"..οι κουρασμένοι χάνουν τη μάχη..",Bertold Brecht

Ζεστός,γεμάτος από το μαύρο του καπνού και το μαύρο της ψυχής τελικά ο φετινός Αύγουστος.Περίσσεψε ο πόνος κι ο θρήνος,η απελπισία κι η οδύνη.Αναυδους μας άφησε ο σουρρεαλισμός της ανικανότητας όταν αυτή συνάντησε τη βλακεία...
Ο στίχος του ποιητή που θυμίζω στον τίτλο,ένα στόχο έχει.Να μας αφυπνίσει,ώστε να καταλάβουμε καλύτερα τους επόμενους του:

"...από το τίποτα πρέπει να κάνετε κάτι
μα οι δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτα.
Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το,
και πάρετε αυτό που σας αρνούνται...",

*** Εστω κι έτσι,εμείς ξαναβρισκόμαστε στο πατάρι της βιβλιοθήκης,
την Κυριακή 02/09/2007,στις 8 μ.μ

"ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ"

Πρώτα ήρθανε και συλλάβανε τους κομμουνιστές.
Δε μίλησα,επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής...

Επειτα ήρθανε για τους Εβραίους.
Δε μίλησα,επειδή δεν ήμουν Εβραίος...

Μετά συλλάβανε τους εργάτες,μέλη συνδικάτων.
Δε μίλησα επειδή δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Υστερα ήρθαν για τους καθολικούς.
Πάλι δε μίλησα επειδή ήμουν προτεστάντης...

Αλλά στο τέλος,όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα,
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ...

(Martin Niemoller,γερμανός πάστορας,φυλακίστηκε στο Sachsenhausen)

P.S:για τη Φένια