Βραβείο Αναγνωστών 2008

Το κοινό ψηφίζει για το αγαπημένο μυθιστόρημα της χρονιάς
(10 Νοεμβρίου – 7 Δεκεμβρίου)

Για τέταρτη χρονιά οι αναγνώστες παίρνουν τον λόγο και ψηφίζουν το αγαπημένο τους ελληνικό μυθιστόρημα. Τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου αρχίζει η ψηφοφορία, που θα αναδείξει το «Βραβείο Αναγνωστών 2008», και θα διαρκέσει μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου.
Το «Βραβείο Αναγνωστών» είναι ένα λογοτεχνικό βραβείο που αγαπήθηκε και καθιερώθηκε από το αναγνωστικό κοινό, το οποίο βράβευσε την Ευγενία Φακίνου το 2005, τη Ρέα Γαλανάκη το 2006, τον Ανδρέα Μήτσου το 2007.
Και φέτος καλείται να ψηφίσει ένα από τα δεκαπέντε ελληνικά μυθιστορήματα της «βραχείας λίστας» που κατήρτισαν με την ψήφο τους τα μέλη Λεσχών Ανάγνωσης από το σύνολο των 150 που δραστηριοποιούνται σε όλη την Ελλάδα.
Ανανεωμένος φέτος ο θεσμός του Βραβείου, ανοίγει τα φτερά του για δεύτερη χρονιά σε όλη την Ελλάδα μέσα από το πανελλαδικό δίκτυο της ΕΡΤ που συνεργάζεται στη διοργάνωση. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει περισσότερο τα προτεινόμενα βιβλία και τους συγγραφείς τους μέσα από τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές της ΕΡΤ.
Φέτος, για πρώτη φορά «μπήκαν στο παιχνίδι» οι 150 Λέσχες Ανάγνωσης, ψηφίζοντας για τη «βραχεία λίστα» των 15 βιβλίων (με αλφαβητική σειρά, από το ονοματεπώνυμο κάθε συγγραφέα) από την οποία καλείται να επιλέξει το κοινό:

• Πανδαιμόνιο του Κώστα Ακρίβου στις εκδόσεις Μεταίχμιο (στείλτε ΒΑ 1 στο 54160)
• Η αηδονόπιτα του Ισίδωρου Ζουργού στις εκδόσεις Πατάκης (στείλτε ΒΑ 2 στο 54160)
• Ανεπίδοτοι έρωτες του Περικλή Κοροβέση στις εκδόσεις Ηλέκτρα (στείλτε ΒΑ 3 στο 54160)
• Η Μαρία των Μογγόλων της Μαριάννας Κορομηλά στις εκδόσεις Πατάκη (στείλτε ΒΑ 4 στο 54160)
• Τι ζητούν οι βάρβαροι του Δημοσθένη Κούρτοβικ στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα (στείλτε ΒΑ 5 στο 54160)
• Ο τελευταίος Παλαιολόγος του Γιώργου Λεονάρδου στις εκδόσεις Λιβάνη (στείλτε ΒΑ 6 στο 54160)
• Τηλεμάχου Οδύσσεια του Δημήτρη Μίγγα στις εκδόσεις Μεταίχμιο (στείλτε ΒΑ 8 στο 54160)
• Όλα σου τα μαθα, μα ξέχασα μια λέξη του Δημήτρη Μπουραντά στις εκδόσεις Πατάκη (στείλτε ΒΑ 9 στο 54160)
• Του φιδιού το γάλα του Γιάννη Ξανθούλη στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα (στείλτε ΒΑ 10 στο 54160)
• Η Μεγάλη Άμμος του Βαγγέλη Ραπτόπουλου στις εκδόσεις Κέδρος (στείλτε ΒΑ 11 στο 54160)
• Βίλα Κομπρέ του Αλέξη Σταμάτη στις εκδόσεις Καστανιώτη (στείλτε ΒΑ 12 στο 54160)
• Φτερά από μετάξι της Πασχαλίας Τραυλού στις εκδόσεις Ψυχογιός (στείλτε ΒΑ 13 στο 54160)
• Ραγδαία επιδείνωση του Θανάση Χειμωνά στις εκδόσεις Πατάκη (στείλτε ΒΑ 14 στο 54160)
και (εκτός συναγωνισμού) Παλιά, πολύ παλιά του Πέτρου Μάρκαρη στις εκδόσεις Γαβριηλίδης & Αλδεβαράν του Παύλου Μάτεσι στις εκδόσεις Καστανιώτη

[Οπως κάθε χρόνο, η επιλογή έγινε από τους τίτλους ελληνικής λογοτεχνίας που κυκλοφόρησαν από την 1η Οκτωβρίου 2007 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2008, σύμφωνα με τους καταλόγους που δημοσιεύονται στη ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ (www.biblionet.gr). Σημείωση: το μυθιστόρημα «Παλιά, πολύ παλιά» του συγγραφέα και προέδρου του ΕΚΕΒΙ κ. Πέτρου Μάρκαρη αναδείχθηκε μεν μεταξύ των 15 επικρατέστερων για το φετινό βραβείο από τις Λέσχες Ανάγνωσης, ωστόσο θα παραμείνει εκτός συναγωνισμού].
Οι αναγνώστες μπορούν να ψηφίζουν από τις 10 Νοεμβρίου έως 7 Δεκεμβρίου 2008, με sms στο 54160 (χρέωση κανονικού μηνύματος).
Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 11 Δεκεμβρίου στην εκπομπή «Έχει Γούστο» με την Μπήλιω Τσουκαλά στη ΝΕΤ.
***
Το «Βραβείο Αναγνωστών» ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) τον Σεπτέμβριο του 2005, με στόχο να δώσει ερεθίσματα στο κοινό για να διαβάσει βιβλία και να προκαλεί συζητήσεις γύρω από αυτά. Εφαρμόστηκε πιλοτικά την πρώτη χρονιά στη περιφέρεια Αττικής, σε συνεργασία με το ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ, ενώ την επόμενη χρονιά επεκτάθηκε η συνεργασία σε περισσότερα βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα, δοκιμάζοντας τη δυναμική του. Η ανταπόκριση του κοινού καθιέρωσε τον θεσμό του Βραβείου Αναγνωστών. Πέρσι, ο θεσμός ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα μέσα από τις συχνότητες της ΕΡΤ και η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Από τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008 συντονιστείτε στην ΕΡΤ και ψηφίστε.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΚΕΒΙ
Αθανασίου Διάκου 4
117 42 Αθήνα
τηλ.: 210-9200329
φαξ: 210-9200305
e-mail: brouvalis@ekebi.gr
URL: http://www.ekebi.gr

"Ήχος Πλάγιος. Μόνος..."

Οι εκδόσεις Ηλίας Μπαρτζουλιάνος και το βιβλιοπωλείο Μαλλιάρης Παιδεία
σας προσκαλούν στην παρουσίαση της συλλογής ποιημάτων του Ιωάννη Τσιουράκη
«Ήχος Πλάγιος. Μόνος…»

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Κατερίνα Καριζώνη, ποιήτρια – συγγραφέας
Τόλης Νικηφόρου, ποιητής συγγραφέας
Ποιήματα και κείμενα της συλλογής θα διαβάσει η Κυβέλη Δραγούμη, ηθοποιός

Η παρουσίαση θα γίνει την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008 ώρα 19.00 στον χώρο του Πολυβιβλιοπωλείου Μαλλιάρης Παιδεία
( πρ.κινηματογράφος Ανατόλια ,Δ. Γούναρη 39, τηλ. 2310277113 )

"εΙς μνήμην.."

Η ιστορία του αγωνιστή που κάηκε το 1993 στη φωτιά της Ικαρίας

Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, πολλοί εκ των συμμετεχόντων στην εξέγερση έσπευσαν να διεκδικήσουν τις δάφνες για την παρουσία τους, να ζητήσουν στον πολιτικό και κοινωνικό στίβο το «αντίτιμο» για τον ρόλο που είχαν στη σύγκρουση με τις δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος.



Η περίπτωση που παρουσιάζει «Το Βήμα», του Γιώργου Κηρύκου, ενός ανθρώπου που πρωτοστάτησε στην εξέγερση, βασανίστηκε στα κρατητήρια της ΕΣΑ και ύστερα φρόντισε να μην «πουλήσει» τίποτε από τις «ημέρες της επανάστασης», είναι συμβολική. Και η ζωή του, η κατοπινή θυσία του, δείγμα της αντίληψής του.
Της γενιάς των «αντιηρώων» του Πολυτεχνείου…
Ο προβολέας του τεθωρακισμένου που στεκόταν μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 ήταν ο μόνος που φώτισε το πρόσωπό του. Εκείνη τη νύχτα, μα και τα επόμενα χρόνια…
Η στεντόρεια κραυγή «όχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό» τη στιγμή που ανέμιζε την ελληνική σημαία σκαρφαλωμένος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου το μοναδικό άκουσμα της ύπαρξής του. Η πρώτη και η τελευταία «δήλωση» ως το απροσδόκητο τέλος…
Το καρέ στο περιώνυμο φιλμ της εισβολής του τεθωρακισμένου στο Πολυτεχνείο, όπου διακρίνεται να καταρρέει και να χάνεται δίπλα από τις ερπύστριες του τανκ, ήταν το τελευταίο που ήθελε να αποτυπώνεται η παρουσία του, ο αγώνας, η προσφορά του. Οπως αυτός τουλάχιστον τη θεωρούσε και τη μετρούσε…
Πιστεύοντας ότι τίποτε δεν χρειαζόταν εξαργύρωση. Μόνο η ίδια του η ζωή χαμένη πάντα σ’ ένα παρανάλωμα.
Ο Γιώργος Κηρύκου, ο άνθρωπος που φαίνεται να «καταπίνει» το στρατιωτικό άρμα όταν εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και του οποίου ουδείς γνώριζε για πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα του 1973 το όνομά του, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε, επέλεξε, κάηκε ζωντανός στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993.
Προσπαθώντας να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του.
Είκοσι χρόνια μετά, η νέα, η τελευταία θυσία.
Ο 39χρονος Γιώργος Κηρύκου, ένα από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας από τα Λιόσια, είχε επιλέξει τον δρόμο της φωτιάς ως το τέλος.
Σαν εκείνη της ψυχής του, που σιγόκαιε τον Νοέμβριο του ‘73 για ελευθερία, σαν αυτή που κατέκαιε, που αποψίλωνε, 20 χρόνια μετά, ολόκληρο το νησί…

* Η διαδρομή του αφανούς

Κανένα αρχείο, κανένα βιβλίο δεν κατέγραψε την παρουσία του στο Πολυτεχνείο. Ποτέ κανένας επισήμως δεν έμαθε το όνομα του νεαρού που φαίνεται να πέφτει κάτω από τις ερπύστριες του τεθωρακισμένου κρατώντας την ελληνική σημαία. Σαν ο ίδιος να ήθελε μ’ αυτή την πτώση, το χάσιμό του κάτω από το τανκ να κλείσει τη μικρή «επαναστατική» του ιστορία.
Σαν να επεδίωκε όλοι αυτοί που «εισέπραξαν» το αντίτιμο της συμμετοχής τους στα γεγονότα του Νοεμβρίου να τον θεωρούν «νεκρό».
Ο Γιώργος Κηρύκου ζούσε όλα αυτά τα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο από τα λίγα λεφτά που έβγαζε από μαθήματα κιθάρας, από κάποιες πρόσκαιρες δουλειές στην Αθήνα και από το μπάρκο του ­ στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 ­ σε γκαζάδικα.
Το όνομά του στον κατάλογο των 13 νεκρών του τραγικού περιστατικού της Ικαρίας, όπου έμενε δίπλα στη μητέρα του για πολλά χρόνια, δεν σήμαινε σε κανέναν τίποτε. Κανένας δεν μπορούσε να γνωρίζει το τερτίπι της μοίρας. Η αλληλεγγύη στον αγώνα των φοιτητών η ίδια που καθόριζε όλες τις επιλογές του, ακόμη και τη μοιραία, την τελευταία. Δεν είχε επιτρέψει σε κανέναν, παρά μόνο σε λίγους συγγενείς και φίλους, να γνωρίζει, να θρηνήσει, να καταλάβει.
Να γνωρίζει την ιστορία του ήρωα δίχως ταυτότητα. Του συμβόλου της «άγνωστης» γενιάς του Πολυτεχνείου.
Ο πατέρας του Γιώργου, που δούλευε σε μια χαρτοβιομηχανία, πέθανε το 1970 από πνευμονία στέλνοντάς τον από τα 16 χρόνια του στον αγώνα για το μεροκάματο. Η μάνα του έφυγε για την Ικαρία όπου ήταν το πατρικό της σπίτι και ο Γιώργος για να βοηθήσει όλους δούλευε σε οικοδομές, ελαιοχρωματιστής, κλητήρας σε διάφορες εταιρείες. Μόνο αποκούμπι η κιθάρα του, οι μπαλάντες που δημιουργούσε και τραγουδούσε στον λίγο ελεύθερο χρόνο του.
«Ο Γιώργος το μόνο που ήξερε ήταν να αγωνίζεται. Με τον πιο αγνό τρόπο. Για τα ιδανικά του. Χωρίς να πουλάει τίποτε» θυμάται η αδελφή του Κωνσταντίνα, που εξακολουθεί να ζει στη γειτονιά όπου μεγάλωσε. Το άλλο κορίτσι, η Ολγα, ζει στην Πετρούπολη, ο ένας αδελφός του, ο Θόδωρος, στο Μενίδι και ο Φώτης μόνιμα στην Αυστραλία.
Ο αγώνας για την ελευθερία μα και η αγάπη του για μια φοιτήτρια, τη Μαρία, που έχασε μέσα στη δίνη των γεγονότων, τον έφεραν στα 19 του χρόνια στο Πολυτεχνείο.
«Τον θυμάμαι συνέχεια πάνω στην πύλη, να κρατάει τη σημαία, να φωνάζει συνθήματα. Ηταν με μια παρέα φίλων από την Ικαρία και γειτονόπουλων από τα Λιόσια. Δεν ήταν στο μπλοκ των φοιτητών, δεν γνώριζε κανέναν, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να είναι μαχητικός, να παρασέρνει τους υπόλοιπους» ξαναφέρνει στη μνήμη της η Θάλεια Φράγκου, φοιτήτρια τότε της ΑΣΟΕΕ, που καταγόταν από την Ικαρία και ήξερε τον Γιώργο.
Ο Γιώργος Κηρύκου κατέρρευσε μπροστά στα μάτια της. Εκείνη στεκόταν λίγα βήματα πιο πίσω. Χαθήκανε. Η Θάλεια οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα του Γκύζη και βασανίστηκε. Ο Γιώργος κρατήθηκε ένα μήνα στο ΚΕΒΟΠ και στην ΕΣΑ, όπου ξυλοκοπήθηκε δίχως έλεος.
«Δεν ξέραμε πού βρισκόταν. Οταν πήγαμε στο Χαϊδάρι, μας είπαν ότι δεν είχαν κανένα κρατούμενο με το όνομα αυτό. Οταν ήλθε σπίτι μας, τα ρούχα του ήταν γεμάτα αίματα. Τον χτυπούσαν με δύναμη στο στομάχι και αυτό του δημιούργησε χρόνιο πρόβλημα υγείας. Το στομάχι του τον βασάνιζε ως το τέλος» θυμάται με δυσκολία και με πνιγμένη φωνή η μητέρα του κυρία Χρύσα Κηρύκου.
Ο Γιώργος μόλις συνήλθε γύρισε στη δουλειά. Ποτέ δεν θέλησε να δημοσιοποιήσει οτιδήποτε, να αναδείξει τον ρόλο του στα γεγονότα του Νοέμβρη. Ποτέ δεν πέρασε από το «γκισέ» της δημοσιότητας να εισπράξει κάτι.
«Γνωρίζω ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που συμμετείχαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και δεν εμφανίζονται πουθενά. Τον Κηρύκου δεν τον ήξερα, ούτε ότι ήταν αυτός που έπεσε μπροστά στο τανκ. Δεν ήξερα ποιο ήταν αυτό το άτομο. Στο βιβλίο μου υπάρχουν πολλά κενά…» αναφέρει ο κ. Δημήτρης Φύσσας, συγγραφέας του βιβλίου «Η Γενιά του Πολυτεχνείου» όπου συγκεντρώνει πληροφορίες από τα πάσης φύσεως αρχεία και έχει κατάλογο χιλιάδων συμμετεχόντων στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973.

* Ο αλτρουισμός και η αυτοθυσία

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 ο Γιώργος, αφού τελείωσε το στρατιωτικό του, μπαρκάρισε. Το καράβι έπιανε σε όλα τα λιμάνια της Αμερικής. Στη Νέα Υόρκη γνώρισε μια κοπέλα από το Κολοράντο, παντρεύτηκαν και έμεινε εκεί ως το 1983. Επαιζε κιθάρα σε μαγαζιά της Αστόριας και ζούσαν ανεκτά. Απέκτησε και έναν γιο. Προσπάθησε να έλθει με την οικογένειά του στην Ελλάδα, όμως η γυναίκα του επέστρεψε γρήγορα πίσω, μαζί με το παιδί του. Δούλεψε σε μερικά μπαρ της Αθήνας αλλά τον περισσότερο καιρό έμενε στην Ικαρία, μαζί με τη μητέρα του. Στο νησί παρέδιδε με ελάχιστο αντίτιμο μαθήματα κιθάρας. Οι μαθητές, λόγω του λυρισμού, της γλυκιάς φωνής του, τον φώναζαν «Αλμπάνο». Εμοιαζε και λίγο στον ιταλό τραγουδιστή. Για το Πολυτεχνείο, για την εξέγερση, για την εισβολή του τανκ, για ό,τι ακολούθησε μιλούσε πλέον σπάνια.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που έπιανε φωτιά στην Ικαρία, που ο Γιώργος Κηρύκου έτρεχε πρώτος για να βοηθήσει. Ετσι και εκείνο το καλοκαίρι του 1993. Οταν άκουσε ότι στην περιοχή Παναγιά είχε ξεσπάσει φωτιά και είχαν παγιδευθεί τέσσερις γέροντες έτρεξαν με τους φίλους του, τον Δημήτρη Τσαγανό και τον Ηλία Φυσίδα, να τους σώσουν. Τους άρπαξαν στα χέρια και τους μετέφεραν σε άλλο μέρος. Πίστεψαν ότι ήσαν ασφαλείς. Ο αέρας όμως γύρισε ξαφνικά και η φωτιά ήλθε επάνω τους. Εγκλωβίστηκαν. Προσπάθησαν να σώσουν τους γέροντες. Κάηκαν όλοι.
Τα τρία παιδιά τιμήθηκαν από την Ακαδημία για την αυτοθυσία τους.
«Οχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».
Το ανέμισμα της σημαίας, το μάγκωμα της ερπύστριας δίπλα από το κορμί του, τα βογκητά από τον ξυλοδαρμό, τα λόγια της δικής τους γενιάς στο ικαριώτικο καφενείο, η γλυκιά μελωδία της μπαλάντας του, το πύρινο αγκάλιασμα, το τέλος, η παντοτινή σιωπή.
Β. Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

Εφημ."Το Βήμα"
Ιστολόγιο "Το μεγάλο μας τσίρκο"

Τώρα πια σιωπή για τη «Μάμα Άφρικα»

ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 76 ΤΗΣ Η ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΜΙΡΙΑΜ ΜΑΚΕΜΠΑ

Η φωνή της τραγουδίστριας και ακτιβίστριας Μίριαμ Μακέμπα, που έκανε γνωστή τη μουσική και τα προβλήματα της Αφρικής σ΄ όλο τον κόσμο, σίγησε στα 76 της χρόνια
Το πλήρες όνομά της ήταν Ζenzile Μakeba Qgwashu Νguvama Υiketheli Νxgowa Βantana Βalomzi Χa Ufun Ubajabulisa Ubaphekeli Μbiza Υotshwala Sithi Χa Saku Qgiba Ukutja Sithathe Ιzitsha Sizi Κhabe Singama Lawu Singama Qgwashu Singama Νqamla Νqgithi και σύμφωνα με την παράδοση της πατρίδας της, περιλαμβάνονται τα πρώτα ονόματα των προγόνων της ακολουθούμενα από δυο-τρεις λέξεις που προσδιορίζουν τον χαρακτήρα καθενός.
Θρυλική φωνή της αφρικανικής ηπείρου και ένα από τα σύμβολα του αγώνα κατά του απαρτχάιντ, η Μίριαμ Μακέμπα ένιωσε αδιαθεσία αφού τραγούδησε επί μισή ώρα σε συναυλία στο Καστέλ Βολτούρνο, έξω από τη Νάπολι, στα μέρη που δρα ανενόχλητη η Καμόρα, υπέρ του Ιταλού συγγραφέα Ρομπέρτο Σαβιάνο, τον οποίον απειλεί η Καμόρα.
Η Μίριαμ Μακέμπα άρχισε να τραγουδάει τη δεκαετία του ΄50 με το συγκρότημα Μanhattan Βrothers και στη συνέχεια δημιουργησε το γκρουπ της Τhe Skylarks και άρχισε να ερμηνεύει κομμάτια κράμα τζαζ και νοτιοαφρικάνικων ρυθμών. Κάπως έτσι σύστησε την μουσική της Αφρικής στον υπόλοιπο κόσμο-και στην Ελλάδα, όπου είχε πολλούς θαυμαστές.
Παρ΄ ότι είχε επιτυχημένες δισκογραφικές δουλειές, ουσιαστικά αμοιβόταν ελάχιστα δολάρια για κάθε ηχογράφηση και βέβαια ούτε λόγος για πνευματικά δικαιώματα, γι΄ αυτό και σκεφτόταν να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Όμως ύστερα από τη συμμετοχή της στην ταινία για το απαρτχάιντ «Come back Αfrica» αναγκάστηκε να ζήσει εξόριστη στο εξωτερικό.
Στο Λονδίνο συνάντησε τον Χάρι Μπελαφόντε που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή της. Εκείνος τη βοήθησε να περάσει στις ΗΠΑ και να γίνει γνωστή. Κοντά στη μεγάλη επιτυχία της «Ρata, Pata» ήρθαν τα «Τhe Click Song» και «Μalaika». Το 1968 ο (δεύτερος) γάμος της με τον ακτιβιστή Στόκλι Καρμάικλ, αρχηγό των Μαύρων Πανθήρων, προκάλεσε αντιδράσεις στις ΗΠΑ με αποτέλεσμα συμφωνίες της για ηχογραφήσεις και περιοδείες να ακυρωθούν. Το ζευγάρι αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Γουινέα. Πέντε χρόνια αργότερα Μακέμπα και Καρμάικλ χώρισαν.
Η ζωή τής έπαιξε άσχημο παιχνίδι, καθώς το 1985 έχασε τη μονάκριβη κόρη της Μπόντζι (από τον τρίτο της γάμο με τον Σόνι Πιλάι) και ο θάνατός της ανάγκασε τη Μακέμπα να μετακομίσει στις Βρυξέλλες.
Στα πάτρια εδάφη επέστρεψε το 1990 αφού την έπεισε ο ίδιος ο Νέλσον Μαντέλα και έναν χρόνο αργότερα εμφανίστηκε σε επεισόδιο της δημοφιλούς τηλεσειράς «Τhe Cosby Show». Το 2002 συμμετείχε στο ντοκιμαντέρ «Αmandla!: Α revolution in Four-Ρart harmony» όπου, μαζί με άλλες προσωπικότητες, ξετύλιξε τις αναμνήσεις της για το απαρτχάιντ.
Από το 2001 το Αμερικανικό Χοροθέατρο Άλβιν Έιλι έφερνε τη μουσική και τα τραγούδια της στις παραστάσεις του, στο Ηρώδειο.
Την αποχαιρετιστήρια περιοδεία της την πραγματοποίησε το 2005, πηγαίνοντας σε όλες τις χώρες στις οποίες είχε δουλέψει κατά τη διάρκεια της καριέρας της.
Ακούσματα
«Ρata, Ρata» (σε βινύλιο και σε επανέκδοση)
«Αn Εvening Με Βelafonte/Μakeba» «Μiriam Μakeba, Τhe Guinea Υears» «Τhe World Οf Μiriam Μakeba» (σε επανέκδοση) «Live Αt Βern΄s Salonger, Stockholm, 1966» (DVD)
Με μια ματιά
1932. Γεννιέται σε προάστιο του Γιοχάνεσμπουργκ.
1956. Ηχογραφεί το «Ρata, Pata», τη μεγαλύτερη επιτυχία της 1959. Κάνει το θεατρικό ντεμπούτο της στο μιούζικαλ «Κing Kong», μαζί με τον μέλλοντα (πρώτο) σύζυγό της Χιού Μασεκέλα. 1960. Κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ «Μiriam Μakeba». Ώς το 2006 ηχογραφεί 26 προσωπικούς δίσκους.
1962. Τραγουδά «Ηappy Βirthday Μr. Ρresident» μαζί με τη Μέριλιν Μονρόε για τα γενέθλια του προέδρου Κέννεντυ.
1985. Ηχογραφεί με τον Χάρι Μπελαφόντε το «Αn Εvening with Βelafonte/Μakeba».
1986. Τιμάται με το βραβείο Ειρήνης Dag Ηammarskjord και υπηρετεί ως μέλος της αντιπροσωπείας της Γουινέας στα Ηνωμένα Έθνη.
1987. Εμφανίζεται με τον Πολ Σάιμον στην περιοδεία του «Graceland» και γράφει την αυτοβιογραφία της «Μakeba: Μy Story».

Επιμέλεια: Χρήστος Ν.Ε. Ιερείδης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008,εφημ.ΤΑ ΝΕΑ

«Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας»

Αφιέρωμα στον ρεμπέτη από τη Σύρο, Μάρκο Βαμβακάρη, θα έχει η εκπομπή «Εχει Γούστο»
Καλεσμένοι Γιώργος Νταλάρας, Ευαγγελία Βαμβακάρη, Στέλιος Βαμβακάρης, Δομένικος Βαμβακάρης, Καίτη Γκρέυ, Αντζελα Γκρέκα, Γιώργος Σκαμπαρδώνης και Μανώλης Δημητριανάκης μιλούν για τον πατριάρχη του ρεμπέτικου, Μάρκο Βαμβακάρη, τον Μπάχ της ελληνικής μουσικής, όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Μάνος Χατζιδάκις.
Ο άνθρωπος, η εποχή, η Σύρος, ο Πειραιάς, η οικογένεια, οι φίλοι, ο έρωτας, η προδοσία, η δόξα, οι προσωπικές ιστορίες, τα αθάνατα τραγούδια του.
Ημερ. προβολής: Τρίτη, 11/11/2008, στις 16.00
Αφορμή το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη εμπνευσμένο από τον Μάρκο Βαμβακάρη.
Παρουσίαση: Μπήλιω Τσουκαλά
Αρχισυνταξία: Μπήλιω Τσουκαλά – Μαρία Αδαμοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ Τα νέα της φθινοπωρινής ανάγνωσης

Ιδού ορισμένα από τα ενδιαφέροντα βιβλία που είτε κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα είτε θα κυκλοφορήσουν τις επόμενες ημέρες.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Χωρίς αμφιβολία το βαρύ πυροβολικό των εκδοτικών οίκων, αφού τα περισσότερα μπεστσέλερ προκύπτουν συνήθως απ’ αυτή την κατηγορία. Καινούργιος Μένης Κουμανταρέας λοιπόν (“Το show είναι των Ελλήνων”, εκδ. Κέδρος), καινούργιος Γιώργος Σκαμπαρδώνης (“Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας” με ήρωα τον Μάρκο Βαμβακάρη, εκδ. Ελληνικά Γράμματα), καινούργια Ευγενία Φακίνου (“Για να δει τη θάλασσα”, εκδ. Καστανιώτη), καινούργιος Νίκος Θέμελης (“Οι αλήθειες των άλλων”, εκδ. Κέδρος).
Καινούργια βιβλία για τον Σωτήρη Δημητρίου (“Σαν το λίγο το νερό”, εκδ. Ελληνικά Γράμματα) και για τον Γιώργη Γιατρομανωλάκη (“Το χρονικό του Δαρείου”, με ήρωα τον Ανδρέα Παπανδρέου, εκδ. Ελληνικά Γράμματα).
Ο Μάνος Ελευθερίου με τον “Άνθρωπο στο πηγάδι” κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας (Μεταίχμιο) και ο Γιάννης Ξανθούλης με το “Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων” μεταξύ αναμνήσεων και λογοτεχνίας (Μεταίχμιο), ενώ “Η ζωή είναι αγρίως απίθανη” στο βιβλίο όπου η Μαργαρίτα Καραπάνου δημοσιεύει τα προσωπικά της ημερολόγια (Ωκεανίδα).
Νέο μυθιστόρημα από τον πολυδιαβασμένο θεσσαλονικιό συγγραφέα Γιώργο Πολυράκη (“Οι αετοί πεθαίνουν ελεύθεροι”, εκδόσεις Ψυχογιός) και διηγήματα από την επίσης Θεσσαλονικιά αλλά πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Κουγιουμτζή (“Άγριο βελούδο”, εκδόσεις Καστανιώτη).
Το ιστορικό μυθιστόρημα “Εστεμμένο πάθος” του Θανάση Διαμαντόπουλου, η περίτεχνης αφηγηματικής τεχνικής “Ταραντούλα” της Ελένης Λαδιά και το ενδιαφέρον campus novel “Σπάνιες αλήθειες” της Σωτηρίας Σταυρακοπούλου είναι τρία νέα μυθιστορήματα από τις εκδόσεις Εστία.
ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Δύο ενδιαφέρουσες επανεκδόσεις ετοίμασε ο Καστανιώτης: την “Έρημο” του Ζαν Μαρί Γκιστάβ Λε Κλεζιό (το πρόσφατο Νόμπελ Λογοτεχνίας) και το “Περί τυφλότητας” του Ζοζέ Σαραμάγκου (βλ. την ομώνυμη ταινία του Φερνάντο Μεϊρέγιες). Άλλοι ενδιαφέροντες τίτλοι από την ξένη λογοτεχνία είναι το “Σκοτώστε τον Ρόμελ”, όπου ο Στίβεν Πρέσφιλντ ασχολείται με το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (εκδόσεις Πατάκη), το θρυλικό μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ “Το σύνδρομο Πορτνόι” σε νέα μετάφραση (Πόλις), τα “Κινηματογραφικά φιλιά” του συγγραφέα και διευθυντή της “Μοντ” Ερίκ Φοτορινό, “Το βαμμένο πέπλο” του Σόμερσετ Μομ (Μεταίχμιο) και το “Στη χώρα των χρυσών ήλιων” του Αφγανού Καλέντ Χοσεϊνί (Ψυχογιός).
ΜΕΛΕΤΕΣ
Ένα ενδιαφέρον για τους Βορειοελλαδίτες βιβλίο είναι “Τα παρασκήνια του μακεδονικού ζητήματος” του δημοσιογράφου Σπύρου Κουζινόπουλου (Καστανιώτη). Πρέπει επίσης να προσέξουμε το έργο του Μισέλ Ουελμπέκ για τον Χ.Φ. Λάβκραφτ “Εναντίον του κόσμου, εναντίον της ζωής” (Εστία), τα “Σημειωματάρια του Λεονάρντο ντα Βίντσι” (Μεταίχμιο), τη “Ζωγραφική στο έργο του Προυστ” του Έρικ Καρπελές με πλούσιο εικαστικό υλικό (Εστία), και βέβαια την έκδοση της αλληλογραφίας μεταξύ των συγγραφέων Μαργαρίτας Λυμπεράκη (μητέρας) και Μαργαρίτας Καραπάνου (κόρης), την οποία σχολιάζει η Φωτεινή Τσαλίκογλου (Καστανιώτη).
ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ
Ιδανικές για δώρα είναι οι ακριβές εκδόσεις, τις οποίες ωστόσο φαίνεται πως έπληξε πρώτες η κρίση. Από τους λίγους φετινούς τίτλους ξεχωρίζουν το λεύκωμα με φωτογραφίες που τράβηξε ο ίδιος ο Τσε Γκεβάρα και ένα λεύκωμα με φωτογραφίες από το ελληνικό θέατρο κατά τις δεκαετίες 1950-1960 από το αρχείο Μεγαλοκονόμου, με κείμενα Γιάννη Ξανθούλη (και τα δύο από τις εκδόσεις Τόπος). Επίσης ένα φωτογραφικό λεύκωμα του σπουδαίου ανθρωπολόγου Κλοντ Λεβί-Στρος για τη Βραζιλία (Κέδρος) και η “Άγνωστη Κίνα” με κείμενα του Δημήτρη Σωτάκη και φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου από απομακρυσμένες περιοχές της αχανούς ασιατικής χώρας (Ελληνικά Γράμματα).
Ο ποιητής και η πόλη
Το βιβλίο του Ντίνου Χριστιανόπουλου “Θεσσαλονίκην, ου μ’ εθέσπισεν...”, με αυτοβιογραφικά κείμενα του ποιητή, είχε εκδοθεί το 1999. Εξαντλημένο εδώ και καιρό, κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες σε μια δεύτερη, “ξαναπλασμένη” από τον ίδιο έκδοση (Ιανός). Με σπάνιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο του Χριστιανόπουλου, το βιβλίο αυτό αποτελεί πολύτιμη μαρτυρία όχι μόνο για τον ίδιο τον ποιητή αλλά και για τη Θεσσαλονίκη και τη ζωή της από την προπολεμική περίοδο μέχρι σήμερα.
Βασίλης Πάγκαλος
Αναδημοσίευση,εφημ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Νοε 05, 2008

Στον Γαλλοαφγανό συγγραφέα Ατίκ Ραχιμί το βραβείο Γκονκούρ

Το βραβείο Γκονκούρ 2008, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο στη Γαλλία, απονεμήθηκε τη Δευτέρα στον Γαλλοαφγανό συγγραφέα Ατίκ Ραχιμί για το βιβλίο του με τίτλο Σινγκέ σαμπούρ. Πέτρα της υπομονής.
Συγγραφέας και κινηματογραφιστής αφγανικής καταγωγής, ο Ατίκ Ραχιμί κέρδισε το Γκονκούρ στο δεύτερο γύρο, με επτά ψήφους έναντι τριών για τον Μισέλ Λε Μπρις και το βιβλίο του Η ομορφιά του κόσμου.
Ο Ατίκ Ραχιμί, 46 χρόνων, ο οποίος έχει διπλή υπηκοότητα, γαλλική και αφγανική, έχει γράψει τέσσερα μυθιστορήματα από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Το Syngue sabour. Pierre de patience είναι το πρώτο βιβλίο που έγραψε στα γαλλικά.
Στο μυθιστόρημα αυτό, ο συγγραφέας αφηγείται την εξομολόγηση μιας Αφγανής, η οποία απελευθερώνεται από τη συζυγική, κοινωνική, θρησκευτική καταπίεση καθώς ο σύζυγός της βρίσκεται ξαφνικά σε κατάσταση φυτού.
Εξάλλου το βραβείο Ρενοντό, ένα από τα σημαντικότερα γαλλικά λογοτεχνικά βραβεία, απονεμήθηκε στον Τιερνό Μονενεμπό από τη Γουϊνέα για το βιβλίο του Ο βασιλιάς του Καχέλ (Le roi de Kahel).
Πηγή:ΤΑ ΝΕΑ-on line

Έκθεση Ντοκουμέντων: Ο Παράνομος Τύπος στη Β. Ελλάδα, 1941-1944

Έκθεση Ντοκουμέντων για τον Παράνομο Τύπο της Βόρειας Ελλάδας στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης (1941-1944) προετοίμασε το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ, δίνοντας συνέχεια στην προσπάθεια που εγκαινίασε πέρυσι με τον κύκλο εκδηλώσεων για τους πρωτοπόρους δημοσιογράφους Μαρκίδες Πούλιου, να φωτίσει σημαντικά κεφάλαια από την ιστορία του ελληνικού Τύπου.
Περισσότερα από 50 πρωτότυπα φύλλα που εκδόθηκαν το διάστημα 1941-1944 υπό συνθήκες παρανομίας σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, σε συνάρτηση με την παρουσίαση εκτυπωτικών μέσων της περιόδου, την ανάδειξη μεθόδων και τεχνικών με τις οποίες διακινούνταν οι πληροφορίες και τα έντυπα, αλλά και με τον «φωτισμό» προσωπικοτήτων που είχαν σημαντικό ρόλο στον μηχανισμό αυτόν της ενημέρωσης, συγκροτούν το υλικό της έκθεσης και μεταφέρουν στον επισκέπτη το αγωνιστικό πνεύμα και τις σκληρές συνθήκες της εποχής.
Την έκθεση θα εγκαινιάσει ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Δ. Σιούφας, το Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008, στις 19.00.
Την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου οι συνάδελφοι θα έχουν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στην έκθεση, στο πλαίσιο Συνέντευξης Τύπου που θα δοθεί στις 11.30 π.μ., στην αίθουσα του Μορφωτικού Ιδρύματος.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΜΘ
Θεσσαλονίκη, 30 Οκτωβρίου 2008
Πηγή:ιστοσελίδα ΕΣΗΕΜΘ

Ασύνταχτοι δημοσιογράφοι συζητούν για την επικαιρότητα των μηνυμάτων του Πολυτεχνείου 35 χρόνια μετά

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ Σαββάτο 15/11/2008
Η μνήμη
7.30 μ.μ.
Προβολή βίντεο-ντοκουμέντου
γι’ αυτούς που έστρωσαν το δρόμο στους δικτάτορες, τις πολιτικές δολοφονίες, τις εξορίες και τα βασανιστήρια, μαρτυρίες για το χουντικό «γύψο», την εξέγερση της Νομικής και του Πολυτεχνείου, τη νόμιμη και «παράνομη» αντιδικτατορική αντίσταση, το «Πολυτεχνείο» της Θεσσαλονίκης
8.30 μ.μ.
Αντιδικτατορική αντίσταση
και μεταπολιτευτική πραγματικότητα
ΠΡΟΒΟΛΗ μη προβεβλημένης ταινίας του Δήμου Θέου για τις πολιτικές δολοφονίες και το παρακράτος της Θεσσαλονίκης
9.00 μ.μ.
Η «δημοκρατία» της μεταπολίτευσης
Εισηγητές:
Δημήτρης Παπαχρήστος (συγγραφέας, εκφωνητής του ραδιοσταθμού στην κατάληψη του Πολυτεχνείου Αθηνών το 1973)
«35 χρόνια μετά. Τα αιτήματα της εξέγερσης δικαιώθηκαν;»
Γιώργος Μαργαρίτης, (καθηγητής σύγχρονης ιστορίας ΑΠΘ)
«ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Η ιστορικότητα ενός συνθήματος».
Απόστολος Λυκεσάς, (δημοσιογράφος, συγγραφέας)
«Στώμεν - Από το ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου, στις ληγμένες κονσέρβες».
Γιάννης Γκίρμπας (δημοσιογράφος)
«Από την ωμή λογοκρισία της χούντας στη σημερινή χειραγώγηση της ενημέρωσης από τη… δημοκρατία».
Παρέμβαση-ενημέρωση εκπροσώπου Πρωτοβουλίας για τα δικαιώματα των κρατουμένων
«Ανελευθερία και συνθήκες διαβίωσης στις ελληνικές φυλακές»
Παρέμβαση-αναδρομή από εκπροσώπους αντισυστημικών κοινωνικοπολιτικών χώρων για
«Κομβικά γεγονότα και στιγμές του κοινωνικού ανταγωνιστικού κινήματος και της κρατικής καταστολής στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση έως σήμερα»
Παρεμβάσεις και συζήτηση
Παρεμβάσεις εργαζομένων από ΒΙΑΜΥΛ, ΖΙΜΕΝΣ, Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία ΟΜΙΛΟΥ ΛΑΝΑΡΑ, Σωματείο Wind κλπ. και επαγγέλματα επισφαλούς εργασίας
Στο συντονισμό της συζήτησης ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μακρής

Στο ισόγειο του κτιρίου θα φιλοξενηθεί έκθεση φωτογραφιών
από την αντιδικτατορική αντίσταση και τους μεταπολιτευτικούς αγώνες.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων (αμφιθέατρο, 3ος όρ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Τσιμισκή 103, Διαγώνιος).

Διοργάνωση: ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
(πηγή:asyntaxtostypos.wordpress.com)

Λευκό κοτσύφι, blue tree, μαύρο καράβι//Από την 6/11/2008,στα βιβλιοπωλεία

Σειρά EK(ΑΣΤΑΝΙΩΤΗ):Μίμης Ανδρουλάκης,ΔOKIMIA
ISBN: 978-960-03-4844-6

Ένας αστεροειδής στα κεφάλια μας. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ EΦTIAXNE ΜΠΡΕΚΦΑΣΤ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Aδρεναλίνη. «Τα διπλά ή τίποτα»: Το τζάκποτ ενός τυχοδιώκτη δίχως αιτία. Η χιπ-χοπ καμπύλη του καπιταλισμού. Ο ΜΑΟ ΣΤΟ ΣΙΤI: ΟΙ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. Η αμερικανική νεύρωση του μεγάλου φαλλού. Προδοσία και Διασπορά: οι ακούραστες μηχανές της καπιταλιστικής επέκτασης. Οι κύκλοι, οι πόλεμοι, οι παπάδες. «Τι Οθωμανοί, τι Αμερικάνοι!» Ένας Λούθηρος στην Κίνα. ΚΑΖΑΝ ΝΤΙΠΙ ΚΑΙ ΚΡΥΟ ΝΤΟΥΣ: ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΑΧ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. Σκληρός Οκτώβρης με ταούκ γκιογκσού. «Ποτέ την Κυριακή!» Vulture capitalism, τρώγοντας πτώματα. Aπό την ευφορία στον πανικό. Η μαύρη μαγεία των παγκόσμιων τραπεζιτών. Μαρία: η αυταπάτη της εξισορρόπησης ρίσκου και ανταμοιβής. Matina's cat bond: ομόλογο καταστροφών. Ο σοσιαλισμός της superclass. Φυγή: Mαύρος Σεπτέμβρης του 2083. Mπλε σκυλιά και κόκκινοι ελέφαντες: χωρίς ηγεσία στο χείλος της αβύσσου. 2029: ΤΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. Οι Νέοι Αργοναύτες και οι «παρανοϊκοί» του νέου καπιταλισμού. Υμνείτε τους αναρχικούς, αλλά μη σκοτώνετε τους δικηγόρους. Dolce Vita capitalism: σκοτώστε τις μαμάδες! Karoshi καπιταλισμός. Βossa nova καπιταλισμός. Ταξίδι στην Αφροδίτη μ' ένα ξεχαρβαλωμένο Ιλιούσιν. Είναι η πολιτική, ανόητε! ΤΑ ΠΙΚΡΑΜYΓΔΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟY: OΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΑΒΕΒΑΙOΤΗΤΕΣ. Τα λυχναράκια του χωρισμού. Ο «πράσινος» καουμπόι. Kεράσι γλυκό στον green capitalism! Το μάθημα των κρεμμυδιών. «Sex and the City» καπιταλισμός; Κέρασμα στους outsiders, τους πειρατές, τους χάκερ και τους εθελοντές του Wiki capitalism. Kομμουνισμός ή καπιταλισμός των 4Μ;

Την Κυριακή 16/11/2008,μετά τις 8μ.μ,θα έχουμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στη λέσχη,τον κ. Γιάννη Ατζακά του οποίου το βιβλίο "Διπλωμένα φτερά"(ΑΓΡΑ,2007) αποφασίσαμε να διαβάσουμε.
Ο Γιάννης Ατζακάς γεννήθηκε το 1941 στον Θεολόγο της Θάσου. Αποφοίτησε το 1966 από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 1975 εργάστηκε στην Ιδιωτική και τη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση.
Τα "Διπλωμένα Φτερά" είναι το πρώτο πεζογράφημα που δημοσιεύει.
*
Ενδεικτικό απόσπασμα του ακολουθεί αντί άλλων συστάσεων:
"Η κακορίζικη εκείνη χρονιά –η καταραμένη θα την πω τώρα– είχε δεν είχε φτάσει ακόμη στα μισά της και πήγαινε όπως άρχισε, πάντα πάνω στην κόψη του ξυραφιού. Και τα χειρότερα δεν είχαν ακόμη συμβεί. Τότε ήρθε η ώρα του όξους και της χολής, η ώρα του αίματος και του θανάτου ».
Είχε από χρόνια αποτραβηχτεί στο παλιό σπίτι στην πλαγιά του βουνού. Τα δειλινά, κάτω από τα δέντρα που μαζί τους είχε ριζώσει στα καρπερά της χώματα, βλέποντας τον ήλιο να χαμηλώνει στη θάλασσα, ζούσε και το δικό του λυκόφως. Μέχρις ότου, εντελώς αναπάντεχα, οι «άνεμοι της μνήμης» τον ανασήκωσαν από τον ξένο τόπο και τον εναπόθεσαν απαλά στο μακρινό νησί του, μπροστά στην πατρογονική εστία, τον γύρισαν πίσω στη σημαδιακή εκείνη χρονιά, τη χρονιά του ξεριζωμού.
Ήρθαν τότε κοντά του, όπως ήταν στον καιρό τους, στη ρημαγμένη ζωή τους, οι σκιές της γιαγιάς και του παππού: η γριά-Βενετιά, που από βρέφος τη φώναζε μάνα, να τρέχει από χάραμα ως νύχτα να προλάβει να τα φέρει όλα σε πέρας • και τα βράδια, στο φως του δαυλού, η ακάματη και γνωστική γερόντισσα με τις «ορμήνιες» της να πολεμά να τον πλάσει για έναν κόσμο που νόμιζε ότι θα διαρκέσει για πάντα. Ως τα στερνά της, που πήρε να ψυχανεμίζεται τον άγγελό της κι «αγγελιάστηκε».
Τελείωνε το 1949. Ο πατέρας είχε χαθεί, χωρίς ίχνη, στους σκοτεινούς δρόμους της Ιστορίας. Η μάνα είχε σβήσει στη γέννα του, πριν από οκτώ ακριβώς χρόνια. Κι αυτός θα έβρισκε, πριν καλά βγει το δίσεκτο εκείνο έτος, μιαν ακόμη μητέρα – τη «Μεγάλη Μητέρα» των απορφανισμένων παιδιών ενός αδικαίωτου κι αδυσώπητου πολέμου.

Ο Πέτρος Μάρκαρης στον ΙΑΝΟ

Την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008, στις 8:00 το βράδυ, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7) ο Πέτρος Μάρκαρης παρουσιάζει το βιβλίο του «Παλιά, πολύ παλιά», εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ.

Ο Χαρίτος και η Αδριανή αποφασίζουν να εγκαταλείψουν για λίγο την Αθήνα και να πάνε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Θαυμάζουν τα αξιοθέατα και την πολίτικη κουζίνα αλλά, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με τον αστυνόμο Χαρίτο, η χαρά του δε διαρκεί πολύ. Μια ηλικιωμένη γυναίκα από τον Πόντο, που ζει στη Δράμα, επιστρέφει μετά από χρόνια στα πάτρια εδάφη και αρχίζει να σκοτώνει. Ο Χαρίτος πρέπει να προλάβει τον επόμενο φόνο της, αλλά και να καταφέρει να συνεργαστεί με έναν Τούρκο αστυνομικό, τον Μουράτ, με τον οποίο τους «συνδέει» μια αμοιβαία καχυποψία.

Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στη Αυστρία και εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα το 1964. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο Η ιστορία του Αλή Ρέτζο. Μετέφρασε σημαντικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, όπως Μπρεχτ και Γκαίτε (για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν στα ελληνικά και τα δύο μέρη του Φάσουστ). Το 1995 κυκλοφόρησε το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα Νυχτερινό δελτίο. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Άμυνα ζώνης (1998), Ο Τσε αυτοκτόνησε (2003), Βασικός μέτοχος (2006) και η συλλογή διηγημάτων Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων (2004). Ο κεντρικός του ήρωας, αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, αγαπήθηκε αμέσως από το κοινό και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κατακτώντας τις πρώτες θέσεις στις πωλήσεις. Τα βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη έχουν μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες και κυκλοφορούν σε είκοσι χώρες.
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)

Αφιέρωμα στον Τηλέμαχο Αλαβέρα

Ο Σύλλογος αποφοίτων της φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης "Φιλόλογος",αφιερώνειτο βράδυ της Δευτέρας 3 Νοεμβρίου 2008,στον Τηλέμαχο Αλαβέρα.
Μιλούν για το έργο του:
- Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας,
-Κώστας Στεργιόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου.

Χώρος:Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης,8.15 μ.μ.