Saturday, May 12, 2007

«Πυθαγόρεια Εγκλήματα»

«Πυθαγόρεια Εγκλήματα». Διάβασα το βιβλίο σε 2 μέρες αλλά πολλές φορές μου πέρασε απο το μυαλό να το παρατήσω. Δηλώνω «φαν» της αστυνομικής λογοτεχνείας και πρέπει να πω πως ένα μυθιστόρημα που να εμπλέκει τα μαθηματικά με την αστυνομική πλοκή μου δημιούργησε έντονο το συναίσθημα της αναγνωσης. Φευ, απο τις πρώτες σελίδες καταλαβα πως δεν θα ακολουθήσει την δοκιμασμένη συνταγή έγκλημα-πλοκή-εξιχνίαση. Για περισσότερες απο 100 (άκρως κουραστικές) σελίδες ο συγγραφέας αναφέρεται σε μαθηματικές θεωρίες οι οποίες θα μπορούσαν να είναι άκρως ενδιαφέρουσες αλλά όχι σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Όταν επέστρεψε στο θέμα προσωπικά με είχε χάσει καθώς λίγο πολύ είχα καταλάβει που το πάει. Ακόμα και η ανατροπή στο τέλος δεν με έκανε να ξεχάσω τα περιττα κομμάτια τα οποία κατα τη γνώμη μου δεν ήταν μόνο οι μαθηματικές θεωρίες αλλά και τα κομμάτια με τους ζωγράφους. Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι κέρδισα κάτι απο το βιβλίο και αυτό δεν είναι άλλο απο την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου να ασχοληθώ και πάλι με τα μαθηματικά. Μη πάει το μυαλό σας σε τίποτα εξισώσεις λυκείου αλλά σε θεωρίες οι οποίες παραμένουν άλυτες μέχρι τις ημέρες μας.


Τέλος θεώρησα ότι πρέπει να υπάρχει μια φωτογραφία του «υπευθυνου» της ταλαιπωρίας. Ο κ. Χίλμπερτ λοιπόν η περιβόητη τοποθέτηση του οποίου κυριάρχησε στο βίβλιο και όχι κατα την ταπεινή μου άποψη αυτό που θα έπρεπε.

Ο φόνος.

2 comments:

Leigh-Cheri said...

Δεν μπορώ κι εγώ να διαφωνήσω με το post. Δεν μετάνιωσα που το διάβασα, αλλά νομίζω ότι το βιβλίο στερείται τελικά όλων αυτών που "υπόσχεται" και ο ντόρος γύρω από αυτό και το οπισθόφυλλό του. Δεν μου άρεσε ούτε ως λογοτεχνία, ούτε ως φιλοσοφία των μαθηματικών (δεν με φώτισε σε τίποτα περισσότερο απ` όσα ήδη γνώριζα) και όσον αφορά στο αστυνομικό της υπόθεσης, δεν ένιωσα καμία αγωνία, κανένα σασπένς.
Δεν θεωρώ ότι είναι κακό, μάλλον αδιάφορο θα το χαρακτήριζα. Και σίγουρα, δεν δικαιολογεί τις πωλήσεις του.

Lena. said...

Συμφωνώ απολύτως,άλλωστε έχει ήδη ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα γύρω από τον όρο "μαθηματική λογοτεχνία" κι αν τελικά είναι δόκιμος.Ενα καλό πάντως μυθιστόρημα που περιέχει μαθηματικά,έγκλημα,σασπένς,γρίφους και διαβάζεται απολαυστικά είναι το "Ηακολουθία της Οξφόρδης",του Guillermo Martinez(ΠΑΤΑΚΗΣ,2003)