου στα ισπανικά για να το μεταφράσω και να το στείλω και σε έλληνες φίλους. Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο».

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως να έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γιʼ αυτά που αξίζουν, αλλά γιʼ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μʼ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τʼ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους ...; Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Να λες πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σʼ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σʼ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σʼ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σʼ αγκάλιαζα και θα σού ʽδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σʼ έβλεπα, θα έλεγα "σʼ αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή δίνει ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θαʼ ήθελα να σου πω πόσο σʼ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γιʼ αυτό μην περιμένεις άλλο, κανʼ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις ";συγγνώμη";, ";συγχώρεσε με";, ";σε παρακαλώ";, ";ευχαριστώ"; κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απʼ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

(Το παρακάτω κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το ανεξάρτητο δίκτυο αντιπληροφόρησης www.athens.indymedia.org )

Η ΕΡΤ ΚΟΒΕΙ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
Με επίσημο δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΕΡΤ σήμερα, Δευτέρα 12-5, ανακοινώνει τη λήξη της συνεργασίας της με την εκπομπή. Αναλυτικά η ΕΡΤ αναφέρει:
«Έπειτα από συνάντηση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ κ. Χρήστου Παναγόπουλου και του Γενικού Διευθυντή Τηλεόρασης, κ. Δημητρίου Γόντικα με τον δημοσιογράφο κ. Στέλιο Κούλογλου, ανακοινώθηκε στον κ. Κούλογλου ότι δεν θα συνεχιστούν στην επόμενη τηλεοπτική σεζόν οι εκπομπές ʽΘεματική Βραδιάʼ και ʽΡεπορτάζ χωρίς Σύνοραʼ. Η ΕΡΤ ευχαριστεί τον κ. Κούλογλου για τη συνεργασία του.»
Στη συνάντηση ο κ. Παναγόπουλος είπε στον κ. Κούλογλου ότι η συνεργασία με την εκπομπή δε θα συνεχιστεί επειδή απλά… «δεν του αρέσει».
Το παρασκήνιο της ανακοίνωσης αυτής εξηγεί καλύτερα η επιστολή που προηγήθηκε και εστάλη από τον Στέλιο Κούλογλου προς το γενικό διευθυντή της ΕΡΤ:
———————————————————————
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ- ΕΡΤ
Kύριε Γόντικα,
Εδώ και ένα μήνα περίπου μάταια προσπαθώ να εξασφαλίσω μια επιστολή από την ΕΡΤ, ώστε να βγάλω δημοσιογραφική βίζα για την Κίνα. Μόλις χθες με ειδοποιήσατε μέσω του κ. Αναστασόπουλου ότι η διοίκηση δεν θέλει να προβάλω εκπομπή για την Κίνα. Για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» έχουν γίνει ήδη όλες οι προετοιμασίες (εισιτήρια, διαμονή και εταιρεία παραγωγής στο Πεκίνο), έχει συλλεχθεί αρχειακό υλικό καθώς έχουν γίνει ήδη συνεντεύξεις, όπως με την βιογράφο του Μάο. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν «πολιτικοί λόγοι» για την άρνηση σας, θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται για παρεξήγηση και σας ζητάω να με διευκολύνετε, γιατί χωρίς δημοσιογραφική βίζα η έρευνα στην Κίνα γίνεται δυσκολότερη.
Εν τω μεταξύ από διάφορες πηγές μέσα στην ΕΡΤ μαθαίνω ότι η εταιρεία δεν θα ανανεώσει την συνεργασία μαζί μου για την ερχόμενη τηλεοπτική χρονιά. Αυτό μου προκαλεί έκπληξη καθώς είναι γενικώς αποδεκτό ότι και οι δύο εκπομπές που παρουσιάζω δεν υστερούν σε ποιότητα των υπόλοιπων του σταθμού. Από οικονομικής πλευράς είναι αποδοτικές λόγω των πολλών διαφημίσεων (έφτασα να έχω φέτος 16 λεπτά διαφημιστικά σποτ μέσα σε μια ώρα), ενώ και από πλευράς θεαματικότητας (5% Μέσος όρος το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και 4.1% η Θεματική Βραδιά, φέτος) ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ΕΤ-1.
Ως αιτία για τη διακοπή της συνεργασίας αναφέρεται το περιεχόμενο των εκπομπών μου και ειδικότερα το γεγονός ότι προγραμμάτισα την προβολή της έρευνας για την γενιά των 700 ευρώ και την ακρίβεια, παρότι η διοίκηση μου ζήτησε να την ματαιώσω. Επειδή σε εκπομπές όπως αυτές που παρουσιάζω ο προγραμματισμός (ταξίδια, ντοκιμαντέρ κλπ) ξεκινάει από τον Ιούνιο θα ήθελα να με ενημερώσετε το συντομότερο δυνατόν αν θα συνεχισθεί ή όχι η συνεργασία μας.
9-5-2008
Μετά τιμής,
Στέλιος Κούλογλου.
———————————————————————-
Αναδημοσίευση από το blog asyntaxtostypos.wordpress.com,έστω κι αργά..

ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ?

Επειδή νιώθω λίγο περίεργα που αθέτησα το λόγο μου και ματαίωσα συναντήσεις(έστω και λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας),περιμένω ιδέες για ημερομηνία και ώρα συνάντησης.Ισχύει:ο τόπος,το βιβλίο,κυρίως η διάθεση..

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ 1

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ:
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
ΝΕΦΕΛΗ,2008

(photo:αρχείο ΝΕΦΕΛΗΣ)

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ 2

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΥΚΕΣΑΣ
Μότορσιπ "Προκρούστης"
ποίηση
ΝΗΣΙΔΕΣ
(2008)


ΤΟ ΤΡΟΠΑΙΟ

Ως λιονταροκεφαλή
υπολόγιζες
μια θέση στον τοίχο.
Σε πέτυχε
και σένα
της εξουσίας το δίκαννο.

(photo:αρχείο ΕΣΤΙΑΣ)